Tweemaal werd de vesting van N-VA belegerd, tweemaal won de partij met gemak
Bart Eeckhout is opiniërend hoofdredacteur van deze krant.
Met het routineus wegstemmen van een motie tegen staatssecretaris Theo Francken (N-VA) geeft de regeringsmeerderheid een eersteklas begrafenis aan de zaak-Sudan. Vanuit de oppositie zullen nog wat lastige vragen gesteld worden, maar de regering zal geen krimp meer geven.
In de Kamer klinkt frustratie over de tandeloosheid waarmee de volksvertegenwoordiging nog enkel nota mag nemen van wat elders allang beslist of bediscussieerd is. Die diagnose over de parlementaire onmacht is correct, maar ze mist zelfkritiek. Als de regering al te makkelijk wegkomt met mastodontwetten die zonder kans op democratische controle doorgesluisd worden of met excellenties die de waarheid geweld aandoen, dan is dat omdat de Kamer dat zelf toestaat. Alvast in Nederland zou het toch allemaal zo eenvoudig niet gelopen zijn voor een regeringslid dat de uiterste grens van de deontologie opzoekt.
We zouden het haast vergeten, maar het ís toch wel wat, hetgeen staatssecretaris Theo Francken heeft uitgespookt bij de uitwijzing van Sudanese migranten
Want we zouden het haast vergeten, maar het ís toch wel wat, hetgeen staatssecretaris Theo Francken heeft uitgespookt bij de uitwijzing van Sudanese migranten. Het inzetten van de hulp van het zeer betwistbare regime van de genocidair Omar al-Bashir om Sudanezen te identificeren, is één zaak. Er trots mee uitpakken een tweede. Onvoldoende controleren naar welke situatie de migranten zouden terugkeren, is drie. Onjuiste informatie aan Kamer en regering verschaffen, is vier.
Moslims buiten houden
Toch is het vast en zeker zo dat Theo Francken geen seconde hoeft in te zitten met de gevolgen van deze affaire voor zijn eigen populariteit of loopbaan. Integendeel, wellicht. Als het over een harde migratieaanpak gaat, is de foutenmarge ruim. Zoals de Nederlandse politicoloog en expert populisme Cas Mudde stelt: “Het is best oké om te liegen in de politiek, zo lang het is om moslims buiten de deur te houden.”
En zo wordt N-VA toch weer de winnaar van dit zeer onverkwikkelijke verhaal. Dat de partij haar macht inzet om haar populaire staatssecretaris aan boord te houden, is niet meer dan normaal.
Eén grom van voorzitter Bart De Wever volstond om iedereen te laten afdruipen
Opmerkelijker is dat anderen het de Vlaams-nationalisten ook wel erg makkelijk maken. Eén grom van voorzitter Bart De Wever volstond om iedereen te laten afdruipen. Je kunt nu eenmaal niet een beetje het ontslag van een coalitiegenoot vragen. Ofwel ben je bereid de uiterste consequentie van je eis te aanvaarden, ofwel zwijg je en slik je.
Tot tweemaal toe in een paar maanden tijd is de politieke vesting van N-VA belegerd. Eenmaal in Antwerpen, eenmaal in de federale regering. Tweemaal werd de aanval met sprekend gemak geretourneerd. Tweemaal kwam dat doordat de tegenstand halfslachtig, amateuristisch en ongecoördineerd te werk ging. Niet alleen in het judo ga je dan zelf tegen de grond.