Boxing Stars? De finaliteit van boksen is elkaar zo hard op de hersens meppen dat het licht uitgaat
Hans Vandeweghe is sportjournalist bij De Morgen.
Op de Olympische Spelen mag elk land zes atleten afvaardigen. Dat heet de olympische universaliteit, maar die is aan beperkingen onderhevig. Iemand in de BMX laten starten zonder dat die lang genoeg een BMX-fiets heeft bereden, is ronduit gevaarlijk voor de gelegenheids-BMX'er en misschien nog meer voor alle anderen in zijn serie.
Daarom geldt die universaliteit alleen in atletiek – ook niet polsstokspringen maar het ongevaarlijke lopen – en zwemmen. Al is ook daar enig risico aan verbonden, want ik heb in 2000 in Sydney in de eerste serie van de 100 meter vrije slag een Afrikaan haast zien verzuipen rond de 75 meter. Gelukkig had die de reflex om zich aan de koord vast te houden en naar adem te happen. De hele hal gierde het uit.
Faroek Özgünes, justitiespecialist van VTM, had in dat krantenverhaaltje de tekst: 'Ik wil klappen geven, pijn doen.' Van een bekentenis gesproken
Een absolute no-gosport voor die universaliteit is boksen. Stel je maar eens voor dat je een ongetrainde bokser tegen een getrainde in de ring zet: als het wat tegenzit, kan die eerste binnen de minuut naar de neurochirurg van wacht.
Mismatch
Donderdagavond keek ik televisie en hoopte ik dat het zou tegenzitten voor Faroek Özgünes. Die ochtend had ik in de krant een stukje gelezen over een programma dat al aan zijn tweede aflevering toe was: het heet Boxing Stars en het speelt op VTM. Faroek, justitiespecialist van die zender, had in dat krantenverhaaltje de tekst: "Ik wil klappen geven, pijn doen.” Van een bekentenis gesproken.
Faroek moest het in de zogeheten lichtgewichtklasse opnemen tegen ene Sieg De Doncker, naar het schijnt een BV. Nadat ze beiden in de ring waren geschreeuwd door de menselijke vleesboom Sergio, kreeg ik plotsklaps medelijden met Faroek. Daar stond hij dan, een klein, gezet mannetje met ronde schoudertjes, tegenover een atleet met een getrainde schouderpartij, minimaal 10 kilo meer, 10 centimeter langer, 15 centimeter langere armen en ook nog eens 25 jaar jonger. Een knoert van een mismatch, die je alleen in de open categorie in het judo nog weleens tegenkomt, maar zoals bekend is dat geen sport waarin je op elkaars gezicht moet/mag slaan.
Patser Faroek had evenwel de toon gezet met zijn quote en Sieg nam derhalve geen risico: hij haalde twee ronden lang de voorhamer boven, zodat de justitiespecialist al in de eerste minuut tussen de benen van zijn beul belandde. Nadien ging het hoopje ellende genaamd Özgünes nog een paar keer door de knieën, maar werd nog niet uitgeteld. Gelukkig gooide zijn trainer de handdoek. Justitieberichtgeving zal op VTM nooit meer dezelfde zijn.
Voor beschaving, één afspraak: donderdagavond bij VTM
In datzelfde programma had Laura Tesoro eerst Bieke Ilegems van hot naar her geslagen, maar eindigde ondanks haar overwicht ook met een bloedneus. In de omkadering vroeg presentatrice An Lemmens vooraf aan Erik Goossens, de man van Ilegems: “Je hebt zo’n mooie vrouw, zo’n prachtig gezichtje, gaat daar straks iets van overblijven?” Voor beschaving, één afspraak: donderdagavond bij VTM.
Onbegrijpelijk
Ik begrijp dit programma niet. Ik begrijp niet dat een zender daar zendtijd voor vrijmaakt. Ik begrijp niet dat een gerespecteerde trainer als Hubert Fierens zich daarmee inlaat. Ik begrijp ook niet dat Freddy De Kerpel daaraan meewerkt.
Ik begrijp nog minder referee Daniel Van de Wiele. De man heeft ooit kampen met Lennox Lewis en Vitali Klitsjko geleid en nu moet hij ervoor zorgen dat Bekende Vechters met hun straattechniek elkaar de hersens niet inslaan. Commentator Jan Van den Berghe (75), die ze voor de gelegenheid uit het rusthuis hadden gerold, begrijp ik dan maar al te goed. Die zou een moord begaan om op televisie te komen.
Boksen formatteren als een soort Wauters vs. Waes of Spel zonder Grenzen is waanzin
Getrainde boksers (m/v) verdienen het grootste respect voor hun fysieke en technische prestatie, maar boksen is een even moeilijke als gevaarlijke sport. Recreatief boksen – niet te verwarren met recreatieve bokstraining – bestaat niet. De finaliteit van boksen is tenslotte elkaar zo hard op de hersens meppen dat het licht uitgaat en dat kan nooit gelegenheidsamusement zijn. En dan maar klagen over toenemend gratuit geweld in de maatschappij.
Boksen formatteren als een soort Wauters vs. Waes of Spel zonder Grenzen, is waanzin. Aan boksen zijn alleen maar grenzen en ongetrainden op elkaar loslaten als twee pitbulls, is gekkenwerk. Ongetrainden die een kwarteeuw en ettelijke kilo’s verschillen op elkaar laten inhakken, in de hoop op mooie kijkcijfers, is zelfs misdadig.
