Anderlecht, waar niemand op één lijn zit: hoe het sportieve beleid van paars-wit steeds chaotischer werd

Voorzitter Marc Coucke gaf spits Landry Dimata eerder deze week de toestemming om vervroegd op vakantie te vertrekken - intussen liet de spits weten zich al veel beter te voelen. Coach Hein Vanhaezebrouck wist van niets en stuurde uit onvrede de rest van zijn spelersgroep dan maar óók op verlof - ook al omdat er door de interlandbreak niet veel A-spelers meer overbleven.

De scène die zich eerder op de week afspeelde op Anderlecht, zou je een onschuldig voorval kunnen noemen. Een kwestie van miscommunicatie, zoals de club gisteren aan onze redactie liet weten. Maar plaats het in een breder perspectief en het wordt problematisch. Het geval-Dimata is het zoveelste binnen de muren van Neerpede. De incidenten stapelen er zich in sneltempo op. Wat er deze dagen op Anderlecht gebeurt, is als de klimaatopwarming: één keer terrasjesweer in november kan toeval zijn, maar als de poolkappen systematisch smelten en de zeespiegel onheilspellend stijgt, is het zinloos om nog langer te ontkennen. Global warming is real. De sportieve crisis in Anderlecht evenzeer. Die gaat een pak dieper dan puntenverlies op Eupen of een voetballer die twee dagen vroeger op het strand mag gaan liggen.

Er zit al langer ruis op de samenwerking tussen coach Hein Vanhaezebrouck en voorzitter Marc Coucke. Het is een publiek geheim dat de relatie tussen de twee nooit echt hartstochtelijk was. Vanhaezebrouck zat al in de dug-out wanneer Coucke de club overnam. Veeleer een verstandshuwelijk, dus. Het verklaart mee waarom de spanningen de voorbije maanden opliepen. Dat begon met het Twittergedrag van de preses. Vanhaezebrouck voelde zich soms gepakt door de berichten die Coucke via sociale media verspreidde. Genre: “Er zit meer voetballend vermogen in deze kern dan we vandaag toonden”, zoals hij na de nederlaag tegen Genk tweette. Terwijl de coach van mening is dat de club hem tijdens de afgelopen zomermercato weinig diensten heeft bewezen. En als Coucke zich dan ook nog eens begint te moeien met wanneer de spelers wel en niet op de club aanwezig moeten zijn en weinig gesmaakte speeches in de vestiaire geeft...

Het transferbeleid van paars-wit is niet alleen een doorn in het oog van de trainer. Zelfs sportief directeur Luc Devroe, die stilaan naar een rol in de schaduw wordt geduwd, stond afgelopen zomer niet voor de volle honderd procent achter de komst van enkele nieuwkomers. In Trnava zei Devroe al: “We zijn boven het vooropgestelde budget voor Sanneh gegaan.” Die kostte 8 miljoen, terwijl Devroe naar verluidt niet veel verder dan een paar miljoen wilde gaan. Het was Coucke die de centrale verdediger absoluut wilde, tegen welke prijs ook. Hetzelfde gold voor Markovic. Die wilde meer dan 2 miljoen euro verdienen. De voorzitter was bereid door te duwen, Devroe niet, finaal bleek het water tussen speler en club te diep.

Coucke beloofde ondertussen te corrigeren tijdens de wintermercato. Alleen valt zijn recente maatregel om makelaarsvergoedingen te bevriezen - een gevolg van Operatie Propere Handen - niet goed bij de mensen die de komende maanden mogelijk mee transfers zullen moeten regelen. Dat Coucke witter dan wit wil wassen is lovenswaardig, maar het gevolg is dat paars-wit op die manier weleens enkele spelers zou kunnen mislopen.

Een buitenstaander vraagt zich in die omstandigheden af: heeft de scouting geen invloed op de transfers? Kort en krachtig: neen. Al is dat geen nieuw fenomeen binnen paars-wit. Onder het management van Herman Van Holsbeeck zat er veel vet aan de scoutingscel. Ex-spelers die ook actief waren als makelaar kregen vergoedingen waar ze op basis van hun recente activiteiten nooit aanspraak op mochten maken. Zelfstandige scouts die maandelijks een inkomen incasseerden, maar geen bijdrage leverden. Coucke trok aan de alarmbel en zette daar meteen het mes in. Een goede en logische beslissing. Maar het handvol overgebleven scouts, met de onervaren Pieter Eecloo aan het hoofd, is nog steeds monddood. Zo probeerden ze afgelopen zomer de komst van Nicolas Isimat-Mirin, vorig seizoen basisspeler bij PSV, door te duwen, maar Devroe wilde zelfs niet luisteren naar hun argumenten. Hij werkte veelal met zijn bevriende makelaar Didier Frenay, net zoals Herman Van Holsbeeck eerder deed met Mogi Bayat.

Minder zichtbaar voor de buitenwereld maar minstens even ingrijpend als de transferpolitiek is de staat van de medische staf. Daar heerst sinds enkele weken chaos. Jochen De Coene trad begin november af als hoofd van de medische staf. Over de aanleiding daarvan circuleren er tegenstrijdige berichten. Bepaalde bronnen stellen dat De Coene buiten de lijntjes heeft gekleurd en dat hij daarom moest vertrekken. Anderen menen dat hij niet meer kon samenwerken met Chris Goossens, de arts die Coucke zelf had meegenomen vanuit KV Oostende naar Brussel en die Couckes antenne - sommigen zeggen ‘mol’ - in de wandelgangen is. Welke versie ook de juiste is: het staat vast dat de komst van Goossens de dynamiek in de medische staf fundamenteel heeft veranderd. De werkwijze van het datagedreven team onder De Coene staat haaks op de aanpak van Goossens, die op zijn ervaring rekent. Het meest recente voorbeeld is de staartbeenblessure van Sven Kums. Hij leek niet in staat aan te treden op Waasland-Beveren. Het gros van de medische staf pleitte ervoor Kums te laten rusten, maar Goossens plaatste een inspuiting. Zonder resultaat: Kums moest snel naar de kant.

Hoewel De Coene weg is, groeit het onderlinge wantrouwen. Bronnen binnen de club melden dat verschillende leden van de medische omkadering - zowel op de jeugdacademie als binnen de A-ploeg - er aan denken om op te stappen.

Anderlecht in existentiële crisis, dus. Een club waar niemand op dezelfde sportieve lijn lijkt te zitten. Marc Coucke stoort zich weliswaar aan die perceptie en vindt dat de problemen worden opgeblazen. Maar hij is zich er wel van bewust dat het tijd is om actie te ondernemen. Het is geen toeval dat Coucke uitgerekend nu Michael Verschueren naar voren schuift om de sportieve leiding op zich te nemen. Dat dat nieuws vroegtijdig is uitgelekt vond de voorzitter niet al te erg - hij beseft hoe populair de achternaam Verschueren is bij de achterban. Verschueren lijkt alvast de juiste man op de juiste plaats op het juiste moment. Intelligent, charismatisch, en beschikkend over het morele gezag om wat krom is mee te helpen rechttrekken. Het blijft wel de vraag hoelang dat proces zal duren en door wie Coucke zich zal laten omringen.