Schepen voor Onderwijs, Jeugd, Integratie en Inburgering in Antwerpen Jinnih Beels neemt geen blad voor de mond en spaart haar ex-kartelpartner Groen niet. “Het was verstandig om uiteen te gaan”, zegt de ex-agent in De Zondag.

“Willen we hier ook gele hesjes op straat?”

“Ik heb geleerd dat rood en groen fundamenteel anders naar de samenleving kijken. Het kartel zou dus sowieso uiteengevallen zijn: een verstandshuwelijk blijft nooit durven. Groen vertelt een meer liberaal verhaal voor de mensen die de luxe hebben om bijvoorbeeld wakker te liggen van het klimaat. Ik mis daar de sociale component, maatregelen die voor iedereen haalbaar zijn. Ik ga het verschil stout uitdrukken. Wij willen eerst de mensen doen groeien, en daarna de bomen. Groen wil het omgekeerde.”

Volgens Beels moet het klimaat aangepakt worden, maar zónder de mensen pijn te doen. Als Groen pleit voor een lage emissiezone over heel Vlaanderen, dan zeg ik neen, want dat zal de mensen pijn doen die geen nieuwe wagen kúnnen kopen. Wij investeren liever in openbaar vervoer. Of wil je ook hier de gele hesjes op straat zien? N-VA weigert dan weer de grote vervuilers aan te spreken.”

“Spijbelende jongeren niet aanmoedigen”

Over de klimaatbetogingen met spijbelende jongeren is Beels duidelijk. Van haar mag het stoppen, zegt ze. “De eerste betoging vond ik fantastisch. Die bewees dat jongeren wél kritisch kunnen zijn. Ik was zelfs ontzettend trots daarop. De tweede betoging, oké. Maar dan was het signaal gegeven. Ik ben grote voorstander van het stakingsrecht. Maar gebruik je dat te pas en te onpas, dan verdwijnt de kracht daarvan. Ik trek dat door naar de klimaatbetogingen. Ik vind ook niet dat wij, volwassenen, spijbelende jongeren moeten aanmoedigen. En laat me dat debat ook even in perspectief plaatsen. Ik ben geboren in India, een grote vervuiler. Daar ligt niemand wakker van het klimaat. Als we willen slagen, moeten we eerst die landen mee krijgen. Waarmee ik niet wil zeggen dat we niets moeten doen.”

“Andere visie op samenleving als De Wever”

Beels benadrukt ook nog eens dat Bart De Wever haar vriend niet is. “Mijn visie op de samenleving staat haaks op de zijne. Hij is een collega. Ik heb hem wel leren waarderen. Hij heeft zijn rol als bemiddelaar tussen de drie partijen goed ingevuld. Dat zal niet evident geweest zijn. Ik zie nu ook in het schepencollege dat hij ervoor zorgt dat de gulden middenweg bewandeld wordt. Hij zorgt ervoor dat de drie partijen hun afspraken nakomen.”

Beels zegt dat ze denkt als mens, niet als een echte politici. “Veel politici denken aan de gevolgen van hun uitspraken. Gaat mij dat stemmen opleveren? Ik denk zo niet. Je m’en fou. Ik denk trouwens dat de mensen dat waarderen, die eerlijkheid. Ik heb een rood hart, maar dat betekent niet dat ik mijn partij klakkeloos volg. Ik weet bijvoorbeeld dat veel socialisten niet graag horen dat ik spreek over rechten én plichten. In die zin blijf ik op mijn onafhankelijkheid staan.”

Partij niet gelukkig

De Antwerpse schepen duwt de Vlaamse lijst op 26 mei. Maar als ze verkozen wordt, gaat ze niet zetelen, zegt ze. “Ik kies voor Antwerpen. Ik weet dat mijn partij daar niet zo gelukkig mee is. Ik begrijp dat ook. Maar ik blijf loyaal aan de stad waarvoor ik in de politiek gestapt ben.”