Boer redt Limburgse scouts na onweer: “Op elk beschikbaar plekje in huis lag kind te slapen”

Het onweer dat dinsdagnacht rond 0.30u met veel gekletter over de Kempense regio raasde, ging gepaard met een bijzonder felle wind. De Diepenbeekse afdeling van de Federatie Open Scouting (FOS) bivakkeert sinds begin deze maand op een terrein in Hazenhout in het Geelse Zammel en zag dinsdag overdag de bui al hangen. De groep nam extra voorzorgen, maar zelfs die bleken niet tegen het natuurgeweld opgewassen.

“Omdat er onweer voorspeld was, hebben onze Verkenners overdag alle tenten gecontroleerd of ze wel voldoende vastgenageld waren en of alle stormkoorden wel stevig genoeg waren aangespannen”, vertelt groepsleider Alex Jacobs van 263ste FOS Dolfijn. “Toen het ’s nachts rond 1u zo fel begon te onweren, hebben we alle kinderen en jongeren uit de tenten gehaald en samengebracht in onze keukentent. Verschillende tenten begonnen op dat moment omhoog te komen door de wind en andere begonnen zelfs al weg te waaien.”

Maar omdat de keukentent vlak bij enkele hoge bomen staat, oordeelde de leiding dat die in het woeste noodweer ook geen veilig onderkomen bood. Op dat moment bracht eigenaar van de bivakplaats en overbuurman Guy Verellen soelaas. “Ik had ook de hele dag de buienradar in de gaten gehouden. Maar toch kwam het hevige onweer iets voor 1u nog als een totale verrassing. Ik heb de grote schijnwerpers in mijn tuin aangestoken en meteen de leiding opgebeld. Omdat we wisten dat er rond 3u opnieuw een onweer stond aan te komen, heb ik voorgesteld om de leden naar binnen te brengen.”

In de badkuip en op de strijkplank

Guy Verellen en zijn vrouw Cindy wonen dan wel in een ruime hoeve, zo maar eventjes honderd uitgeputte kinderen, jongeren en begeleiders onderdak bieden, is nog een ander paar mouwen. “In onze living, onze slaapkamers, op mijn bureau, overal waar je keek, lag iemand te slapen. Ook onze twee honden waren door het onweer van hun melk. Zij hebben bij de kleinste meisjes geslapen. Ik denk niet dat onze viervoeters ooit zoveel knuffels hebben gehad als vannacht. Waar wij sliepen? Ik in de badkuip en mijn vrouw op de strijkplank. Grapje, wij hebben zelf amper een oog dicht gedaan”, lacht Verellen.

Een select groepje leiders overnachtte op de bivakplaats om eventueel in te grijpen wanneer tenten opnieuw de speelbal van de wind zouden vormen. “We zijn toch tot 4.30u in de weer geweest met de tenten te verstevigen en spullen weg te halen. Toen we zelf ons bed opzochten, begon voor de derde keer deze nacht zwaar te onweren met heel veel regen. Achteraf gezien zou het wel gelukt zijn om met z’n allen gewoon in de slaaptenten te overnachten. Maar we hebben er zeker niet slecht aan gedaan om iedereen samen te brengen. Zo konden ze de woelige nacht toch beter verwerken.”

De jongste leden van Dolfijn klinken een dag later in ieder geval heel nuchter. “We waren al gaan slapen toen het heel hard begon te waaien en te bliksemen. Toen zijn in enkele tenten de palen geknakt en werden we overgebracht naar de keukentent. Daarna zijn we verhuisd naar Boer Guy en zijn we daar gaan slapen. Dat was heel leuk en heel speciaal. En dat allemaal tijdens ons allereerste kamp”, zeggen de kleinste meisjes.

Toch ontsnapte de scoutsgroep aan groter onheil. De wind rukte een grote tak van een hoge Canadapopulier aan de overzijde van de weg, die op amper vijf meter van een scoutstent met materiaal belandde. Achteraf gezien valt de totale schade nog mee. “Er is één slaaptent van de meisjes waarvan het zeil kapot gescheurd is en enkele stokken zijn afgebroken. Ook bij andere tenten is er kleine schade. Al bij al is alles vlot verlopen. We maken ons zomerkamp gewoon af tot de 14de augustus”, klinkt het bij de leiding.