De benoeming van Vanackere zorgde voor kritiek omdat hij in de plaats komt van partijgenoot Marcia De Wachter, die de enige vrouw in het directiecomité van de Nationale Bank was. Vanaf 1 januari bestaat het voltallige directiecomité dus uit mannen.

‘Wie met mij heeft gewerkt, kent mijn posities inzake de genderbalans. Overal waar dat enigszins kon, heb ik vrouwen benoemd. Ik heb veel bekwame vrouwen kunnen aanstellen als kabinetschef, als adviseurs, als baas van Kind & Gezin, als voorzitter van Infrabel... Maar ik erken, ik ben zelf geen vrouw’, schrijft Vanackere daarover.

‘Dat mijn benoeming de katalysator is geweest voor een meer structurele regeling voor de toekomst, is iets wat de bagger in de media voor mij ten dele compenseert’.

‘Meest betrouwbare minister’

De beweringen dat de benoeming van Vanackere er moest komen om hem weg te promoveren, noemt Vanackere verder onfair.

Vanackere: ‘Men is in België blijkbaar de rentecrisis van eind 2011 vergeten, de dreigende Europese strafbank toen ik aantrad als minister in Financiën, en het feit dat de Financial Times mij een jaar later uitriep tot meest betrouwbare minister van Financiën van de Europese Unie. Mijn voorspelling bij mijn ontslag in het voorjaar van 2013 is ook uitgekomen, namelijk dat als het stof zou gaan liggen, zou blijken dat er me niets, maar dan ook niets kon verweten worden in de kwestie van de winstbewijzen van Belfius. Enorm veel mensen hebben dat begrepen. Bij de laatste Europese verkiezingen haalde ik meer dan 150.000 voorkeurstemmen. Ik verlaat de politiek met opgeheven hoofd.’