Een onverwachte maar niet onterechte zege

Turkse film ‘Bal’ wint Gouden Beer, Zilveren Beer gaat naar het Roemeense ‘Eu cand vrau sa fluier, fluier’

BERLIJN

De Gouden Beer voor de beste film ging verrassend want grotendeels onverwachts, maar zeker niet onterecht naar de mooie, minimalistische, bijna contemplatieve Turkse film Bal/Honey van regisseur Semih Kaplanoglu. De film spitst zich toe op de band tussen een imker en zijn zoontje Yusuf, die na de plotse verdwijning van zijn vader helemaal alleen op zoek gaat naar hem. Vorig jaar had de jury van de Berlinale ook al voor een verrassing gezorgd door de Gouden Beer toe te kennen aan La teta asustada/The Milk Of Sorrow van de Peruaanse cineaste Claudia Llosa.Sinds 4 luni, 3 saptamâni si 2 zile/4 Months, 3 Weeks and 2 Days van regisseur Cristian Mungiu in 2007 de Gouden Palm won in Cannes, zit de internationale belangstelling voor de Roemeense cinema duidelijk in de lift. Dat bleek nog maar eens dit jaar, vermits de Zilveren Beer van Berlijn toegekend werd aan de harde, intense debuutfilm Eu cand vreau sa fluier, fluier/If I Want To Whistle, I Whistle van de Roemeense regisseur Florin Serban. Het verhaal situeert zich integraal in een instelling voor jonge delinquenten, waar bij Silviu, nauwelijks enkele dagen voor zijn vrijlating, de stoppen doorslaan als hij verneemt dat zijn moeder aanstalten maakt om zijn jongere broertje met haar mee naar Italië te nemen.

De bekroning van Roman Polanski als beste regisseur voor zijn politieke thriller The Ghost Writer, gebaseerd op het boek en het scenario van de Britse schrijver Robert Harris, zal zeker in de States gezien worden als een provocerende uiting van solidariteit met de filmmaker, die momenteel nog steeds onder huisarrest staat in Zwitserland omdat de Amerikaanse autoriteiten zijn uitlevering blijven vragen in verband met een seksschandaal uit 1977 met een minderjarig meisje. Interessant detail: in The Ghost Writer komt een Britse ex-premier (waarin men makkelijk de figuur van Tony Blair kan herkennen) in de problemen omdat hij zich tijdens zijn ambtsperiode al te zeer als een volgzame vazal van de Amerikaanse president heeft gedragen.Roman Polanski (°1933) was uiteraard niet zelf aanwezig op de prijsuitreiking in Berlijn, maar liet via één van zijn producenten weten dat hij, zelfs indien hij present had kunnen zijn, toch niet gekomen zou zijn, want “de laatste keer dat ik naar een festival ben gegaan om een prijs te aanvaarden, ben ik in de gevangenis beland”. Deze verjaardagseditie van de Berlinale zal in de annalen terechtkomen als een behoorlijke, maar zeker niet uitzonderlijke aflevering. De competitie toonde een interessante mix, met zelfs enkele uitgesproken komische films, zoals Mammuth met een letterlijk monumentale Depardieu, of A Woman, a Gun and a Noodle Shop van de Chinese cineast Zhang Yimou. Maar de algemene teneur was veeleer zwaar en grimmig, tot zelfs ronduit neerdrukkend, zoals in het lugubere The Killer Inside Me van Michael Winterbottom. Daarin slaat het hoofdpersonage vrouwen letterlijk tot pulp.Wat festivaldirecteur Dieter Kosslick van deze zestigste editie wellicht het snelst zal willen vergeten, is het feit dat de ‘verjaardagsfilm’ die hij naar de Berlinale uitgenodigd had, namelijk de musical Nine van regisseur Rob ‘Chicago’ Marshall, met onder meer Daniel Day-Lewis, Nicole Kidman, Penelope Cruz, Sophia Loren, Judi Dench, Kate Hudson en Fergie (van Black Eyed Peas), geen enkele van die sterren op de rode loper zag verschijnen.