Urbanus: “Tegen programma's als 'Die huis' zeg ik nee”

“Ook tegen programma’s als ‘Die huis’ zeg ik nee. Want dan voel ik me in een fuik gedreven”, vertelt hij. “Ze doen er alles aan om je te doen vergeten dat er andere mensen meeluisteren: ze nemen je mee naar een warm land, steken je in een gezellig huis, zorgen ervoor dat je het volledig naar je zin hebt... Maar dan denk ik juist: mij gaan ze niet liggen hebben. Tijdens een interview probeer ik me altijd in te beelden dat er overal micro’s hangen, en dat er buiten grote luidsprekers staan waardoor heel de wereld het gesprek kan volgen.”

“Ik durf nu wel over mijn gevoelens te spreken, maar ik ben niet zo opgevoed. Bij ons in Schepdaal, waar ik vandaan kom, verpakten we altijd alles in mopjes. Zeggen hoe je je echt voelde, dat was voor watjes. Zelfs het grootste verdriet, hè! Wij konden daar gewoon niet mee overweg. Als je durfde te zeggen dat je triestig was omdat een meisje je had laten staan, dan werd je daar nog tien keer harder mee uitgelachen. Wij lachten met alles, dat was een soort bescherming. Misschien heb ik daar soms nog wat last van.”

Vrijheid is ook een belangrijke factor in zijn gezinsleven. “Ik krijg wel regelmatig de vraag om mijn kinderen in de media op te voeren. Je ziet dat vaak hè, ‘de kinderen van...’, maar mijn kinderen zijn daar niet in geïnteresseerd. Het is niet dat ik hen afscherm: als ik een vraag krijg, stel ik het hen altijd voor. Maar als ze niet willen, ga ik ook niet aandringen.”

‘Urbanus: de vuilnisheld’, de eerste geanimeerde langspeelfilm die verder bouwt op het universum van de strips, speelt vanaf 27 februari in de bioscoop.

Lees hier het volledige interview.