De kolenwasserij was één van de belangrijkste onderdelen van de mijn en is beeldbepalend voor onze mijnsite, die grotendeels haar oorspronkelijke allure kon behouden. Ze is de enige bewaarde kolenwasserij van het Kempens Bekken, en zelfs op Europees niveau één van de laatste bewaarde kolenwasserijen van dergelijke schaal. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de kolenwasserij opgenomen werd in de shortlist van ‘The 7 Most Endagered’ (de zeven belangrijke maar meest bedreigde erfgoedsites in Europa). Ze behaalde niet de definitieve lijst van zeven maar de opname wijst wel op een expliciete erkenning van het Europees belang ervan.

éDoor de gedeeltelijke sloop verdwijnt het unieke en monumentale karakter van onze mijnsite, en wordt de erfgoedwaarde aangetast" aldus An Moons. "Dit heeft ook een impact op de toeristische waarde, want hoe meer onderscheidend de site, hoe groter het toeristisch (internationaal) potentieel. De gedeeltelijke deklassering en sloop zou trouwens een precedent zijn op Europese schaal."

Zij vervolgt: "We zijn ons weliswaar bewust van de hoge financiële kost van het behoud van de volledige kolenwasserij en van de complexiteit van een herbestemming. Niettemin dringen we aan op een oplossing waarbij de erfgoedkenmerken worden gerespecteerd en het volume van het geheel blijft behouden. Hiervoor moeten (erfgoed)krachten internationaal gebundeld worden. We moeten ons ervan bewust zijn dat onze Vlaamse schaal, zowel qua expertise als (financiële) middelen, ontoereikend is om een haalbaar herbestemmingsproject voor de kolenwasserij uit te werken. We ondersteunen dan ook de oproep van VVIA (de Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie) om het belang van de kolenwasserij op Europese schaal uit te dragen en om samen met een werkgroep van internationale deskundigen op Europees niveau naar (inhoudelijke en financiële) mogelijkheden voor een herbestemming te zoeken. Hopelijk vindt deze visie ook weerklank bij minister Bourgeois zodat we vanuit een gedeelde verantwoordelijkheid voor ons erfgoed de kolenwasserij en dus ook de Beringse mijnsite, net zoals bij de bescherming in 1994, weer als een voorbeeld in Europa op de kaart kunnen zetten."