Onno Blom over Jan Wolkers: "De doden hebben hem zijn leven lang in de greep gehouden"
Onno Blom heeft een biografie klaar over Jan Wolkers, de auteur van onder meer "Turks fruit". "Het is mijn overtuiging dat hij als kunstenaar uit de dood is geboren", verklaart hij de titel "Het litteken van de dood" in "De wereld vandaag".
10 jaar is het intussen geleden dat Jan Wolkers is overleden. Nog steeds staat de Nederlandse kunstenaar bij het brede publiek bekend als de auteur van "Turks fruit". Toen hij nog leefde, ging hij in op het voorstel van Onno Blom om samen zijn biografie te schrijven. Na zijn dood zette de journalist het werk alleen voort. Nu is het eindelijk klaar.
"Het litteken van de dood", heet de biografie. "Het is mijn stelling dat de vitaliteit van Wolkers zijn contrapunt vond in de angst voor en de bezwering van de dood", zegt Blom in "De wereld vandaag" op Radio 1. "Het is mijn overtuiging dat hij als kunstenaar uit de dood is geboren."
Hij zette de zon stil om zijn broer voor de dood te behoeden
"Toen zijn broer op sterven lag, was hij 18. Hij maakte een tekening van de ondergaande zon, hij zette de zon stil om zijn broer voor de dood te behoeden. Als kind kreeg hij bij een ongeluk hete stoom op zijn slaap. Dat gaf hem een litteken. Zijn vader zei hem als strenggelovig man dat hij als Kaïn was getekend. Dat litteken gaf hem een schuldgevoel. Hij heeft het altijd als een brandmerk van zijn talent gezien."
"Zijn eigen dochter is door een ongeluk om het leven gekomen terwijl hij ruzie maakte met zijn toenmalige vrouw. Hij heeft de naam van het meisje nadien nooit meer genoemd. Hij noemde haar altijd "het meisje". Ze is als een demon tot zijn laatste nacht komen spoken."
"Ik heb hem een week voor zijn dood in het ziekenhuis bezocht. Hij zei me dat de geesten van zijn vader, zijn broer en "het meisje" hem hadden bezocht. De doden hebben hem zijn leven lang in de greep gehouden."
"Het meisje" is als een demon tot zijn laatste nacht komen spoken
"Ik denk dat ik een stuk naïever was dan hij toen we afspraken dat ik zijn biografie zou schrijven. Hij wist wat me jarenlang te wachten zou staan. Ik kreeg de vrije toegang tot zijn archief vol dagboeken, correspondenties en ook bandjes met de weerslag van gesprekken met zijn naasten die hij stiekem had opgenomen. Ik kon niet anders dan concluderen dat hij zijn eigen biograaf was geweest en dat ik eigenlijk in zijn voetsporen liep."
Het litteken van de dood verscheen bij De Bezige Bij.