“Onze familie is ten einde raad. Vanmiddag heb ik onze zoon Jeroen levenloos aangetroffen in zijn kamer. Onbegrijpelijk, we zijn in diepe rouw. Er zijn geen sporen van zelfmoord, dat is duidelijk. Opnieuw een gemotiveerde jongeling die onverklaarbaar afscheid neemt. Gezien de jonge leeftijd is het een overlijden dat onderzocht wordt. Wij weten alvast dat er niets zal gevonden worden m.b.t. het negativisme rondom het wielrennen waar hij momenteel zo veel voor deed. Vaarwel “Kampioen van Limburg”, ONZE WERELDKAMPIOEN!”

Jeroen doorliep de nieuwelingen en juniorescategorieën en deed het daar niet onaardig. Eens belofte was de combinatie trainen en studeren voor hem niet meer haalbaar. Hij zette daarom een stapje terug en ging als amateurs koersen bij de Vlaamse Wielrijders Vereniging. Daar reed hij constant voor de prijzen en pikte af en toe een overwinning mee. Jeroen kreeg daardoor opnieuw zin in de koers en wilde weer hogerop. Hij kreeg daartoe drie jaar geleden bij het continentale team Colba de kans. Men was daar zeer tevreden over zijn werk, steevast in dienst van de ploeg. Maar omdat prof worden niet mogelijk bleek, zocht en vond hij een job en ging opnieuw als amateurs koersen. Wederom zeer succesvol. Zo is werd hij onder meer twee jaar op een rij Limburgs kampioen op de weg en twee weken geleden ook nog Limburgs tijdritkampioen.

Als amateur nam hij dit seizoen al meermaals deel aan open elitewedstrijden. Daarin stond hij meer dan zijn mannetje. Zo maakte hij afgelopen zondag in de Boutersem in een wedstrijd van de Beker van België nog deel uit van de kopgroep, tot hij met een lekke band werd terug geslagen. Ook op 18 maart laatstleden reed hij samen met Quentin Goossens en Rutger Wouters een ganse wedstrijd vooraan om uiteindelijk knap derde te worden. Niet wees er dus op dat het met de gezondheid van Jeroen niet opperbest was. Opnieuw wordt de wielerwereld in een diepe rouw gedompeld door het plotse overlijden.