KOERS KORT 30/12. Mas wil naar de Tour - Positieve signalen rond aangereden Manfredi - Sanne Cant wint na thriller in Diegem

 Sanne Cant kreeg de zege niet cadeau in Diegem. Ze moest afrekenen met Denise Betsema, Eva Lechner en Annemarie Worst en sprintte uiteindelijk naar de zege. “Jammer dat ik schakelproblemen had”, vertelde Betsema na afloop, “ik moest sprinten op een veel te grote versnelling.”

Al was het kalf toen wellicht al verdronken, want Betsema had al enkele meters moeten laten. “Klopt”, zei ze, “maar ik had toch graag helemaal gestreden tot het eind. Nu word ik derde, al is dat ook wel een mooi resultaat.”

Annemarie Worst werd tweede, al leek ze in het begin van de wedstrijd wel even op weg naar de zege. “Ik reed alleen op kop, maar ik voelde al snel dat ik het niet tot het eind aan dat tempo zou uitzingen. Het was lastig om hier alleen te rijden. Ik had ook heel veel last van mijn rug, al een paar wedstrijden, maar hier stak het nog meer de kop op. Ik moet er dringend eens naar laten kijken, want dat is knap vervelend, zeker op een zwaar rondje zoals dit en met die hellingen. Dan voel je dat wel hard.”

Worst rijdt niet in Baal, noch in Brussel op 6 januari. Wel rijdt ze de wedstrijd op vijf januari in Gullegem, daarna volgt het het NK. “Ik rijd bewust niet te veel wedstrijden”, eindigde ze. “Eén per weekend, tot het WK en daarna zien we dan wel weer.” 

Sanne Cant heeft haar zevende zege van het seizoen beet. De wereldkampioene sloeg in Diegem een dubbelslag, want ze neemt ook de leidersplaats over van Alice Arzuffi in het klassement van de Superprestige.

Cant sukkelde nochtans op de schuine kant in de eerste twee rondes, maar nam daarna wijselijk de beslissing om er te lopend over te gaan. “Het liep daar twee keer fout”, gaf ze toe. “Gelukkig kost het me de zege niet, maar het kostte me heel wat plaatsen en tijd. Ik kon nog vrij vlot naar het groepje met onder meer Betsema rijden, daarna was het Maud Kaptheijns die de kloof naar Worst grotendeels dichtte. Echt die reed hard, het was met hangen en wurgen dat ik in haar wiel kon blijven, maar ik kon vervolgens toch zelf het laatste gaatje dichten.”

In de slotronde werd het een thriller. Lechner had een klein kloofje. “Het duurde nog een tijdje vooraleer we haar terug grepen. Ik probeerde na die lange inhaalrace even te bekomen en kort na de balkjes begon ik op te schuiven. Ik nam de leiding, tactisch, want ik wist dat het daarna nagenoeg onmogelijk was om in te halen. Toen trok ik alle registers open in die laatste rechte lijn. Het doet zeker deugd om hier te winnen, zeker omdat ik me niet zo fris voelde, maar dat is normaal voor deze tijd van het jaar met die vele wedstrijden. Voor deze zege heb ik hard moeten knokken en ik pak de bloemen. Het is altijd om op zo’n manier het jaar af te sluiten, zeker ook omdat ik nog niet zo veel overwinningen tel dit jaar.”

Sanne Cant heeft de zesde manche van de Superprestige op haar naam gebracht. De wereldkampioene vloerde na een spannende wedstrijd in de sprint de Nederlandse dames Annemarie Worst en Denise Betsema.

De start in Diegem werd ontsierd door een valpartij in de achterste rijen, zonder erg voor de toppers die meteen daarna wel de schuine kant kregen voorgeschoteld. En daar liep het voor heel wat dames mis. Ellen Van Loy maakte als eerste een schuiver, ook voor Sanne Cant en Ceylin Alvarado liep het fout. Het zorgde ervoor dat Eva Lechner heel wat lengtes cadeau kreeg en alleen op kop kwam.

Ook Annemarie Worst ging goed over de schuine kant en maakte de oversteek naar de Italiaanse, die wat later even voet aan de grond moest zetten en net voor de eerste passage aan de finish drie seconden prijs moest geven op Worst. Achter hen lag het veld nog uiteen door het oponthoud aan de schuine kant en was het Betsema die op acht seconden volgde, Cant keek al tegen een achterstand van 18 tellen aan.

In de tweede ronde kende Cant opnieuw een moeilijke passage op de schuine kant en reed Worst weg bij Lechner, die zich evenwel niet meteen gewonnen na. Na ronde twee zat de Europese kampioene op kop, gevolgd op enkele lengtes door Lechner, een grote groep met Kaptheijns, Alvarado, Betsema, Cant en Verdonschot volgde op 15 tellen.

Op het zware parcours moest Worst vooraan even gas terugnemen, Lechner pikte weer aan. Kaptheijns was ook niet ver meer, Betsema en Cant volgden op plek vier en vijf. In de vierde ronde maakte Worst een slechte passage op de schuine kant en belandde ze in de achtervolgende groep. Lechner dook met vijf seconden bonus de slotronde in, maar ze zou uiteindelijk nog Cant, Worst en Betsema terug zien keren. We kregen een thriller in de finale, er werd stevig gebikkeld en Cant draaide door een slim een manoeuvre als eerste de laatste rechte lijn in. In de langgerekte sprint die daarop volgde, haalde Cant het voor Worst en Betsema.

Door haar zege neemt Cant de leiding over in de Superprestige met 75 punten, Worst telt er 74. Aangezien leidster Alice Maria Arzuffi niet eens in de top tien eindigde, staat ze nu derde met 63 punten.

Het gaat steeds beter met Samuele Manfredi. De 18-jarige Italiaan werd op 10 december in de buurt van zijn woonplaats aangereden door een wagen, waarna hij werd overgebracht naar het ziekenhuis van Pietra Ligure. Sindsdien ligt hij in een kunstmatige coma, maar volgens de opleidingsploeg van Groupama-FDJ - waar hij vanaf 1 januari onder contract staat - is er lichte beterschap. “Zijn toestand is nog altijd kritiek, maar er is een langzame verbetering zichtbaar en er zijn bemoedigende signalen.” De reden van de aanrijding is nog steeds niet geweten. 

Met een tweede plaats in de Vuelta gaf Enric Mas dit jaar zijn visitekaartje af. De 23-jarige Spanjaard van Deceuninck-Quick.Step wil nu een volgende stap zetten: schitteren in de Tour de France 2019. Zo vertelde de klimmer in een interview met de openbare omroep RTVE. “Ik zou heel graag de Tour rijden. Maar om beter te doen dan in de Vuelta zou ik die eigenlijk moeten winnen. Dat is heel heel moeilijk, maar niet onmogelijk. Ik ga er deze winter alvast alles aandoen om in een goede vorm aan de start te verschijnen. Het is een vrij lastig parcours. Veel hoogteverschillen en weinig tijdritkilometers. Ik heb een team dat zeer goed is in de vlakke etappes. Die steun zal ik heel goed kunnen gebruiken.” De keuze is aan de Belgische wielerformatie om Mas inderdaad naar de Tour te sturen. 

Wanty-Groupe Gobert heeft bekendgemaakt op de valreep Ludwig De Winter te contracteren. De 25-jarige Henegouwer komt over van WB Aqua Protect-Veranclassic en tekende een overeenkomst voor één seizoen. Ludwig De Winter reed de voorbije vier seizoenen voor WB Aqua Protect (en diens voorganger Wallonie-Bruxelles). De rouleur uit Binche komt komend seizoen terecht bij een team, dat zijn thuisbasis eveneens in die Henegouwse stad heeft.

“Ik ben erg gehecht aan mijn stad Binche, net als het Wanty-Groupe Gobert-team”, aldus De Winter. “Dus ik droomde ervan om bij het team te kunnen rijden, een ploeg die van jaar tot jaar groeit. Het is een eer voor mij om de kleuren van het bedrijf Wanty en de stad Binche te verdedigen. Ook zal de Tour de France in Binche een geweldig moment worden, in de hoop dat het team een nieuwe wildcard krijgt.”

De Winter zat nog zonder ploeg voor 2019, maar bereidde zich goed voor op het nieuwe seizoen. “Ik rustte niet op mijn lauweren de afgelopen weken en heb mijn voorbereiding altijd serieus benaderd. Ik heb er voor gekozen om in december niet naar het buitenland te trekken, maar ik ben klaar om in januari hard te werken. Ik kijk er naar uit om half januari de groep in Spanje te vervoegen om mijn nieuwe ploegmaats en stafleden te leren kennen. Ik ken al verschillende renners, zoals Boris Vallée en Loïc Vliegen, waarmee ik bij de jeugd koerste.”

Frederik Backaert heeft zijn contract bij Wanty-Groupe Gobert nog altijd niet verlengd. Dat bevestigt de 28-jarige renner zelf. Volgens Backaert bereikte hij met de ploeg wel een akkoord om zijn aflopende verbintenis met een jaar te verlengen, maar de handtekeningen ontbreken nog. Backaert rijdt sinds 2014 in dienst van het team en trok met Wanty Groupe Gobert onder meer naar de Tour.

Lucinda Brand (Sunweb) heeft de Brico Cross in Bredene gewonnen. De 29-jarige Nederlandse ontdeed zich halfweg de laatste ronde van haar laatste concurrente, Loes Sels. Voor Brand is het na Tabor, Overijse, Namen en Loenhout haar vijfde zege van het seizoen. Sels werd tweede. De Italiaanse Eva Lechner vervolledigde het podium. Wereldkampioene Sanne Cant verscheen niet aan de start.

Eva Lechner nam de beste start. In het spoor van de Italiaanse kampioene volgden onder anderen Loes Sels, de Canadese Maghalie Rochette en de Amerikaanse Katherine Compton. Compton, die vorig jaar in Bredene de strijd moest staken na een astma-aanval, nam snel het commando over. Voor Loes Sels ging het te traag en zij zette zich op kop van het pak. Een langgerekte kopgroep met dertien rensters begon aan de tweede ronde. Sels hield er een stevig tempo op na en enkel de Nederlandse Lucinda Brand kon zich vastnestelen in haar wiel. Lechner volgde als derde met achter zich het trio Alice Maria Arzuffi, Lucia Gonzalez Blanco en Yara Kastelijn.

Bij het ingaan van de derde ronde reden Sels en Brand 10 seconden voor het viertal Lechner, Arzuffi, Kastelijn en Gonzalez Blanco. Net voor halfcross versnelde Brand, maar ze reed zich wat verderop vast in het zand waardoor Sels weer kon aansluiten. Op twee ronden van het einde kreeg Lechner het gezelschap van Kastelijn in de strijd voor de derde plaats.

Bij het ingaan van de slotronde telden Sels en Brand een voorsprong van 15 seconden op Lechner. Kastelijn moest dan al 20 seconden goedmaken op het leidersduo. Brand en Sels bleven elkaar bestoken tot laatstgenoemde kraakte op een technische strook halfweg de laatste ronde. Brand, vrijdag ook al de beste in Loenhout, zong haar solo uit tot het einde en volgt daarmee Arzuffi op als laureate.

Eerder op de dag was Joran Wyseure afgescheiden de sterkste bij de junioren. Jetze Van Campenhout werd tweede voor Jelle Vermoote. Bij de nieuwelingen ging de zege naar de Tsjech Matej Stransky. Hij haalde het van zijn landgenoot Matyas Fiala. Milan Kuypers werd derde.

“Het parcours lag er best wel zwaar bij. Dat ik daarop mijn vijfde zege al boek, moet ik koesteren. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Alles lukt en dat was vandaag weer het geval”, verklaarde Brand na afloop. “Ik had aan Loes Sels een stevige brok om handen, maar uiteindelijk slaagde ik er toch in om haar achter mij te laten.”

De Nederlandse stak haar fiets in de lucht toen ze de meet te voet overschreed. Een eresaluut voor fietssponsor Liv, want vanaf 1 januari gaat de Sunweb-ploeg met een andere fietsconstructeur, Cervélo, in zee. “Ik heb zes jaar op een Liv-fiets gereden. Ik had een goede band met Liv en ik stond er dan ook op om hen op deze manier te bedanken”, lachte Brand.

Loes Sels moest tevreden zijn met de dichtste ereplaats. “Het ging in het begin heel goed, maar eens in de slotronde kreeg ik hevige rugpijn. Ik kon zo niet reageren wanneer Brand ging versnellen. Mijn rug moet eens goed onder handen genomen worden. Maar ik mag niet klagen over mijn vormpeil. De tempoversnellingen kan ik nog niet goed aan. Een werkpuntje voor 2019", besloot Sels.