Armoede bij Vlaamse kinderen blijft toenemen
Eén kind op de tien in Vlaanderen leeft in armoede. Dat blijkt uit cijfers van de Vlaamse regering. 'Het is nu of nooit voor de strijd tegen armoede', zegt Frederic Vanhauwaert van het Netwerk tegen Armoede.
In tien jaar tijd is de kinderarmoede in Vlaanderen gestegen van zes tot tien procent. In grootsteden of oude industriële gebieden, zoals de Limburgse mijnstreek, ligt dat cijfer een pak hoger. Met onder andere dramatische gevolgen voor de gezondheidszorg. In 2011 stelden 250.000 Vlamingen een doktersbezoek uit om financiële redenen.
"De cijfers zijn zorgwekkend. Maar spijtig genoeg ben ik daar absoluut niet verbaasd over", zegt Frederic Vanhauwaert van het Netwerk tegen Armoede, een samenwerkingsverband van meer dan vijftig armoedeorganisaties.
Aan ambitieuze plannen geen gebrek. In 2009 riep de Vlaamse regering de armoedebestrijding uit tot absolute topprioriteit. Ze beloofde plechtig om de armoede bij kinderen met de helft te verminderen tegen 2020. "De voorbije jaren is er hard gewerkt aan projecten, studies en plannen. Nu komt het er op aan om die ook uit te voeren", zegt Vanhauwaert.
Minister van Armoedebestrijding Ingrid Lieten (sp.a) pleit voor een Kinderarmoedefonds. "In Vlaanderen zijn er al heel wat experimenten om de kinderarmoede terug te dringen. Helaas zijn die soms geen lang leven beschoren. Via het fonds kunnen we de inspanningen van organisaties en lokale besturen financieel ondersteunen en opvolgen." Het geld voor dat fonds zou niet alleen van de overheid komen, maar ook van de bedrijven. Ook zij hebben er belang bij dat kinderen uit de armoede geraken. "Kinderen die opgroeien in armoede, groeien vaak op tot ongemotiveerde pubers die hun school vroeger verlaten. Elke schoolverlater is ook voor onze bedrijven een verlies", is de redenering van Lieten.
Het voorstel werkt als een rode lap op een stier bij Groen-parlementslid Mieke Vogels. "Het Kinderarmoedefonds zet de klok tweehonderd jaar terug", zegt Vogels scherp. "Ook in de tijd van Daens verdienden rijke mensen hun hemel door de sukkelaars te helpen. Met die liefdadigheid werd trouwens niet alleen een plaats in het hiernamaals verdiend. Het was ook hét excuus om lonen niet te verhogen."