Hoe ruikt een ruimtestation? Naar nieuwe auto en afval

"Zelfs iets simpels als tandenpoetsen bleek een rotklus", klinkt het. "De borstel en de tube zweefden weg als ik vergat ze met klittenband aan de muur of aan mijn broek te plakken. Ik moest de tandpasta doorslikken en naspoelen met water dat ik met een rietje uit een zak slurpte. Een goede manier om te spoelen in de ruimte is er niet. Ook de spuug vliegt overal naartoe en blijft door de oppervlaktespanning aan de huid plakken, in plaats van eraf te druipen."

"Het ruimtestation rook als een nieuwe auto, vanwege de gassen die vrijkwamen uit de apparatuur. Verder hing er een zweem van lichaamsgeur en afval. Hoewel we afvalzakken altijd zo goed mogelijk afsloten, konden we ze maar eens in de zoveel maanden wegdoen, als er een bevoorradingsschip kwam dat op de terugweg dienstdeed als vuilniswagen."

"Ik voelde een lichte huivering toen het tot me doordrong dat ik een jaar in het ISS zou blijven. Het had veel weg van een gevangenis. Het was er donker en koud. Ik kon niet naar buiten. Waar begon ik aan? Dat jaar voelde als een eeuwigheid. Ik miste mijn vriendin en mijn twee dochters. Ik was bang dat er thuis iets vreselijks zou gebeuren, ik er niet bij kon zijn. Of andersom. De dood lag voortdurend op de loer. Apparatuur die ons in leven moest houden, ging aan de lopende band kapot. Er kon een stuk ruimteschroot door de wand komen. De concentraties CO2 in ISS waren ongezond hoog en er kon een ammoniaklek ontstaan. Ik sliep altijd met één oog open."

"Mensen vragen me vaak naar de relevantie van ruimtemissies en de hoge kosten die ermee waren gemoeid. Ik antwoord dan: Hoeveel is het waard als twee voormalige aartsvijanden samen op ontdekkingsreis gaan en wetenschappelijke kennis vergaren? Hoeveel is het waard als Amerikanen en Russen teamgenoten en vrienden voor het leven worden?"

"Terug op aarde had ik koorts, mijn huid voelde alsof ik in brand stond, mijn benen waren zo gezwollen als waterballonnen. Maar ik mis de magie van de ruimtereis. Ik mis de astronauten daarboven. Ik mis het uitdagende werk in het heelal. Misschien vlieg ik ooit naar Mars. Tot die tijd spoor ik anderen aan om de ruimte in te gaan. Ik vertel over dat jongetje dat op zijn kop kreeg omdat hij zijn huiswerk niet deed. Tot hij de motivatie en de gelegenheid kreeg om zijn droom na te jagen."