'Hij was invaller, maar stond te zwaaien als een trainer'

Leuk dat het nog kan in de harde voetbalwereld, echte vriendschap. Johan Boskamp en Peter Maes vonden mekaar snel in hun periode bij Anderlecht - tussen 1993 en 1995 - en sindsdien lieten ze elkaar niet meer los. "Ik had geen twee keepers, maar een keeper en een trainer", lacht Boskamp. "Hij was er enorm bij betrokken."

Peter, jij speelde amper. Is het dan niet raar dat je zo goed opschiet met de trainer?

Maes: "Neen, want de situatie was duidelijk. De Wilde was één, ik twee en ik zat niet te duwen. Dat wist hij. Hij kon tegen mij iets zeggen en ik voelde wat er in de groep leefde. (lacht) En als er op stap moest worden gegaan, zat ik bij de grote jongens, zoals Nilis, Degryse en Bosman. Op den duur ben je mee in die hiërarchie en word je voor een stuk beschermd."

Boskamp: "Hij zei altijd dat ik de groten moest aanpakken, maar hij ging er zelf wel altijd tussen zitten. Daardoor had hij toch een bepaalde status. Maar dat kwam mij goed uit. (lacht) Als ik de andere gasten scherp wou zetten, ging ik bonje zoeken met jou."

Maes: (lacht) "En ik deed altijd goed mee."

Zag je toen al een trainer in hem?

Boskamp: "Ja! Op afzondering, als iedereen ging slapen, kwam hij bij me zitten en dan gingen we ouwehoeren. 'Waarom dit?', 'En die sluit niet goed door', 'En dat gaat verkeerd'. Discussies over voetbal, ik vond dat gewoon leuk."

Durfde je je ook tijdens een match te roeren?

Maes: "We stonden eens 2-0 achter op Charleroi. Zetterberg trok alles naar zich toe - bij een achterstand ging hij forceren, altijd maar centraal in die trechter. Haagdoren komt in, hij speelt alles over de flank en het wordt 2-1. Maar die kreeg daarna godverdomme geen bal meer van Pär. Ik sta recht en begin te roepen: 'Pär! Gebruik de flanken, man!' Zetterberg kijkt naar mij en roept: 'You are dead!' Daarop stond 'Bos' recht: 'Pär, jij moet voetballen!'"

Boskamp: "Hij was tweede keeper, maar hij stond langs de zijlijn te zwaaien als een trainer."

Maes: "Ik was de wedstrijd gewoon altijd aan het meelezen. Als je als tweede keeper een keer moet invallen, moet je mee zijn in die match. Anders kun je nooit goed spelen. Ik had ook wel een status, ik was zes jaar bij Anderlecht. Op training was ik ook altijd aan het zagen, aan het roepen en aan het corrigeren. Wat gezegd moet worden, dat zeg ik."

Peter, wat heb je geleerd van Boskamp?

Maes: "Hij was meer peoplemanager dan hij zelf dacht. Hij kon iedereen motiveren. 'Bos' zorgde ervoor dat iedereen plezier had. Daardoor kon hij Nilis, Degryse en Albert ook laten werken. Ik heb trainers gezien die niets deden met die gasten, maar hij stond elke dag vol enthousiasme op dat veld. Dat wil ik ook.

"Iedereen maakt van mij een boeman, maar ik kan vergeven. Ik pak jongens heel hard aan, maar dat is om ze te raken, en daarna ga ik er weer mee aan de slag. En dat deed Boskamp ook. Hij is niet rancuneus en dat kom je niet snel tegen bij nen Hollander." (giert het uit)

Die hardheid, is het niet net dat wat ontbreekt in je huidige groep, Peter?

Maes: "Dat zit er nog te weinig in. Wij hebben een tegenslag nodig om op gang te komen. Zoiets moet vanuit de groep komen, dat is volwassenheid en maturiteit. Je hebt iemand nodig die op het veld aanvoelt wanneer er oorlog moet worden gemaakt. Kijk eens naar Club Brugge. Als er rond Vormer en Simons genoeg talent staat, dan zijn die gasten van goudwaarde hé."

Maes: "Talent bij een voetballer wordt altijd gedefiniëerd vanuit balbezit. Spelers met talent willen altijd in de bal komen, om van daaruit de actie te maken. Die gasten doen inzien dat ze ook moeten werken zonder bal is het moeilijkste wat er is voor een coach."

Johan, jij als expert van het Spaanse voetbal, kan Genk iets halen tegen Bilbao?

Boskamp: "'Peet', normaal ben je kansloos. Ze kunnen verschrikkelijk goed voetballen en ze zetten constant de man in balbezit onder druk."

Maes: "Dat beheersen ze inderdaad geweldig. Zij kunnen met vijf of zes een tegenstander vastzetten op de eigen zestien. Die cultuur hebben wij niet. Zie je bij ons de nummer tien de positie van een buitenspeler overnemen omdat die aan het jagen is? Nooit. Er zit ook nooit afval in hun spel. Dan denk ik: wanneer maken die mannen eens een technische fout? Niet. Altijd op de juiste voet, altijd juist doordraaien en zo kom je vaak in man-tegen-man-situaties."

Boskamp: "Die Raul Garcia vind ik de beste. Sterk met de kop, goede pass en veel diepgang."

Jullie zijn lyrisch over Athletic, maar ze verloren wel met 3-0 in Sassuolo en thuis tegen Wenen werd het maar 1-0. Er liggen toch ook mogelijkheden.

Boskamp: "Ze zijn kwetsbaar als je op het juiste moment het spel kunt verleggen. Zo kun je onder hun druk uitkomen. En ze slikken wel geregeld een goal."

Wordt deze match al bepalend voor de kwalificatie?

Maes: "Bepalend niet, maar wel richtinggevend. Iedereen staat met drie punten in onze groep, dan moet je thuis winnen. Ik vind het geweldig hoe die Europa League leeft in mijn groep en ik ben zo blij dat ze die ontwikkeling kunnen doormaken. Hier worden die jonge gasten beter van. In België vinden we de eigen competitie belangrijker dan Europa, dat zou niet mogen. Dit is de overtreffende trap."

Boskamp: "Hoor je wat hij zegt? Hij vindt de ontwikkeling van de club belangrijker dan zijn persoontje en dat maakt hem speciaal. Hij wil de gasten beter maken."

Genk staat op dit moment niet in de linkerkolom. Is de eigen competitie niet prioritair?

Maes: "Met een jonge groep kun je geen prioriteiten stellen. Alleen is het ondenkbaar dat wij Play-off 1 niet zouden halen. Dat zou onaanvaardbaar zijn."

Boskamp: "Jouw probleem is dat je jonge spelers elke keer op de toppen van hun tenen moeten lopen. En je bepalende spelers zijn te jong om die ploeg elke week te dragen. Maar zo'n groep opleiden, dat maakt het boeiend, hé."

Maes: "Ik vind het fantastisch om deze groep te mogen kneden."

Boskamp: "Maar weet je wat het allerleukste is? Winnen."

Maes: "Voetbal is zoals liefde. Je moet een paar keer ongelukkig zijn geweest om te beseffen wat geluk is. In het voetbal moet je ook een paar keer verliezen om weer te beseffen hoe lekker een zege smaakt."