Macron steunt "grondwettelijke eenheid van Spanje"
Na onze premier Charles Michel is de Franse president Emmanuel Macron de tweede Europese leider die zich uitspreekt over de crisis tussen Spanje en Catalonië. Macron ziet het anders dan ons land.
Gisteren had premier Charles Michel als eerste EU-regeringsleider verrassend snel zijn afkeuring uitgesproken voor het politiegeweld tijdens het referendum in Catalonië.
De andere Europese regeringsleiders laten voorlopig nog niet echt in hun kaarten kijken, toch niet openlijk. De Franse president Emmanuel Macron heeft echter een telefoontje gepleegd met de Spaanse premier Mariano Rajoy en nadien heeft het Elysée in een verklaring gesteld dat Macron "zijn steun heeft betuigd voor de grondwettelijke eenheid van Spanje". Over geweld staat er niets in de mededeling, maar dat wil niet zeggen dat dat niet een onderwerp van gesprek is geweest.
De steun van Macron voor de eenheid van Spanje is niet echt een verrassing, want dat past in een Franse traditie. Onze zuiderburen hebben ook anderstalige minderheden, zoals Bretoenen, Elzassers, Basken en in zekere zin zelfs de tradities van de Languedoc en de Provence en Frans-Vlaanderen. Het meest gevreesd is evenwel Corsica, waar in de jaren 70 en 80 een kleine terreurbeweging actief was.
Frankrijk heeft een erg centralistische traditie
De anders zo graag vernieuwende Macron bouwt zo verder op een eeuwenoude traditie in zijn land. "Zonnekoning" Lodewijk XIV trok op grote schaal macht en invloed van de vorstendommen in zijn rijk naar de hoofdstad Parijs, of liever naar zijn paleis in Versaillles. Het leek zijn kleinzoon Philippe (Felipe V) te inspireren toen die begin de 18e eeuw koning van Spanje werd.
Het was echter de Franse Revolutie -en meer bepaald de radicale beweging van de Jacobins- die na 1789 "de ene en ondeelbare republiek" met geweld oplegden. Die republiek werd vanuit Parijs gedicteerd, de regionale vorstendommen werden afgeschaft en vervangen door departementen, geleid door een door het centrum aangestelde prefect. Minderheidstalen werden steevast onderdrukt.
Pas in de jaren 80 knoopte Frankrijk met de wet-Deferre onder president François Mitterrand aan met een erg beperkte autonomie van regio's met eigen regeringen, parlementen en middelen.