De bloemetjes en de bijtjes van Britt Van Marsenille

Natuurlijk is Britt Van Marsenille (33) tevreden met het succes van Voor hetzelfde geld. Het consumentenprogramma groeide vorig jaar uit tot een onverwachte kijkcijferhit, en ook voor het tweede seizoen blijft de Vlaming smullen van de verhalen over zijn geld en hoe daar meer mee te doen. Toch gaan de ogen van de blonde presentatrice pas echt fonkelen wanneer het gesprek halverwege wat uitwaaiert en het plots over bijen gaat.

"Binnen een week of twee mag ik mijn volkje op halen bij Johan, de voorzitter van de bijenclub in Kasterlee waar ik een imkeropleiding volg. Ik ben daar nu een jaar mee bezig en het is echt fantastisch. Iedere vrijdagavond rij ik naar Kasterlee om daar met een bende oude mannen over bijen te praten. Ik geniet van die verhalen, al moet ik soms wel heel erg mijn best doen om hun Kempisch dialect te verstaan. (lacht) Op zo'n bijeenkomst verlies ik de tijd uit het oog. Ik kom aan om halfacht en voor ik het weet is het elf uur en zit ik terug in mijn auto met een smile tot achter mijn oren. Die lessen met titels als 'Van larf tot bij' of 'De activiteiten op de vliegplank', dat is echt smullen. De tijd is daar echt stil blijven staan."

Na een jaar theorie is het nu tijd om de stap naar de praktijk te zetten. En Van Marsenille ziet het meteen groot. "Ik begin nu met één kast, maar ik ben tegelijk in gesprek met een aantal mensen om ook elders in Antwerpen bijenkasten op de daken te zetten. Vorige week heb ik een brief naar de koning gestuurd. In NRC Handelsblad las ik dat in Nederland Maxima en Willem-Alexander sinds kort een bijenvolk in hun tuin hebben staan. Ik ben speciaal briefpapier gaan kopen om in mijn beste schoonschrift, met de tong uit de mond, een brief aan onze koning te schrijven. Ik heb mezelf voorgesteld, heb hem de problematiek van de bijen uit de doeken gedaan en voorgesteld om een kast in de tuin van zijn paleis te komen zetten. Hij heeft voorlopig nog niet geantwoord, maar ik geef hem nog even respijt. Ik heb de brief pas vorige week op de bus gedaan en hij is ondertussen jarig geweest, hij zal wel behoorlijk wat brieven open moeten doen. Het hele bijenproject zal de komende maanden behoorlijk wat tijd in beslag nemen, zonder dat daar direct financieel iets tegenover staat. Maar dat maakt niet uit. Los van het feit dat het niet goed gaat met de bij en ik daar iets wil aan doen, maken die diertjes me ook echt gelukkig."

Kimberly en Cindy

Het bijenproject is een zoveelste op het eerste zicht vreemde uitstapje van Van Marsenille. Haar cv is op haar vierendertigste een bont allegaartje. Ze volgde een opleiding dramatherapie in Nederland, was een tijdje cliniclown, ging aan de slag als wrapper bij Ketnet, speelde kindertheater en werkte de voorbije jaren als ontwerpster bij het retrokledingmerk Who's That Girl. "Een boeiende mix. Ik dompel me heel graag onder in een wereld die niet echt de mijne is. Net daarom heb ik vorig jaar ook een cursus haartooi en make-up gevolgd. Dat gaat me dan niet zozeer om die kapsels maar wel om het feit dat ik tijdens zo'n cursus in een klaslokaal zit met Kimberly, Tiffany en Cindy. Mensen die ik niet meteen in mijn directe leefomgeving tegenkom, maar wel mensen die fantastische verhalen hebben. Die meisjes vertellen me waar ze mee bezig zijn. Hebben het over hun job in de fabriek of bij de bakker waarvoor ze om vijf uur op moeten staan. Ik vind dat schoon. Wij zijn zo anders, maar we appreciëren elkaar wel. Ze begrijpen misschien niet dat ik op mijn leeftijd nog geen kinderen heb en ze vinden de manier waarop ik mijn leven leid misschien raar, maar ik luister heel graag naar hun verhalen. Met die imkers heb ik dat ook. Dat zijn misschien wel oude mannen, maar ze omarmen mij en ik hen. Die ontmoetingen, die verhalen zijn mijn geestelijke voeding. En dankzij die cursus haartooi kan ik nu wel mijn zus mooi opmaken wanneer ze naar een feestje moet. Ook dat is leuk meegenomen.

"Je hebt maar één leven en daarin moet je het doen. Er zijn zoveel toffe dingen en interessante verhalen te rapen. Laat mij daar maar wat van proeven zodat ik op het einde kan zeggen: amai, dat was lekker. En als dat een cv oplevert waar voor jou geen carrièreplan achter zit, dan is dat maar zo. Het gaat toch over gelukkig zijn en graag leven? Ik weet dat ik nu wel heel erg als Bond Zonder Naam klink, Phil Bosmans in de zetel, maar daar gaat het voor mij in het leven wel om.

"Jij denkt dat ik rusteloos ben, dat ik nog niet gevonden heb wat ik echt wil doen. Maar zo ervaar ik het niet. Integendeel zelfs. Het geeft me rust om met zoveel verschillende dingen bezig te kunnen zijn. Ik zou net heel erg onrustig worden mocht ik een tamme mus zijn die constant thuis zit en niets om handen heeft. Als ik bedenk wat ik allemaal nog kan leren dan denk ik: damn, ik word al vierendertig en ik wil nog zoveel. Ik droom al lang van een cursus automechanica. Ik heb thuis twee oldtimers en een motor staan waar ik af en toe wat aan sleutel. De basics voorlopig, maar ik wil daar graag meer over weten. Ik zou zo'n cursus doen alleen al voor de geur die naar boven komt wanneer je die motorkap opendoet. Iemand moet die geur dringend in een parfumflesje stoppen. Of taxidermie, dat is nog een van mijn dromen. Dat is toch een fantastisch ambacht. Maar vergis je niet, dit is geen zoektocht naar wat ik echt wil. Ik weet juist heel goed wat ik wil.

"Toen ik zes jaar geleden stopte met televisie, was dat een heel bewuste keuze. Ik heb me daar vaak voor moeten verantwoorden. Voor veel mensen is met je gezicht op tv komen het allerhoogste goed. Ik zie dat anders. Ik maak heel graag, maar er zijn zoveel leuke dingen die je kan doen en televisie is er daar slechts een van. Ik heb zes jaar geen televisiewerk gedaan en ik heb dat toen geen moment gemist."

Vis in de tv-studio

In die zes jaar was Van Marsenille aan de slag als modeontwerpster bij Who's That Girl, een kledingmerk dat vooral furore maakt met de typische retro-kleedjes. Alweer geen voor de hand liggende stap. Ze beet zich er in vast om zich het ontwerpen eigen te maken, al blijkt ze zelf niet echt retrojurkjes te dragen. "Ik ben wat kleding betreft niet zo vrouwelijk. Ik ben niet het meisje met de hoge hakken en het perfecte kapsel. Wanneer ik mijn botten kan aandoen ben ik veel gelukkiger. Mocht ik elke dag in een overall rond kunnen lopen. Man! Daar teken ik meteen voor."

Dat ontwerpen is ondertussen slechts een halftijdse bezigheid meer. De focus van Van Marsenille ligt nu vooral op de bijen. En tv natuurlijk. Want Van Marsenille wil ook wel eens iets anders dan enkel honing op de boterham. "Met het maken van Voor hetzelfde geld heb ik gemerkt dat ik echt graag televisie maak. Bij de eerste screentest voelde ik me meteen weer als een vis in het water. Maar je moet me niet, zoals Eva Daeleman, de preselecties van Eurosong laten presenteren. Ik kan dat niet. Eigenlijk ben ik meer een belever dan een presentatrice. Als ik aan dat beleven een televisieprogramma kan overhouden, dan graag. De wereld rondreizen in een Unimog (een gigantische kruising tussen een truck en een jeep, PD)? Meteen! Met tien uitroeptekens erachteraan. Maar of dat betekent dat ik binnenkort ook effectief een ander programma presenteer? Wie weet..."

l Studeerde dramatherapie, een combinatie van toneelspelen en psychologie, in Nederland.

l Ging in 2004 aan de slag als wrapper bij Ketnet.

lPresenteerde even het jeugdjournaal op het toenmalige VT4.

l Werkte mee aan het Woestijnvis-boekenprogramma Alles uit de kast.

l Was stichtend lid van kindertheatercollectief De EiBakkerij.

l Hield in 2008 het televisiewerk voor bekeken en ging aan de slag als ontwerpster bij kledingmerk Who's That Girl.

l Is sinds vorig jaar één van de drie gezichten van het consumentenprogramma Voor hetzelfde geld.