'Integratiebeleid is mislukt'
'Het integratie- en migratiebeleid is mislukt.' Tot die snoeiharde conclusie komt directeur Jozef De Witte, twintig jaar na de oprichting van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. De enigen die daar volgens hem schuld aan hebben zijn de beleidsmakers. 'Als een beleid mislukt, ligt dat niet aan de migranten.'
Het grootschalig onderzoek dat De Morgen publiceerde over de onverdraagzaamheid bij stadsjongeren verbaast Jozef De Witte niet. De directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) stelt onomwonden dat België mislukt is in zijn migratie- en integratiebeleid.
"Als er een beleid mislukt, moet je naar de beleidsmakers kijken. Niet naar de migranten. Als het gezondheidsbeleid mislukt, is dat dan de schuld van de patiënten? Als er te weinig plek is in de Antwerpse scholen, ligt dat dan aan de kinderen? Ik heb geen problemen met verplichtingen voor migranten, laat dat duidelijk zijn. Maar nu is er een te groot onevenwicht. Als samenleving hebben wij ook verplichtingen tegenover de migranten."
Alle traditionele partijen hebben voor De Witte boter op het hoofd. "Het integratiebeleid is er gekomen omdat we merkten dat de migratie van de Turken en Marokkanen in 1964 niet vanzelf verteerd raakte. Daar hebben we al 25 jaar te laat op gereageerd. Paula D'Hondt is in 1989 koninklijk commissaris voor het Migrantenbeleid geworden, vijftien jaar na de migratiestop."
Veel te laat en veel te weinig middelen, dat is - helaas - het lot van het Belgisch integratiebeleid, stelt de directeur van het CGKR vast.
"In de jaren negentig waren de budgetten voor integratie ook gewoonweg ridicuul. De traditionele partijen hebben tot ver in de jaren 2000 schuldig verzuim gepleegd omdat ze bang waren dat elke keer als ze het woord 'migrant' uitspraken, ze stemmen zouden verliezen aan het Vlaams Belang. Daardoor hebben ze geen migratie- of integratiebeleid gevoerd en de effectieve problemen veel te lang onder de mat geschoven. Die opgebouwde schuld krijg je maar heel moeilijk weg."
De Witte pleit voor een totale ommeslag in de Belgische mentaliteit. "De cijfers rond arbeidsparticipatie van migranten zijn slechter dan waar ook in Europa."
Het excuus dat de migratie hier totaal anders is dan in onze buurlanden, gaat niet op. "De Belgische arbeidsmarkt heeft gewoon een aantal barrières die erg specifiek zijn. Als het gaat over integratie, wreekt het Belgisch arbeidsmarktmodel zich. Er is een gebrek aan soepelheid. Elke werkgever weegt bij elke aanwerving af wat de risico's zijn. Als de kosten voor die aanwerving te hoog liggen, dan doet hij het niet. Marokkanen, vrouwen, vijftigplussers en personen met een handicap worden nog altijd als te grote risico's beschouwd.
"Werkgevers redeneren nog te veel in termen van vooroordelen en risico's, en de overheid doet te weinig om die houding te verminderen. Elke beleidsmaker moet beseffen dat hij een inclusief beleid moet voeren, een beleid dat niemand uitsluit."
>>6