Schrijfster Jojo Moyes: "Ik heb een hekel aan knappe mannen die alleen maar lang en gelukkig leven"

Tegenwoordig bevindt Jojo Moyes zich in een luxepositie. De stoelen voor haar lezingen lopen in een sneltempo vol, en de wachtrijen aan haar signeertafel moeten niet onderdoen voor die van de Pascale Naessens en Sandra Bekkari's van de boekenbeurswereld. Al was dat ooit anders. "Voor 'Me Before You' verscheen, ging het eerlijk gezegd niet zo goed," bekent ze. "Ik had al enkele boeken geschreven die het niet zo denderend deden, de verkoopscijfers waren teleurstellend, en ik merkte dat de uitgeverijen hun geduld begonnen te verliezen. 'Me Before You' heeft het tij gekeerd. Vanaf dag één was het een enorm succes, dat met het verschijnen van de film pas echt in een stroomversnelling terechtkwam. Momenteel heb ik een lezerspubliek over de hele wereld, mensen die zonder aarzeling alles wat ik schrijf lees. Dat gevoel is onbeschrijfelijk."

"Zeg maar gerust chicklit hoor (lacht). Vroeger stoorde mij dat meer. Maar tegenwoordig heb ik een vast publiek, en de mensen die mijn boeken effectief gelezen hebben, weten dat er meer achter zit dan alleen maar romantiek. Natuurlijk schrijf ik liefdesverhalen - is dat in wezen niet datgene waar we allemaal naar op zoek zijn? - maar ik vind het nóg belangrijker om er een maatschappelijk thema in te verweven. Bij 'Me Before You' was dat de vraag: wat maakt het leven de moeite waard ? En wie heeft het recht om daarover te beslissen? Ik heb niet de pretentie om te beweren dat ik 'grote literatuur' schrijf, mijn boeken zijn grappig en toegankelijk, maar ik wil de mensen wél aan het denken zetten."

"Die verandering is er op mijn vraag gekomen. In Engeland is er een heuse chicklit-cultuur. Je herkent ze aan de frivole titels en inderdaad, de smachtende blikken en roze covers (lacht). Maar dat is infantiliserend. Je kan fictie schrijven die én laagdrempelig is, én daarnaast ook een boodschap heeft. Een tijdje geleden raakte ik toevallig aan de praat met een vooraanstaande Britse columniste. Toen ze me vertelde dat ze mijn boeken had gelezen, sloeg ik steil achterover. Maar ze zei: 'Ik vind je boeken net zinvol, ze brengen belangrijke thema's onder de aandacht van een heel breed publiek. Ook mensen die er anders waarschijnlijk niet mee bezig zouden zijn.' En dat is eigenlijk ook wat ik wil bereiken: belangrijke thema's aan de man brengen, met een toegankelijk suikerlaagje eromheen gesponnen."

"Absoluut. Ik heb een hekel aan knappe mannen die het hart van mijn hoofdpersonage veroveren en vervolgens alleen maar lang en gelukkkig leven. De puinhoop des levens tussenin, is véél interessanter. Ik heb een 19-jarige dochter, wat betekent dat ik nadenk over de boodschap die ik haar wil meegeven. Kan een man al je problemen oplossen? Natuurlijk niet. Hij kan misschien je gedachten even verzetten, maar hij zal nooit de ultieme oplossing zijn. Integendeel, waarschijnlijk brengt hij zelf een heel arsenaal aan obstakels met zich mee (lacht). Het enige dat je ooit gelukkig kan maken, is beseffen wat je graag doet en waar je zelf voldoening van krijgt. Je mag mijn boeken subtiel feministisch noemen als je wil. Het belangrijkste in het leven is uitzoeken wat jou helpt om de beste versie van jezelf te zijn. Voor mij zijn dat mijn kinderen, mijn boeken, af en toe een lange wandeling. En ja, ook wel een beetje mijn man (lacht)."