Een team wetenschappers gaf 153 proefpersonen met diabetes type 2 canagliflozin, een experimenteel medicijn tegen de ziekte dat gewichtsverlies met zich meebrengt, 89 andere mensen kregen een placebo. Vervolgens volgden de vorsers gedurende een jaar de eetgewoonten en het gewichtsverlies van deelnemers.

Wat blijkt? Beide groepen verloren wat gewicht, maar de patiënten die het echte medicijn innamen, moesten vaker plassen waardoor hun lichaam gemiddeld 360 calorieën afdreef. Ze vermagerden sneller, maar na een tijdje bleef hun gewicht stabiel. Dat komt omdat hun eetpatroon veranderde. Voor elke kwijtgespeelde kilo, aten de proefpersonen gemiddeld honderd calorieën meer dan voor het begin van de studie.

“Het is de eerste keer dat het nummer is gekwantificeerd. We wisten voor deze studie niet hoe groot dat getal was”, zegt onderzoeker Kevin Hall. De vorsers hebben ook een verklaring voor dit fenomeen. Ze stellen dat het menselijk lichaam is ontworpen om gewichtsverlies tegen te gaan. Het is met andere woorden niet jouw schuld als je vermagert en de kilo’s er snel weer bijkomen.

“Het effect van je eetlust is drie keer sterker dan de vertraging van je stofwisseling. De combinatie van de twee verzekert bijna dat de verloren kilo’s er uiteindelijk weer zullen bijkomen”, aldus Hall. De wetenschappers zien zullen deze informatie nu gebruiken om nieuwe richtlijnen samen te stellen om gewichtstoename na een dieet te voorkomen. Er is ook meer onderzoek nodig over hoe het lichaam reageert bij subtiel gewichtsverlies en of ook mensen zonder diabetes met dit fenomeen worden geconfronteerd.