Waarom een wolf meerdere schapen doodt

Van de gedode schapen was er slechts één aangevreten, het andere was netjes, volgens de jachtregels van de wolven, gedood met een stevige beet in de hals. Maar dat dode schaap bleef verder onaangeroerd. Ieder van ons kent het sprookje van de wolf en de zeven geitjes, waar op één na alle geitjes worden opgegeten in het huis waar ze van moeder geit niet buiten mochten en waar ze voor niemand de deur mochten opendoen. Het sprookje bevat meer waarheid dan men zou denken.
"Het is een gekend fenomeen", zegt wolvenspecialist Koen Van Den Berge van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek. 

"De wetenschappelijke term hiervoor is surplus killing of meervoudige doding. Surplus killing kennen we allemaal door vossen die een kippenren binnendringen en er een slachting aanrichten. Het doet zich voor in situaties waarin de prooi niet kan vluchten. De prooien kunnen niet uit hun omheinde omgeving, raken in paniek, maar weten verder niet hoe ze met de dreiging om moeten gaan. Schapen zijn in die mate gedomesticeerd, dat hun natuurlijke instinct om er bij gevaar vandoor te gaan niet meer zo scherp is."

"Ze kennen de wolf niet meer als natuurlijke vijand. En daarom zijn ze nog gemakkelijker prooien. Als wolven een troep reeën aanvallen - reeën leven in de winter vaak geclusterd in kleine groepen van een vijftal dieren - dan fixeren ze één dier en proberen ze dat te vangen. De rest van de reeën maakt zich als de bliksem uit de voeten. De wolven stellen zich daarom noodgedwongen tevreden met één prooi."

Het gedrag om meerdere dieren te doden lijkt onnatuurlijk, maar toch is het volstrekt normaal. "Dergelijk gedrag is al meermaals beschreven. Vanuit het begrip 'ecologie van de soorten' lijkt het een dwaze verspilling van voedselbronnen, want tegen de tijd dat de ene prooi goed en wel is verorberd, zijn de andere slachtoffers al aan het rotten. Men zou kunnen zeggen dat het een afwijking is van de natuurlijke gang van zaken en het een verlies aan voedsel impliceert voor de toekomst. 

Omdat er meerdere prooien zijn, rijst ook de vraag of er in Meerhout niet meerdere wolven op jacht zijn geweest. "Daarover zijn er weinig twijfels", zegt Van Den Berge. "De hoeveelheid vlees die van het karkas is gegeten wijst op slechts één wolf. Bovendien heeft Naya zich helemaal, zonder concurrentie aan het schaap tegoed kunnen doen. Zoniet zouden er sporen zijn geweest van de andere wolven en is het waarschijnlijk dat het schaap uit elkaar zou zijn gerukt of dat minstens de twee schapen zouden zijn aangevreten."

Blijft nog de vraag wat Naya zou doen mocht ze in het holst van de nacht een verloren gelopen kind zijn tegenkomen. "In theorie is het mogelijk dat een wolf een weerloos kind aanvalt", zet Van Den Berge. "Maar de precedenten zijn erg zeldzaam. Als het al eens hoogst uitzonderlijk gebeurt, dan zijn het dikwijls hybriden die de schuldige zijn, kruisingen met honden. Zo'n kruisingen bestaan, maar dan alleen in gebieden waar ook echte wilde honden leven, en dat is bij ons niet het geval. De kans dat Naya, een teefje, een partner zoekt en vindt onder de honden, is heel klein. Het zou kunnen dat honden aangetrokken worden door Naya als ze loops is. Maar ik zou elke hond afraden om zijn geluk te beproeven. Het is niet denkbeeldig dat hij eindigt zoals de schapen."

Meer info op www.WelkomWolf.be

LEES OOK:  Kijk uit voor wolvin Naya op bruggen Albertkanaal