Paradise City: elektro op groene stroom
De toekomst van de muziekindustrie oogt weinig rooskleurig, maar die van de muziekfestivals kleurt dan weer groener dan ooit. Dit weekend is er de tweede editie van Paradise City. Geen hommage aan Axl Rose, wel aan een milieuvriendelijk nirwana.
Vorig jaar lokte het kasteeldomein Ribaucourt in het Vlaams-Brabantse Perk meer dan vijfduizend tijdelijke stadsbewoners naar Paradise City. Een opmerkelijk succes voor een beginnend festival. Dat had de organisatie deels te danken aan de onverwachte steun van The Guardian, die het gebeuren in de top 10 zette van 'beste festivals waar je nog niet van gehoord hebt'. De opvallend groene aanpak van dit eco-evenement sprong dan ook in het oog. Die leverde hen trouwens datzelfde jaar een 'CO2 Neutral Festival Label' op. Een fraaie start, maar het kan kennelijk beter. Dit weekend wil het festival meer dan ooit zijn rol als groene vernieuwer in het Belgische festivallandschap claimen.
"Paradise City is eigenlijk de droom van drie vrienden", zegt organisator Gilles De Decker. "We wilden allereerst een klein, intiem festival organiseren op een idyllische locatie. Maar toen beslisten we om ons te onderscheiden met een duurzame aanpak. We wilden een groen festival, voor een niet groen publiek, om het zo cru te stellen."
Op geitenwollen sokken hoef je dus niet af te zakken naar het kasteeldomein: de hippe affiche vol elektronische muziek vraagt eerder om coole sneakers. Paradise City mikt dan ook op muzikale meerwaardezoekers, die het zachtjes een geweten wil schoppen. "We willen mensen beïnvloeden, tonen dat een duurzame levensstijl een must is. Maar we doen dat wel met een optimistische filosofie. We zwaaien niet met het vingertje, en overtuigen mensen dat Paradise City de stad van de toekomst vertegenwoordigt. Het hoeft geen grauw beeld of onmogelijk sprookje te zijn. Je moet er alleen voor werken."
Daarom stellen ze ook een rist duurzame oplossingen voor: van kartonnen tenten tot gefilterd water, en van recyclage tot carpooling. De restaurantzone ligt dan weer in handen van chef Sofie Dumont, bekend van televisie, die zo veel mogelijk probeert te koken met gewassen van plaatselijke boeren en met kruiden die op het domein zelf groeien. Ook de hoofdzakelijk vegetarische foodtrucks beloven hun afval en CO2-uitstoot tot het absolute minimum te beperken. Eet- en drankbonnen zijn bovendien een taboe in deze zo goed als papierloze wereld: je betaalt elektronisch via je festivalbandje. Nieuw is de recycleerbare en door zonne-energie aangedreven camping, waar je slaapt in waterdichte kartonnen tenten. Die KarTents zagen we vorige week ook al op Best Kept Secret.
Minieme afvalberg
De groene vlag hangt natuurlijk al langer bij haast alle festivals uit; recyclage en duurzaamheid zijn de nieuwe sleutelwoorden geworden bij de organisatie van een festival. Op sommige grote festivals over de wereld wordt zelfs de urine verwerkt. Bewijst dat eigenlijk wel zo'n groot nut, of 'greenwashen' festivals met een grote voetafdruk zichzelf daar niet voornamelijk mee? "Je kunt je soms vragen stellen bij zulke acties", geeft De Decker toe. "Ongetwijfeld is het milieubewust om met een fiets energie op te wekken om zo een smoothie te mixen. Maar met zo'n gimmick moet je jezelf niet op de borst kloppen. Ons doel is om innovatieve oplossingen aan te bieden, primeurs die een impact hebben op de wereld."
Ook Couleur Café, dat volgende week doorgaat, geeft luider dan ooit aan dat het in een groenere wereld investeert. De organisatie noemt zich zelfs het groenste feest in festivalland, "al zeggen we het misschien niet luid genoeg". Couleur Café becijferde dat een Belgische festivalbezoeker ongeveer anderhalve kilo afval per dag achterlaat. Zelf doet Couleur Café het naar eigen zeggen opmerkelijk beter met 'slechts' 850 gram per dag.
Over dergelijke cijfers beschikt Paradise City niet. "Maar we kunnen wel met de hand op het hart zeggen dat de afvalberg miniem is. Vorig jaar kregen we na afloop amper een halve container vol. Maar nog belangrijker vinden we de CO2-uitstoot: die houden we nauwgezet in de gaten. De trieste waarheid is dat de grote ecologische voetafdruk van een festival meestal te wijten is aan de line-up. Artiesten die met het vliegtuig komen, zorgen immers voor de grootste uitstoot. Daarmee proberen we artiesten zoveel mogelijk met de auto of trein naar ons festival te laten afzakken."
Voor de festivalganger is openbaar vervoer dan weer een groter probleem, moet Paradise City bekennen. Een heel verschil met onze noorderburen. Op Pinkpop werden extra treinen ingezet, maar wie zondagavond terug naar Antwerpen wil sporen, kan de hoofdact op zijn buik schrijven. "Erg vervelend", onderkennen ze bij Paradise City. "Mobiliteit blijft een van de grootste uitdagingen voor elk groen festival."