Zelfs wie het wielerjaar maar met een half oog volgde, kon het vooraf voorspellen: het peloton verkoos Greg Van Avermaet al voor de vijfde keer tot Flandrien van het Jaar. Niemand kwam dit jaar in de buurt in kwaliteit en kwantiteit van overwinningen en de stemming weerspiegelde ook die dominantie: Van Avermaet haalde het afgetekend voor Thomas De Gendt en – verrassend – Timothy Dupont.

Waren de vier voorgaande Flandrien-trofeeën vooral een bekroning voor de regelmaat en het positivisme van Van Avermaet, dan is het nu de apotheose van een onwaarschijnlijk seizoen waarin hij van de ene stuntzege naar de andere fietste: Omloop Het Nieuwsblad, vijfde etappe en zowaar eindklassement van Tirreno-Adriatico, geel en ritwinst in de Tour en dan die gouden Olympische medaille waarmee hij een heel land in extase bracht. Voor de aardigheid én om te tonen dat hij ook na succes niet versaagd won hij nadien ook nog de GP Cycliste de Montréal, alweer voor wereldkampioen Peter Sagan. Wat als Van Avermaet zijn sleutelbeen niet had gebroken in de Ronde van Vlaanderen? Niemand die het antwoord kent, maar het had zijn seizoen alleen nog indrukwekkender kunnen maken. Winst in de grote klassieker, dat moet dan maar in 2017.

Cancellara in de bloemetjes gezet

Het Nieuwsblad kon het afscheid van Fabian Cancellara niet onopgemerkt voorbij laten gaan. De Zwitser zakte daarom speciaal naar het Kursaal in Oostende af om een Life Time Achievement Award in ontvangst te nemen als eerbetoon aan zijn indrukwekkende carrière en bijhorend palmares.

Cancellara groeide de voorbije jaren uit tot een icoon van de wielersport. Legendarisch is zijn duel met Tom Boonen tijdens de Ronde van Vlaanderen 2010 waarin hij Boonen op de Muur van Geraardsbergen uit de wielen rijdt. Cancellara zou in totaal de Ronde van Vlaanderen drie keer op zijn naam schrijven, hij zou even vaak zegevieren in Parijs-Roubaix en de E3 Harelbeke. Ook Milaan-Sanremo staat op zijn palmares.

Tegelijkertijd bouwde de Zwitser een carrière uit als begenadigd tijdrijder. Vier keer wereldkampioen in de discipline tegen de klok, vijf keer winnaar van de proloog van de Tour de France en twee keer olympisch kampioen tijdrijden. Cancellara nam op 10 augustus 2016 afscheid op het allerhoogste niveau door in Rio de Janeiro voor een laatste keer vriend en vijand te verrassen met een tweede olympische gouden medaille. Een carrière die begon als tijdrijder, werd afgesloten als tijdrijder.

Sagan Internationale Flandrien

Peter Sagan houdt van dubbelen. Nadat hij Gent-Wevelgem voor de tweede keer won pakte de 26-jarige Slovaak daarna con brio de honderdste Ronde van Vlaanderen. Sinds die zondag in Oudenaarde was het hek van de dam en ontpopte de wereldkampioen zich tot een ‘Kleine Kannibaal’. Getuige daarvan de drie ritten in de Tour de France die de basis vormden van een vijfde groene trui op rij. Alsof het allemaal een fluitje van een cent was won hij na de Olympische Spelen – waar hij zich met de mountainbike van fiets vergiste – nog snel de Grand Prix Québec voor Van Avermaet om dan in Plumelec de allereerste Europese kampioen te worden bij de profs.

Hij werd de logische winnaar van de World Tour en zette de kroon op het werk door in Doha zichzelf op te volgen als wereldkampioen. Enkel vijf renners in de lange geschiedenis van het wielrennen deden het hem voor. Zo werd de ‘Kleine Kannibaal’ wel door de wielerredactie van Het Nieuwsblad voor de tweede keer verkozen tot Internationale Flandrien van het seizoen. Sagan was in 2016 als ambassadeur van het wielrennen op en naast de fiets net dat ietsje meer dan Comeback Kid Mark Cavendish, drievoudige Tourwinnaar Chris Froome of de dubbele kampioen tijdrijden Tony Martin bijvoorbeeld.

Jolien D’hoore sterkste bij de vrouwen

De Flandrienne van het Jaar werd voor de derde keer op rij Jolien D’hoore, die brons won in het olympisch omnium en zondag nog Europees kampioene ploegkoers werd met Lotte Kopecky. Daarmee doet ze nu al even goed als Grace Verbeke, die destijds drie kunstwerken van Fernand Vanderplancke won.

Van Aert unaniem verkozen

Geen verrassing: Wout van Aert werd unaniem verkozen tot Flandrien van het veld. Logisch voor wie afgelopen winter alle klassementen won, in eigen dorp het Belgisch kampioenschap op zijn naam schreef en als toetje ook nog eens de wereldtitel mee naar de Kempen bracht. “Ik zou liegen mocht ik zeggen dat ik verbaasd ben”, reageert Van Aert. “Maar het neemt niet weg dat ik enorm blij ben met de prijs. Het is een van de weinige prijzen die ik als veldrijder kan winnen. Het is altijd een eer om erkend te worden als de beste van je discipline. Sportman van het Jaar? Dan moet ik alles winnen en mag er in de andere sporten niet echt iemand bovenuit steken. Het veldrijden is een kleine sport, hé. Sven Nys is er weliswaar ooit in geslaagd. Maar Sven is ook gene gewone.”

Van Aert kon er vanavond helaas niet bij zijn in Oostende. “In de aanloop naar het EK komend weekend in Pontchateau heb ik geopteerd voor een rustige week. Een trip naar Oostende paste niet in mijn planning. Tom Boonen komt in de week voor de Ronde van Vlaanderen ook geen prijs in ontvangst nemen, denk ik (lacht).”

Jasper Philipsen enthousiast

Jasper Philipsen reageerde heel enthousiast toen duidelijk werd dat hij zichzelf opvolgde als Jonge Flandrien bij de junioren. “Uiteraard had ik dit wel gehoopt, maar na een tegenvallend najaar niet meer verwacht”, zegt de renner van Balen B.C. “Op het EK en het WK stelde ik teleur en dat blijft bij. Mijn topprestaties dateren al van in het eerste deel van het seizoen. De Ster van Zuid-Limburg winnen was mooi net als de overwinning in de GP Guido Reybrouck in Damme-Moerkerke ook. In Nokere Koerse moest ik enkel passen voor Arne Marit. Winst in de E3 Harelbeke staat ook mooi op mijn palmares. Vul aan met de Belgische tijdrittitel en ik mag toch tevreden terugblikken. In de Vredeskoers liep ik een breuk van een handbeentje op en dat hinderde me een tijd. Deze trofee beloont regelmaat en dus denk ik dat ik er wel aanspraak op mag maken. Bij BMC Development Team ga ik nu proeven van het werk bij de beloften.”

Eindstand: 1. Jasper Philipsen, 2. Stijn Demolder, 3. Ruben Apers, 4. Lothar Verhulst, 5. Brent Van Moer.

Nieuwelingen

“Ik had wel verwacht dat ik zou winnen, want ik reed een sterk seizoen”, aldus Thibaut Ponsaerts, die bij de nieuwelingen met de trofee aan de haal ging. “De eindzege in de Lotto-Topcompetitie toont mijn regelmaat aan, en de eindzege in de Ronde van Oostenrijk was de uitschieter. Daar moest ik tegen sterke buitenlanders opboksen. De Belgische titel in Grandglise – en vooral de manier waarop – was ook mooi, net als de zege in de klimkoers in Herbeumont.”

“Maar je bent pas zeker als je de trofee in handen hebt. Voor mij is dit een speciale dag. Het podium delen met renners met naam en faam doet me wel iets. Men krijgt niet iedere dag de kans om naast een olympische kampioen te staan. Naar Greg Van Avermaet kijk ik op, ja.” Ponsaerts, die momenteel voor Olympia Tienen rijdt, heeft nog geen zekerheid over zijn toekomst. “Mijn telefoon staat roodgloeiend, maar ik heb nog niet beslist voor welke ploeg ik volgend jaar rijd. Al zou ik het liefst van al blijven.”

Eindstand: 1. Thibaut Ponsaerts, 2. Vito Braet, 3. Ilan Van Wilder, 4. Jarne Van De Paar, 5. Lennert Cappan

Knesselarenaar Bjorg Lambrecht volgt Ninovieter Laurens De Plus, die ook al voor Lotto-Soudal U23 reed, op als winnaar van de Jonge Flandrien U27. “Vorig jaar was ik enorm ontgoocheld omdat ik pas derde eindigde bij de junioren. Nu ben ik aangenaam verrast”, is Bjorg Lambrecht bijzonder blij met deze onderscheiding. “Ik hield er rekening mee dat Van Hooydonck en Vanhoucke ook veel punten gesprokkeld hebben. Aan uitschieters was er dit seizoen wel geen gebrek. De eindwinst in de Tour de l’Isard steekt erboven uit, maar ook de ritwinst in de Vredeskoers schat ik hoog in. Op het EK in Plumelec eindigde ik tweede en in de Picollo Giro Lombardia derde. Regelmaat was de rode draad doorheen mijn seizoen. Ik kon naar het jongerenteam van BMC en ook naar Topsport Vlaanderen-Baloise, maar blijf ploegleider Kurt Van De Wouwer trouw.”

Eindklassement: 1. Bjorg Lambrecht, 2. Nathan Van Hooydonck, 3. Edward Planckaert, 4. Dries De Bondt, 5. Harm Vanhoucke.

.