“Een lokaal incident wordt door de politie op het terrein geleid. Maar met de communicatiemiddelen van tegenwoordig is het niet moeilijk een situatie vanop een afstand te volgen”, zegt De Wever. “Pas als het echt erger zou worden, komen alle diensten die je nodig hebt om een incident te bezweren samen in een speciale kamer op het commandocentrum van de Noorderlaan. Concreet zit ik dan een vergadering voor en gaan we alle diensten af die hun kijk op de situatie geven. Op basis daarvan neem ik een beslissing die in gang wordt gezet op het terrein.”

“Als er iemand ruzie heeft in de wereld, uit zich dat wel eens in Antwerpen. Het ging hier om een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Het is alleen ontzettend jammer dat dit zich afspeelde in een wijk in volle opgang. De reputatie van de buurt van de Turkse gemeenschap die eigenlijk een heel rustig is, wordt zo besmeurd.”

Abces

De Wever vertelde ook honderduit over andere zaken, zoals zijn reis naar de Verenigde Staten afgelopen zomer, die niet van een leien dakje verliep. “Mijn kinderen zijn echte stadskinderen. San Francisco en Las Vegas vonden ze fantastisch maar toen bleek dat ze geen wifi hadden in de natuurparken, was dat de grootste schok van de vakantie.”

De Wever liep in de VS ook rond met een abces onder een tand. “Dat was bijzonder pijnlijk. Ik zocht naar een goed antibioticum en ontsmettingsmiddel maar dat krijg je zomaar niet mee in een Amerikaanse apotheker. Naar het ziekenhuis wilde ik ook niet gaan, want dan zou een volledige vakantiedag zijn verknoeid. We hadden gelukkig een minder geschikt antibioticum bij wat ervoor zorgde dat het abces na twee dagen ‘naar buiten kwam’ wat ik dan zelf met een mes heb opengemaakt.”

Ambities

“Ik kan soms wel heel fanatiek met iets bezig zijn”, liet De Wever verstaan. “Zo heb ik ooit zes maanden badmintonles gevolgd, gewoon om één persoon te kunnen verslaan. Ik heb daar wel mijn vrouw leren kennen, dus dat heeft een gunstig gevolg gehad.”

Als student was de Antwerpse burgemeester ook al erg ambitieus. “Bart heeft nooit strafstudie gehad, maar hij kon het niet zo goed hebben dat hij iets echt niet kon”, zei Guido Halsberghe, zijn klastitularis in het vijfde middelbaar. “Zijn vrienden gingen snookeren in de buurt, in het centrum van Mortsel. Hij kocht toen boeken over snooker en bleef maar oefenen tot hij het even goed kon als zijn kameraden.”