91-jarige vrouw is meesterbrein achter fiscale miljoenenfraude: 6 maanden cel en 7 miljoen armer

De Gentse afdeling van het parket Oost-Vlaanderen vervolgde de vrouw en haar zoon voor zwart geld dat ze achterhielden in Luxemburg. De fraude zelf zou 40 jaar geleden al gestart zijn, maar het parket nam in 2014 een bedrag van 12,3 miljoen euro in beslag op een Luxemburgse rekening op naam van een Panamese offshore-vennootschap, met de hoogbejaarde dame uit Sint-Gillis-bij-Dendermonde als begunstigde. Ook een bedrag van 350.000 euro op een Luxemburgse rekening op naam van haar 61-jarige zoon uit Hamme werd in beslag genomen.

De 91-jarige vrouw was "het meesterbrein achter de fraude", oordeelde de rechtbank. "Ze heeft jarenlang en systematisch fiscale fraude gepleegd en trachtte het geld op allerlei manieren te verbergen, ook via de Panamese constructie. Haar kordaatheid en stoutmoedigheid is laakbaar en stemt de rechtbank niet tot mildheid", zei rechtbankvoorzitter Christophe Snoeck. De vrouw kreeg 16 maanden cel, waarvan 10 maanden met uitstel, en een geldboete van 600.000 euro. Haar zoon werd veroordeeld tot 8 maanden cel, waarvan de helft met uitstel, en 240.000 euro boete.

Volgens haar advocaat Michel Maus moest de vrouw onderzocht worden door een wetsdokter. "Ik heb hier een brief van haar met instructies, en aan het woord is precies Xavier De Baere, de professionele afscheidsnemer. We moeten misschien vragen stellen bij haar geestestoestand", pleitte de advocaat bij de behandeling van de zaak.

De openbare aanklager verzette zich tegen de aanstelling van een medisch deskundige. "Een moeilijk, dominant en gierig karakter hebben is niet hetzelfde als mentale achterstand. Ze is twee keer verhoord en daaruit blijkt duidelijk dat ze bij zinnen is. Zij is de baas en zij ging actief op zoek naar offshore-constructies. Ze is in 2003 zelf naar Panama gevlogen om één en ander te regelen."

De rechtbank wees de vraag naar een onderzoek van de geestestoestand af. "Ze komt naar voren als een pientere dame die zich tot op zeer hoge leeftijd inliet met fiscale spitstechnologie. Ze ondertekende belastingsakkoorden die niet uitgevoerd werden en ze richtte onlangs nog een brief aan de Luxemburgse minister van Financiën en vroeg zijn tussenkomst. Uit geen enkel element blijkt dat ze iets van luciditeit of mentale capaciteit zou verloren hebben." De vrouw en haar zoon sloten een akkoord met de fiscus en er liepen lange tijd onderhandelingen om ook een minnelijke schikking te treffen in kader van de afkoopwet, maar dat ging uiteindelijk niet door.

Het openbaar ministerie wou in eerste instantie het volledige bedrag van 12,3 miljoen euro laten verbeurdverklaren op basis van de witwaswet. Als de rechtbank daar niet mee akkoord zou gaan, vroeg de aanklager ondergeschikt een bedrag van 3,2 miljoen en 126.000 euro, berekend als 36 procent van het fiscaal verjaarde kapitaal. De overheid raamde de schade in de zaak op 7,5 miljoen euro.

Het uiteindelijke bedrag dat de vrouw zal moeten betalen, als ze niet in beroep gaat tegen het vonnis, komt in de buurt daarvan. De overheid krijgt direct en indirect het geld van de verbeurdverklaring, de boetes, de schikking met de fiscus en de regularisering van de ontdoken successierechten, zegt Dirk Martens, de advocaat van de Belgische staat.

Het geld zou afkomstig geweest zijn van het familiale textielbedrijf, dat in 1960 gesloten werd maar in de jaren 50 meer dan 300 werknemers had. "Er is echter geen verklaring voor het vermogen van 12,3 miljoen euro", stelde voorzitter Snoeck. "Er is ook geen onderzoek gedaan naar het vroeger inkomen. Het eerste spoor van buitenlandse rekeningen duikt op in 1985. Op datum van het overlijden van de echtgenoot (van de 91-jarige vrouw, nvdr.) in 2003 bedraagt het vermogen 10 miljoen euro. De rechtbank houdt daar rekening mee." Omdat niet kan uitgesloten worden dat een deel van het geld een legale oorsprong had, werd het vermogensvoordeel begroot op 2,4 miljoen euro.

De vrouw en haar zoon gaan vermoedelijk in beroep. Het dossier wordt als een voorbeeldzaak beschouwd, waarbij de overheid jacht kan maken op oud zwart geld dat nooit werd geregulariseerd. De feiten waren niet verjaard, oordeelde de Gentse correctionele rechtbank. "Ze maken één collectief misdrijf uit en die (verjarings, nvdr.)termijn begint te lopen vanaf het laatste feit."