Rusthuizen moeten taboe homoseksualiteit doorbreken: “Het kan toch niet dat ik de enige homo in het rusthuis ben?”

© ID/ Lieven Van Assche

Het Gentse OCMW haalde vrijdagmiddag een Nederlandse experte in huis om holebi’s zich beter te doen thuisvoelen in de rusthuizen. Het taboe rond homoseksualiteit bij zestigplussers is nog te groot. “In het rusthuis weten ze dat ik homo ben, maar we spreken er nooit over”, zegt André Oosterlinck (88).

Tuly Salumu

“Ik zit graag in het rusthuis. Mijn vriend Flor, die inmiddels is gestorven, was hier ook graag. We deelden hier een kamer. Dat ging prima. Wij hebben meteen open kaart gespeeld tegenover het personeel, maar met onze medebewoners is het woord ‘homo’ nooit gevallen. We zijn nooit lastiggevallen of gepest, maar we spraken er ook niet over. We kregen hoogstens een knipoog van personeelsleden die ook ‘zo’ zijn.”

Toen zijn vriend Flor drie jaar geleden een hersenbloeding kreeg, verhuisde André Oosterlinck (88) met hem naar rusthuis De Vijvers in Gentbrugge. Hij is open over zijn homoseksualiteit. Maar veel oudere holebi’s kruipen in het rusthuis weer in de kast.

Vereenzamen

Om het taboe te doorbreken, steken de Gentse OCMW-rusthuizen een tandje bij. Eind vorig jaar werd woon-zorgcentrum Het Heiveld in Sint-Amandsberg gescreend op holebi- en transgendervriendelijk beleid in het kader van een proefproject van de Vlaamse Overheid. Het personeel kreeg er vormingen van expertisecentrum Kliq. En vrijdagmiddag haalde het OCMW de Nederlandse experte Eveline van de Putte naar woon-zorgcentrum Zonnebloem in Zwijnaarde. De schrijfster van levensverhalen van homoseksuele ouderen ging er onder de naam Tour d’Amour het gesprek aan met senioren en rusthuispersoneel uit alle Gentse woon-zorgcentra. “Oudere holebi’s komen uit een tijd dat homoseksualiteit niet bespreekbaar was”, zegt ze. “Daarom zijn ze er vandaag nog altijd een pak voorzichtiger over. Met alle gevolgen van dien: ze vereenzamen of sukkelen in een depressie. ”

Dat begrijpt André als geen ander. Het fotootje van Flor staat op de kast in zijn kamer. Toen hij hem 57 jaar geleden leerde kennen, was hij nog getrouwd. “Mijn vrouw wist van onze relatie en had zich erbij neergelegd”, zegt hij. “We zijn tot haar dood getrouwd gebleven en alleen in familiekring werd over mijn geaardheid gesproken. Het taboe was toen veel groter dan nu. Vandaag kunnen jonge holebi’s trouwen en veel opener zijn over hun gevoelens. Het is tijd dat rusthuizen mee op de kar springen. Het kan toch niet dat ik hier de enige homo ben?”