Een Italiaanse borstenparade (en vier andere Film Fest Gent-tips)

1. Loro

Niemand die de Italiaanse obsessie met schoonheid en macht zó goed weet te vatten als Paolo Sorrentino, de Oscarwinnende regisseur van La Grande Bellezza, Youth en Il Divo. In Loro maakt hij een fascinerende karakterschets van een stupide glimlachende Silvio Berlusconi (een geweldige rol van Sorrentino's fetisj-acteur, Toni Servillo). Meer dan in de politieke corruptie van de voormalige Italiaanse premier is Loro geïnteresseerd in het narcisme en de decadentie van de ooit machtigste man van Italië. Denk: veel prachtig in beeld gebrachte villa's, veel absurd rijke mensen, en veel foute feestjes waarin borstenparades de spil uitmaken.

Op 11, 16 en 17 oktober op Film Fest Gent. Tickets kunt u hier kopen. 

2. At Eternity’s Gate

Ja, Vincent Van Gogh sneed zijn eigen oor af en stierf straatarm, eenzaam en miskend. Maar wat als hij toch ook een zekere vorm van geluk vond in zijn werk? Dat is de verfrissende invalshoek die regisseur (en schilder) Julian Schnabel (Le Scaphandre et le papillon) koos voor zijn gevoelige Van Gogh-film At Eternity’s Gate. Een feitelijke, volledig historisch correcte biopic is dit allerminst. Wel een sfeervolle en atypische blik op, en zelfs door de ogen van een getormenteerde kunstenaar: samen met Van Gogh kijken we met ontzag en verwondering naar de natuur. Willem Dafoe mag eindelijk nog eens schitteren in de hoofdrol.

Op 12 en 15 oktober op Film Fest Gent. Tickets kunt u hier kopen.

3. Transit

De getalenteerde Duitse regisseur Christian Petzold ging in zijn vorige films al aan de slag met de geschiedenis van zijn land: Barbara speelde zich af in het DDR-tijdperk, Phoenix ging terug naar de periode vlak na de Holocaust. In Transit liggen de zaken iets ingewikkelder: de film vermengt op behoorlijk unieke wijze heden en verleden. De setting is het hedendaagse Marseille, de plot speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. We volgen een man op de vlucht voor de nazi’s, die met valse papieren op een boot wil stappen. De politieke interpretaties liggen voor het rapen. Een boeiend, lichtjes surrealistisch drama over het leven van een vluchteling.

Op 11, 12 en 16 oktober op Film Fest Gent. Tickets kunt u hier kopen. 

4. Coureur

Voor debuterend regisseur Kenneth Mercken zich op een filmcarrière wierp, ambieerde hij een loopbaan als wielrenner. Talent had hij te over, maar zijn lijf kon het niet aan. Zijn eigen ervaringen nam hij als inspiratie voor Coureur, waarin Mercken een onthutsend beeld schept van de wielerwereld rond de eeuwwisseling. Maar onder de schandaalverhalen over de onmetelijke druk en het georganiseerde dopinggebruik, blijft ook de liefde voor de sport aanwezig in Coureur. Soms mist zijn film richting, maar vlak voor de finish schudt Mercken, die een opmerkelijk oog voor krachtige beelden heeft, nog een knappe spurt uit zijn benen. Excuseer: uit zijn camera. 

Op 18 en 19 oktober op Film Fest Gent. Tickets kunt u hier kopen.

5. El ángel

In de jaren 70 werd Argentinië opgeschrikt door een tiener met een engelengezicht. Carlos Robledo Puch was een tiener uit een goed gezin, met krulletjes die hem populair maakten bij zijn vrouwelijke klasgenoten. En hij kreeg uiteindelijk levenslang, na een veroordeling voor onder meer 11 moorden, een verkrachting, en een resem gewapende overvallen. In El ángel laat regisseur Luis Ortega niet al Carlos' gewelddadige exploten zien: hij is meer geïnteresseerd in de nihilistische en vaak surreële houding van zijn hoofdpersonage. Het resultaat is een zwartkomische film over een van de meest beruchte seriemoordenaars uit Zuid-Amerika. 

Nog op 11 en 14 oktober op Film Fest Gent. Tickets kunt u hier kopen.