Een team wetenschappers aan de universiteit van Pennsylvania wilde weten welke invloed steun heeft op iemands sportprestaties. Daarom nodigden de vorsers ongeveer achthonderd mannelijke en vrouwelijke studenten uit om gedurende elf weken een fitnessprogramma te volgen. Ze werden in verschillende groepen verdeeld: twee competitieve teams, een steunteam, een controlegroep.

De deelnemers beoefenden onder meer yoga, pilates, gewichtheffen, spinning en gingen lopen. De scores van hun prestaties werden bijgehouden op een speciaal opgericht sociaal mediaplatform. De leden van een competitief team kregen scores van hun teamleden te zien. Ze konden zichzelf met hen vergelijken, maar hadden verder geen contact met de andere sporters. Het steunteam zag dan weer welke andere teams sterke prestaties neerzetten. Deze laatste groep kon ook chatten met andere proefpersonen en elkaar motiveren.

Wat blijkt nu? De personen die deel uitmaakten van een competitief team werkten de meeste oefeningen af. Er werd ook frequenter gesport (90 procent meer!) dan in de groep waar geen sprake was van druk en sociale controle. Op basis van deze resultaten, concluderen de in het vakblad Preventive Medicine Reports dat een competitiegevoel aanzet om te bewegen.

“In een competitieve omgeving kunnen iemands activiteiten de lat voor iedereen hoog leggen. In een groep waar steun centraal staat zien we het omgekeerde effect. Als iemand stopt met trainen, kunnen anderen het gebruiken als excuus om zelf ook te stoppen. Zo kan een hele groep niet komen opdagen voor een sportles”, zegt hoofdonderzoeker Damon Centola. De gouden regel? Maak van alles een wedstrijd in de sportschool en houd scores bij. Volgens de vorsers blijf je dan gemotiveerd en verbeter je je eigen prestaties.