Hebben de beetgenomen BV’s van ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’ hun lesje wel geleerd?

Laura Tesoro was zonder twijfel de meest aangedane BV uit het tweede seizoen van ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’ Mochten de programmamakers een wisselbeker uitreiken voor doorstane emoties, had Laura die overgenomen van Rik Verheye.

Het beeld van een snikkende Laura op een winkelparking langs een drukke weg staat op het netvlies van menig VTM-kijker gebrand. Het was Laura’s beste vriendin Ellen Van der Auwera die bij de makers van Shelter aan de alarmbel trok. Laura heeft immers al eens last van een zware voet en is bovendien ook nog eens slordig in het betalen van haar boetes.

Ik denk dat ze nu toch wel twee keer nadenkt voor ze ’t gaspedaal induwt. Ze staat er meer bij stil dat ze soms iets te onbezonnen was op de baan. Ze beseft ook dat die boetes eigenlijk weggesmeten geld zijn. Opzet geslaagd dus.

Het was toch één van de betere ‘candids’ van dit seizoen, hé. Ook in onze vriendenkring waren de reacties hilarisch. Iedereen was enthousiast, terwijl het emotioneel toch best een hele zware boodschap was.

Absoluut. Toen ik vanuit onze ‘schuilplaats’ haar tranen zag, voelde ik me zeer schuldig. Ook Jens zei achter de schermen dat het best wel heftig was. Maar toen hij dan zelf tot bij Laura wandelde, deed hij er gretig nog een schepje bovenop. Ze was er echt helemaal mee weg, en Jens speelde meesterlijk in op haar moment van zwakte. Hij is echt wel zeer goed in zijn vak, hoor.

We zijn na de opnamen nog iets gaan drinken om te bekomen van alle emoties, en hebben er eens goed mee gelachen. Laura is eigenlijk te goed voor deze wereld, ik kan niets slechts over haar zeggen.

Op Peter Van de Veire heeft ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’ dan weer geen invloed gehad. “Voor geen meter”, grijnst hij in het weekblad. “Enthousiaste darmen heb je nu eenmaal nooit helemaal onder controle.” Jammer voor Peters collega’s, maar zijn toiletbezoeken op het werk duren dus nog altijd lang. En Groen-fractieleider Kristof Calvo heeft nog steeds geen rijbewijs. “Ik vind het gewoon niet zo’n leuk idee om met de auto te rijden”, vertelt hij ons. “Ik heb dan ook geen plannen om mijn rijbewijs te halen. Ondertussen ben ik trouwens wel een expert geworden in het zoeken naar alternatieven. En voor noodgevallen kan ik steeds rekenen op mijn geweldige vader.”

Ook al hebben niet alle BV’s en minder bekende gefopten hun zonden afgezworen, toch blikt ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’- medebedenker Tim Van Aelst met veel voldoening terug. “Ik ben blij dat we ingezet hebben op thema’s die ráken”, zegt hij. “Echte emoties dus.”

Absoluut. Maar wij letten er altijd op dat niemand zich gebruuskeerd voelt, of een onaangenaam gevoel overhoudt aan het programma. Dat was ook hier niet het geval. De limieten opzoeken is net wat ons typeert en waar we naar op zoek zijn. We moeten toch niet altijd binnen de lijntjes kleuren?

En dat hoeft op zich niet negatief te zijn, wel integendeel. Toen we in de montage bezig waren met de ‘stoppen met roken-scène’ schoot ook ik op een gegeven moment vol. Het raakte me echt.

Inderdaad. We proberen iets teweeg te brengen bij de mensen. Een emotie los te weken, of dat nu een lach of een traan is. Dat is de essentie van wat wij doen en waarom we televisie maken.

Bij de BV’s zonder enige twijfel Matteo Simoni! Hij wist heel goed dat we op de loer lagen om hem beet te nemen. En toch zag hij het op ’t moment zelf absoluut niet aankomen. Leuk om weten trouwens: we hadden Matteo naar de dokter gelokt om zijn longen te laten nakijken omdat hij weleens rookt.

Matteo was écht bang. (geamuseerd)

Ja, dus de aflevering heeft zeker een impact gehad. Of hij nu ook vaker zijn telefoon opneemt... Dat laat ik in het midden.

De angst in Matteo’s ogen toen hij op die dokterstafel zat... Als ik me dat beeld voor de geest haal, begin ik telkens weer te lachen. Zijn focus wanneer hij ademhaalt, fantastisch. En dat we hem drie keer in één week hebben beetgenomen. Daar kan ik echt van genieten, ja.

Ze hebben ons toch nog nooit gevraagd om iets te censureren. Zelfs niet als ze emotioneel werden, zoals Laura. Uiteraard geven we hen uit beleefdheid altijd de kans om de candid te bekijken voor die op antenne gaat.

Ja, dat was zeker niet gemakkelijk. Het vergde heel veel voorbereiding. We schakelden Sven De Ridder in om hem beet te nemen. Nu, Jens wist wel dat dit vroeg of laat eens kon gebeuren. Het was een mooie apotheose van het tweede seizoen.

Ik kan alleen maar positief zijn over Jens. Ik heb hem sinds de opname niet meer op ’n leugentje kunnen betrappen. De boodschap is dus aangekomen.

Ik sluit het zeker niet uit, al zal het nog niet voor morgen zijn. BV’s kunnen dus voorlopig nog op hun twee oren slapen. Meestal maken we bij Shelter maar twee seizoenen van een programma, omdat we al snel zin hebben in iets nieuws. Hoewel ik nu toch wel geschrokken ben van de vele positieve reacties.

Ja. Precies of iedereen heeft dit seizoen pas ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’ ontdekt.

Tja, die Emmy winnen was een absoluut godsgeschenk. Het heeft het tweede seizoen misschien wel die extra push gegeven die het nodig had. Het is sindsdien alleen maar in stijgende lijn gegaan!