Een vreselijk ongeval was het zaterdagnamiddag: toen zestien parachutisten uit een vliegtuig in de buurt van Spa sprongen, ging bij één van hen de parachute niet open. De vrouw –vijftiger en instructrice bij SkyDiveSpa – stortte neer, haar val werd gestuit door de bomen in het bos waarin ze terechtkwam. Als bij wonder overleefde ze haar val en dat ze nadien snel gevonden werd, heeft ze te danken aan de scouts van Landen.

“Heel toevallig waren wij in de buurt van de luchthaven in Spa”, zegt Ewout Dewaelheyns, die met veertien van z’n scoutsvrienden een wandeltocht maakte in de bossen in de buurt. “Elk jaar gaan wij op wandeltocht met de verkenners. Plots zagen we zo’n honderd meter verderop iets liggen. We zagen heel veel rood, maar dachten eerst dat er een lijk lag. Een van ons is dichterbij gegaan en toen begon die vrouw te bewegen. Daarvan zijn we enorm geschrokken en zijn we haar gaan helpen. Die vrouw was erg zwaar gewond. Ze was bij bewustzijn, maar kon eigenlijk amper praten.” De vrouw lag op een boomstronk en vroeg de jongens in het Frans om haar om te draaien. “Misschien hadden we dat beter niet gedaan, maar we hebben haar toen wel naar ons toe gedraaid”, zegt Ewout. “Toen zagen we pas goed hoeveel bloed ze verloren was.”

Alarm geslagen

Intussen belden de jongens snel de hulpdiensten. “Al die tijd zijn we bij haar gebleven. Een van ons nam haar pols, iemand anders praatte met haar. Kort daarna kwamen ook vrienden en collega’s van haar. Zij hebben dan de zorg overgenomen. Nadien zijn de hulpdiensten gekomen, maar wij zijn niet lang meer gebleven: we hadden al veel vertraging en moesten op tijd bij de bus zijn.”

Volgens het parket zou zowel de hoofd- als de noodparachute het niet gedaan hebben. Maar de jongens uit Landen zijn daar niet zeker van. “Naast haar lag een witte parachute, open. Wat verder hebben we nog andere stukken gevonden.” Of de jongens het leven van de vrouw gered hebben, wéten ze niet. “We weten niet hoe het nu met haar gaat, maar hopelijk kunnen we haar nog eens bereiken als het beter gaat. Maar we hebben wel het gevoel dat we iets goeds gedaan hebben. We moesten niet eens op die plek in het bos zijn. Waren wij er niet geweest, dan was er pas veel later hulp gekomen.”