Factuur weegt zwaarder op platteland dan in stad

Afgelegen wonen wordt op termijn duur, zo voorspelde minister Muyters (N-VA). Hij kreeg bakken kritiek, maar de cijfers leren dat hij nu al gelijk heeft. Zo maken in de stad Antwerpen twee tot vier keer zoveel mensen gebruik van een kilometer infrastructuur voor water, elektriciteit en gas in vergelijking met een landelijke gemeente als Nijlen. Ook diensten als postbedeling of het openbaar vervoer zijn in de stad veel efficiënter. Gezinnen die zich niet vlot kunnen verplaatsen met het openbaar vervoer, zijn soms verplicht om een tweede wagen aan te schaffen. In geïsoleerde gebieden schakelt De Lijn regelmatig de Belbus in, een comfortabel maar duur systeem.

Het effect van veraf wonen laat zich nu al voelen, zowel in de portefeuille van de plattelandsbewoner als in die van de overheid. Het distributienettarief bedraagt voor stedelijke Antwerpenaren 262 euro, in landelijk Antwerps gebied is dat 434 euro. De installatie van gas- en elektriceitsnetten kost meer in de stad omdat de werken complexer zijn, maar omdat er veel meer mensen gebruik van maken is de factuur ruim anderhalve keer lichter.

Hoe geïsoleerd heel wat Vlamingen vandaag wonen, wordt duidelijk via het waterbeheer (zie kaart). Huizen die te ver van het rioleringsnetwerk liggen, moeten invididueel voor waterzuivering zorgen. Dat kan voor eigen rekening, een installatie kost 6.000 tot 7.000 euro. De gemeente kan op eigen kracht tussenkomen in de kosten, of een subsidie van 2.250 euro aanvragen bij de Vlaamse Milieu Maatschappij. De VMM voorziet jaarlijks zo'n 2 miljoen euro uit de subsidiepot aan dergelijke installaties. Vlaanderen heeft op termijn 55.000 individuele waterzuiveringsinstallaties nodig.

Of bouwgronden ook duurder zullen worden, zoals Muyters voorspelde, is onzeker. Voorlopig zijn dergelijke percelen beduidend goedkoper per vierkante meter. De rekening loopt op omwille van de omvang.