Het hoofdpersonage van het Lam Gods heeft een uitgesproken snuit. De Van Eycks gaven het grote, frontale ogen, waarmee het de toeschouwer intens betrekt bij het ultieme offertafereel.

Ook de omgeving rond het Lam ziet er anders uit. De lucht is gemaakt uit subtiele kleurschakeringen en streperige wolken. Ter hoogte van de horizon komen nieuwe gebouwen aan het licht. Andere gebouwen, die bedekt waren met een grijzige laag, vertonen opnieuw een veelheid aan kleuren en een opmerkelijk lichtspel.

Het Lam Gods onderging in de loop van de geschiedenis verschillende overschilderingen. In het midden van de zestiende eeuw kreeg het paneel een opknapbeurt waarbij men enkele kleine beschadigingen en slordige retouches aan het oog wou onttrekken. Ook het Lam werd toen bijgewerkt. In 1951 werden de groene overschilderingen rond het Lam al weggehaald. Toen kwamen de originele oren van het dier opnieuw tevoorschijn. Samen met de bijgeschilderde exemplaren heeft het Lam dus enkele decennia vier oren gehad.

De onderzoekers hebben vastgesteld dat van het centrale paneel, waarop De aanbidding van het Mystieke Lam te zien is, maar drie procent van de originele schildering verloren gegaan is. Die wordt nu in het vervolg van de restauratie volledig blootgelegd.