De vlucht van de dag bestond oorspronkelijk uit vier renners: Bert-Jan Lindeman (LottoNL-Jumbo), Oscar Riesebeek (Roompot-Nederlandse Loterij), Joey van Rhee (Monkey Town) en René Hooghiemster (Alecto). Wat later kwam ook een vijfde man aansluiten, Brian van Goethem van Roompot-Nederlandse Loterij. Het vijftal kreeg maximum tien minuten voorsprong.

In het peloton nam Sunweb de controle in handen en even brak het peloton in stukken na een versnelling van Metec-TKH. Op 56 kilometer van de finish vond Van der Poel dat zijn moment gekomen was. Hij opende de finale waarna een groep van 25 renners zich afscheidde van de rest. Niet veel later schudde Van der Poel opnieuw aan de boom. Enkel Jan-Willem van Schip, Dennis van Winden en Danny van Poppel konden volgen.

Sublieme Van der Poel

Tom Dumoulin probeerde de brug te maken naar de kopgroep, maar werd weer ingerekend door het peloton met onder andere Dylan Groenewegen. Onder impuls van een beresterke Niki Terpstra, in dienst van ploegmaat Fabio Jakobsen, kwam alles weer bij elkaar in de slotronde. Ondanks een nieuwe aanvalspoging van Van der Poel, samen met onder andere Van Poppel en Koen de Kort.

Snelle mannen Jakobsen en Groenewegen moesten de rol lossen in de lastige finale en De Kort probeerde het nog eens solo. Dylan van Baarle dichtte de kloof en dus kwam er alsnog een sprint. Sinkeldam ging als eerste aan maar Van der Poel was bij de pinken. Hij sloop door een klein gaatje voorbij de titelverdediger en snelde naar de Nederlandse driekleur. Van Poppel moest tevreden zijn met de tweede plek, Sinkeldam met het brons.

Dubbel gevoel

Mathieu van der Poel leek zondag, kort na het behalen van de nationale titel op de weg, even te twijfelen over zijn keuzes voor de komende jaren. De veldrijder, op het WK na de grote man van afgelopen winter, wil als mountainbiker naar de Olympische Spelen van Tokio. Maar in Hoogerheide kreeg hij opnieuw de bevestiging dat in hem ook een groot wegrenner huist. “Op de weg gaat het steeds beter, zeker als je het met het mountainbiken vergelijkt”, zei hij bij de NOS. “Dat geeft best een dubbel gevoel.”

Van der Poel (23) heeft als veldrijder alles gewonnen wat er te winnen valt en heeft zijn ambities uitgesproken richting Tokio, waar hij natuurlijk ook op de weg een rol zou kunnen spelen. De zoon van Adrie van der Poel, ook zo’n allrounder, hield het er voorlopig maar bij. Plannen waren even voor later. “Ik heb heel diep moeten gaan.”

Van der Poel was zeer actief en belandde op zo’n 35 kilometer voor de streep in een kopgroep met onder anderen Danny van Poppel, die hij vooraf als een van de kanshebbers had betiteld. “Het was een goede ontsnapping, de grote ploegen hadden een man mee. Ik was blij dat Danny het alleen probeerde in de slotfase. Ik had eerder al even alleen gereden en wist hoe lastig hij het zou krijgen.”

Van Poppel redde het inderdaad niet, de groep smolt samen en Van der Poel rook zijn kans. “Een sprint licht bergop, dat ligt me. Ik wist dat ik kon winnen. Dit geeft echt kippenvel.”