Belgen doen het beter
Drie dagen per jaar geldt Groningen als de muziekhoofdstad van Europa. Tijdens Eurosonic Noorderslag trekken boekingsagenten, programmatoren en muziekjournalisten door de binnenstad op zoek naar de next big thing. Daarbij bleek eens te meer dat je niet alle hypes moet geloven - behalve de Belgische dan.
"Godverdomme, klootviool. Bedankt voor niets." Een minachtende grijns speelt op onze lippen, terwijl we de programmator van een gerespecteerde Belgische muziekclub op de schouder tikken. Op het podium: The Amazons, een hypegroepje dat zich laat omschrijven als knapen met dezelfde coiffeur als One Direction en de songs van elfendertig andere ondermaatse rockbands. Na vijf maten weet je al: dit wordt volkomen ruk. Nochtans werden ze getipt door Drowned in Sound en kregen ze steun van de beroemde dj Annie Mac op BBC Radio 1. Voldoende argumenten om een kijkje te nemen. De wachtrij buiten deed overigens vermoeden dat we niet de enige goedgelovige types in het hoge noorden van Nederland waren.
Don't believe the hype. Dat is de leuze die je drie dagen lang moet zien aan te houden als je van club naar kraakpand fladdert. De belangrijkste ontdekkingen doe je soms per toeval, terwijl ellenlange wachtrijen niet noodzakelijk veel betekenen. Trendy zijn betekent in dit calvinistische oord niet noodzakelijk veel. Méér nog: zelfs in een lege zaal hoeft een artiest maar te rekenen op één muziekindustrieel die talent ziet om een buitenlandse deal te forceren. Het overkwam alleszins de Belg Témé Tan, die we een opperbeste beurt zagen maken in een godverlaten zaal.
Hoewel we nog een aantal artiesten zagen spelen voor lege zalen, schuiven elk jaar toch zo'n veertigduizend bezoekers aan in de studentenstad. Hier maken onbekende Oost-Europese groepen of Portugese zangers plots evenveel kans op een doorbraak als de Britse paradepaardjes in de BBC Sound of-lijst, of - jawel - jong aanstormend talent uit België, dat volgens de insiders in de industrie traditioneel een prima indruk nalaat.
Chauvinisme
Eurosonic is met zijn enorme diversiteit niet alleen een zegen om jezelf onder te dompelen in een heuse smeltkroes van culturen, het is ook een netwerkevenement van jewelste. De industrie verbroedert er massaal, managers laten drinks en panelgesprekken als glijmiddel dienen voor verdere deals met programmators en boekingsagenten, en de nieuwste acts worden voortdurend gewikt en gewogen.
Wat dat laatste betreft, speelt enig chauvinisme bij ons mogelijk mee, maar... Belgians do it better. TaxiWars gaf een opwindend concert, terwijl zelfs de jonkies van Brutus na hun show al meteen op vier aanbiedingen mochten rekenen. Ook Delv!s maakte een schitterende beurt: de Duitse boekingsagent van Stromae verklaarde achteraf dat niemand moest geloven dat Marvin Gaye dood en begraven was. Hij had 'm namelijk net live op het podium gezien. W-O-W.
Cocaine Piss zagen we twee keer aan het werk, waarbij één optreden voor eeuwig op de hersenschors getatoeëerd zal blijven. Op de zolderverdieping van een veredeld kraakpand speelden ze een zweterig concert in het duister, waarbij de onstuimige moshpit zich plots ontpopte tot een gevarenzone en mijnenveld. Als dit concert hun affreuze naam niet over pan-Europese tong zal laten gaan, weten we het zelf ook niet meer.
Lees online het uitgebreide verslag van Eurosonic Noorderslag.