Uit onderzoek bleek dat in geval van Dafalgan de bruistabletten sneller effect hebben dan de pillen. De bruistabletten zijn echter duurder om te maken en minder lang houdbaar door het bestanddeel biocarbonaat. In zijn onderzoek, waarbij zes gezonde vrijwilligers na de inname van Dafalgan-tabletten een dag lang getest werden, toonde Van Den Abeele aan dat het effect van het biocarbonaat in bruistabletten kan nagebootst worden door bruisend water te gebruiken.

De snelheid van de werking van de pijnstiller werd gemeten aan de hand van de mate van opname van paracetamol in het bloed. Met bruiswater werd na gemiddeld 30 minuten de maximale concentratie in het bloed bereikt, tegenover 95 minuten bij kraantjeswater. Bij bruiswater lagen de resultaten van de verschillende proeven ook niet ver uiteen, terwijl dat wel het geval was bij kraantjeswater. Een van de vrijwilligers die kraantjeswater gebruikte, bereikte de maximale concentratie pas na drie uur.

Het onderzoeksresultaat toont volgens Van Den Abeele dat de maag mee bepaalt met welke snelheid een geneesmiddel zijn effect bereikt. Medicijnen wordt steevast uitgetest met inname van 150 tot 240 ml kraantjeswater, wat overeenkomt met een vol glas. Uit onderzoek in 2016 bij 2.000 Vlamingen door onderzoekers van de vermelde afdeling van de KU Leuven bleek dat in de praktijk bijna niemand dit doet. 92 procent gebruikt in de meeste gevallen wel water, maar 47 procent neemt slechts een half glas en 37 procent maar een slokje.