Claire Michel, Jelle Geens en Valerie Barthelemy zorgden voor het voorbereidende werk maar het was Antwerpenaar Marten Van Riel die de kroon op het werk moest zetten. Vanuit vierde positie spurtte Van Riel onbedreigd en vastberaden naar een derde plaats, Frankrijk en Zwitserland bleven helaas buiten schot.

Maar de Belgen toonden zich meer dan tevreden met het bronzen medaille. “Deze medaille is mooier dan mijn individuele medaille van gisteren”, vertelde ‘matchwinnaar’ Marten Van Riel. “Deze medaille is er één van de ploeg, dat heeft zoveel meer waarde.”

Alles draaide rond Van Riel. De Loenhoutenaar sukkelde met een voetblessure. “Niemand heeft druk op mij gelegd, ik mocht zelf beslissen”, klonk het. “Ik heb besloten mee te doen omdat ik wist dat we zonder mij geen kans maakten. Andere landen kunnen al eens iemand laten rusten zonder aan kwaliteit in te boeten. Wij hebben twee goede mannen en twee goede vrouwen, de kloof met de rest is helaas te groot. Maar het was het helemaal waard. Zelfs het feit dat we een wedstrijd van de World Series misten, vonden we niet zo erg.”

Van Riel moet nu twee weken rusten maar dat stoort hem niet. Net zoals het hem en Jelle Geens stoorde dat ze een Amerikaanse stage speciaal voor deze wedstrijden hadden onderbroken. “Dit hadden we er wel voor over”, vertelde Geens. “Deze format wordt olympisch en om rechtstreeks geplaatst te zijn voor de Spelen in Tokyo, moet je top acht van de wereld zijn. We stonden tiende en verzamelen nu opnieuw heel wat punten. De overige punten moeten we sprokkelen op Wereldbekers waar we dus alle vier aanwezig zullen moeten zijn. Wie de top acht niet haalt, heeft nog wel een herkansing via een test event.”

Eén ding wilde het viertal nog kwijt. “Noem ons voortaan maar de Belgian Hammers. Het laatste wat coach Nick Baelus voor elke wedstrijd zegt is ‘Hammer Down’. Vandaar dat we vanaf nu als de Belgian Hammers door het leven willen gaan.”