Topman OCAD: "Nemmouche was voorhoede van het Frans-Belgisch netwerk achter aanslagen in Parijs en Brussel"
Deze week start het proces over de aanslag op het Joods Museum. Maar waarom is dat zo’n belangrijk proces? Vlak voor het begin, blikt OCAD-topman Paul Van Tigchelt nog eens terug. "Als we de geschiedenis herschrijven, kunnen we wel stellen dat hij de voorhoede was van de external operations van IS, van een Frans-Belgisch netwerk dat betrokken zou zijn bij de aanslagplannen in Verviers en het netwerk dat betrokken was bij de aanslagen in Parijs en Brussel."
Vanaf deze week zullen beschuldigden Mehdi Nemmouche en Nacer Bendrer zich moeten verantwoorden voor de schietpartij in het Joods Museum op 24 mei 2014. De aanslag eiste vier mensenlevens. De dader kon in eerste instantie ontsnappen, en Nemmouche werd pas een week later bij een toevallige controle in Marseille van de bus geplukt. In zijn bagage: onder meer een fototoestel, wapens (gewikkeld in een IS-vlag) en munitie.
Het belang van dat proces mogen we niet onderschatten. “De aanslag tegen het Joods Museum was de eerste aanslag in Europa door een teruggekeerde Syriëstrijder”, vertelt Paul Van Tigchelt, de topman van OCAD, dat het dreigingsniveau in ons land bepaalt.
"Als we de geschiedenis herschrijven, kunnen we wel stellen dat hij de voorhoede was van de external operations van IS, van een Frans-Belgisch netwerk dat betrokken zou zijn bij de aanslagplannen die we hebben kunnen verijdelen in Verviers in januari 2015 en het netwerk dat betrokken was bij de aanslagen in Parijs en Brussel."
Lees verder onder de video.
Van de gevangenis tot Syrië en terug
Nemmouche en zijn medebeschuldigde Nacer Bendrer radicaliseerden in de Franse gevangenis. Een probleem waar ook ons land mee te kampen heeft. "Dat is een grote bekommernis. We moeten daar niet flauw over doen, gevangenissen zijn een plaats waar de overheid wordt beschouwd als een vijand, de hogescholen van de haat. Het is par excellence een plaats waar mensen radicaliseren."
Lees verder onder de video.
Onze veiligheidsdiensten proberen dan ook uit alle macht om binnen en buiten de gevangenissen alles te monitoren. "Het is een kwestie van goede informatie in te winnen in de gevangenissen, maar ook buiten de muren. Als ze vrijkomen moeten er structuren van monitoring en opvolging zijn. Dat gebeurt veel beter dan vroeger en het is ook een prioriteit voor de veiligheidsdiensten. Maar een nulrisico bestaat nooit."
Een nulrisico bestaat nooit
Van deradicalisering spreekt Van Tigchelt niet graag. Hij heeft het over re-integratie. "We moeten op een preventieve manier werken in de gevangenis om de kiemen van de radicalisering weg te nemen. Maar ook hier: we kunnen dat proberen, maar we kunnen geen resultaat garanderen."
Na zijn passage in de gevangenis, trok Nemmouche eind 2012 naar Syrië om zich bij terreurgroep IS aan te sluiten. Hij zou daar ook vier Franse journalisten (mee) gegijzeld hebben. In 2014 dook Nemmouche terug op in Europa.
Die route terug, dat is door de jaren moeilijker geworden, zegt Van Tigchelt. "De mazen van het net, de loopholes zijn gaandeweg kleiner geworden door een aantal maatregelen op Belgisch en Europees niveau. Het is moeilijker geworden voor dergelijke cellen om terug te keren, al hebben ze ook zelf geleerd van hun fouten."