STANDPUNT. “Dag Samen. Dit was een inschattingsfout van jewelste”

Wat heeft het partijbestuur van sp.a Antwerpen nu toch bezield om Tom Meeuws absoluut aan boord te willen houden? Woede allicht, woede om het volgens de sp.a duidelijk politiek gestuurde lek vanuit De Lijn. John Crombez was daar dinsdagavond in De Afspraak heel duidelijk over. Volgens hem heeft de N-VA de hele zaak opgezet om een karaktermoord op Meeuws te plegen. Politicoloog Dave Sinardet houdt het erbij dat ‘wie gelekt heeft goed wist wat de politieke gevolgen konden zijn’. Het is inderdaad onmogelijk dat het nieuws over de facturen toevallig nu wordt uitgebracht. Nog geen vier dagen nadat het Integriteitsbureau van de stad het stadsbestuur uit de wind heeft gezet, komen er aantijgingen tegen Meeuws in de pers, waartegen hij zich niet kan verdedigen wegens zijn dading met De Lijn. Zijn positie was al wankel, dit verhaal was de spreekwoordelijke druppel.

Wilde het sp.a-bestuur met zijn beslissing van gisterenavond dit soort praktijken aanklagen? Dachten de sp.a’ers dat ze, door als één man achter hun voorzitter te blijven staan, hem konden redden? Zoals De Wever de positie van Theo Francken had veilig gesteld door hem door dik en dun te verdedigen? Het was een inschattingsfout van jewelste.

Maar ook zonder incident was het succes van Samen van in het begin uiterst twijfelachtig. De lijst begon al verzwakt omdat in Antwerpen niet overal sp.a en Groen samen op een lijst gingen staan. In de districten Deurne en Antwerpen bijvoorbeeld blijven ze apart opkomen. Daardoor was Samen al een beetje een wankele constructie. Bovendien was het enthousiasme voor Samen bij de partijleden van Groen ook niet overdreven groot. Een vierde van de leden zag de samenwerking niet zitten.

En eigenlijk was de figuur van Tom Meeuws ook een pijnpunt in het hele verhaal. Over zijn passage bij De Lijn was geweten dat ze redelijk tumultueus verlopen was, en als topambtenaar bij de stad had hij ook de naam zeer bekwaam maar nogal voortvarend te zijn. Bovendien had hij geen enkele politieke ervaring. De sp.a wist dat daar problemen konden van komen.

En dan was daar in november de eerste stommiteit van Meeuws, waarop Van Besien niet meteen krachtdadig reageerde. Hij las zijn collega de levieten en hield hem vervolgens aan boord. De beloofde onafhankelijke witte konijnen op de lijst lieten intussen op zich wachten, de grote plannen ook. En toen kwam dit dossier.

Heel misschien had een snel afscheid van Meeuws gisteren en een doortastend optreden van Van Besien vandaag de lijst Samen nog kunnen redden. Maar ook die kans is verkeken.

De Antwerpse partijen gaan in gespreide slagorde naar de kiezer. Links heeft flink van zijn pluimen verloren en de burgemeester zit steviger dan ooit in het zadel. We staan terug waar we zes maanden geleden stonden. Dat hoeft niet erg te zijn, maar het is een tikje ontmoedigend na drie maanden van weinig verheffend politiek bedrijf.