In het najaar van 2016 was er steeds meer spanning gekomen op de relatie tussen trainer Peter Maes en het Genkse bestuur. Voorzitter Herbert Houben hield zijn provinciegenoot nog de hand boven het hoofd, maar CEO Patrick Janssens had het stilaan gehad met de gewezen doelman. Ook technisch directeur Dimitri de Condé kon zich niet meer vinden in de sportieve lijn van Maes. Dat hij weinig kansen gaf aan de Genkse jeugd, was niet eens zijn grootste probleem. Vooral enkele andere demarches stuitten bij de clubleiding op onbegrip.

Zo stelde Peter Maes voor Alejandro Pozuelo en Nikolas Karelis van de hand te doen. Beide spelers waren aan het ontbolsteren bij Genk en speelden een sterke Europa League-campagne. “Ze zijn in goeie vorm en we kunnen er goed op verdienen”, zei Maes aan het bestuur. Dat een trainer ervoor pleitte twee van zijn beste spelers te verkopen, werd op ongeloof onthaald. De clubleiding geraakte nog meer geïrriteerd toen Maes in de media verklaarde dat de club de sterkhouders te gelde wilde maken. Was het een poging om zelf buiten schot te blijven? Niemand bij Genk begreep wat een trainer bezielde om twee van zijn beste krachten naar de uitgang te duwen.

Financiële ambities

Na de ondervraging van Maes en vijftien andere mensen deze week is het antwoord misschien iets duidelijker geworden. Vanaf zijn aanstelling bij Genk – in de zomer van 2015 – werd de Limburgse trainer minstens evenveel gedreven door financiële als door sportieve ambities. Dat begon al bij zijn aanstelling, in de zomer van 2015.

De keuze voor Maes was er één voor de terugkeer naar de Limburgse roots. Onder de Schot Alex McLeish was Genk op drift geraakt. De kleedkamer heette een stal te zijn, de fusieclub moest in het voorjaar van 2015 Play-off 2 spelen. Maes had krediet opgebouwd door met Lokeren de beker te winnen en in het seizoen 2014-15 de poulefase van de Europa League te bereiken. In de zomer van 2015 leek hij de perfecte man op het perfecte moment om van Genk weer een topclub te maken.

Genk knoopte onderhandelingen aan met Maes en zijn zaakwaarnemer Dejan Veljkovic, maar botste al snel op enkele problemen. Bij Lokeren zou Maes gerekend kunnen hebben op een aanzienlijk deel van zijn loon in het zwart. Veljkovic zou volgens onze informatie hebben geëist dat Maes op dezelfde manier in Genk werd betaald. Wat aan de buitenwereld werd uitgelegd als een financieel getouwtrek om Maes los te weken bij Lokeren-voorzitter Roger Lambrecht, zou in werkelijkheid een keiharde loonsonderhandeling met de succestrainer zijn geweest.

Hoewel Maes al een paar keer in beeld was geweest bij een topclub, had hij de stap nog niet gezet. In het wereldje had hij toen al de naam “het geld van Lambrecht” te verkiezen boven een sportieve investering in zijn carrière. Bij Genk kwamen beide elementen dan toch samen. Maes kon er voor het eerst een topclub coachen, terwijl de club akkoord ging om – met een omweg – in het zwart te betalen.

Zoals Leko en OHL

Het was Dejan Veljkovic die het plan uittekende en aan Genk voorlegde. Als de Limburgse club zelf geen zwart geld had, kon hij ervoor zorgen dat er zwart geld gecreëerd werd. Daarvoor gebruikte hij een constructie die hij eerder met Ivan Leko bij Oud-Heverlee Leuven had gebruikt: de club sloot een scoutingovereenkomst af met een firma die door Dejan Veljkovic gecontroleerd werd. Die stuurde valse facturen naar de club voor scoutingopdrachten die nooit plaatsvonden. De club betaalde en het geld werd via stromannen naar een rekening van Veljkovic in België versast.

Uit onze informatie blijkt dat Veljkovic onder anderen zijn broer Goran en zijn vader Branko inzette om de geldstromen te beheren. Maar ook zijn zakenpartner Uros Jankovic en diens familie speelden een rol. Jankovic coördineerde alles vanuit Oost-Europa, Veljkovic vanuit België. Als beiden spraken, gebruikten ze codetaal. In één van de gelekte telefoontaps vraagt Veljkovic aan Jankovic of hij iets gekregen heeft van Filip. Dat zou volgens de speurders Filip Aerden, de financieel directeur van Genk kunnen zijn. “Ik heb zijn wenskaart ontvangen”, antwoordt Jankovic.

Ook Veljkovic en Maes spreken in codetaal over de bedragen die de trainer in enveloppen – of soms plastic zakken – ontvangt. Dat blijkt uit een conversatie in maart 2018, toen Maes intussen weer aan de slag was bij Lokeren. Hij zou er 500.000 euro bruto per jaar verdienen, maar nog steeds een pak in het zwart krijgen. Opnieuw werd een gelijkaardige constructie gebruikt, deze keer via bedrijven uit Cyprus en Montenegro. Lokeren betaalde Maes 160.000 euro per jaar, drie jaar op rij.

“Heb je de truitjes al geteld?”, vraagt Veljkovic aan Maes. “Ik heb de truitjes niet geteld, maar het zal wel ongeveer juist zijn en ik denk dat het er ongeveer 26 waren”, antwoordt Maes. “60 zal je bedoelen”, antwoordt Veljkovic. “Een grote envelop. Dat moet in een zak.”

Met de 453.000 euro van Genk en de 480.000 euro van Lokeren (drie maal 160.000 euro) verdiende Maes minstens een klein miljoen euro zwart geld sinds 2015. Maar volgens betrouwbare informatie zou Maes in totaal 2,5 miljoen euro aan zwart geld op zak hebben gestoken. Hierbij gaat het ook om bedragen die hij in zijn eerste periode bij Lokeren en mogelijk nog op transfers had verdiend.

In het trainerswereldje had Maes al langer de naam van de ongekroonde koning van het zwarte geld. Doordat zijn makelaar Dejan Veljkovic voor het statuut van spijtoptant koos, blijkt dat nu ook uit de feiten.

Genk, Lokeren, Maes en Lambrecht wilden de voorbije dagen geen commentaar kwijt over de inhoud van de zaak. Racing Genk stelt recht in zijn schoenen te staan en ‘propere handen’ te hebben.