Direct naar artikelinhoud

Twijfels bij Georges Leekens

Bondscoach Georges Leekens bracht de afgelopen tijd opmerkelijk vaak het WK van 2014 ter sprake. In dezelfde adem wil hij de interland in Kazachstan niet eens als een ‘must win’ bestempelen. Leekens heeft zo zijn redenen om de EK-druk af te houden.

Het zijn niet alleen de lastige kalender en het gebrek aan topkwaliteit in de kern die Leekens woorden van twijfel ontlokken over de haalbaarheid van het EK 2012.

Georges Leekens begon in maart van dit jaar met veel goede moed aan zijn opdracht als trotse bondscoach. Want ‘bondscoach Leekens’, dat klinkt voor Mac the Knife als een ultieme eretitel, tot ridder geslagen in de orde der Belgische trainers. Een halfjaar later is Leekens allang van zijn wolk getuimeld, geconfronteerd met zijn ontdekking van het uitgezaaide amateurisme in het bondsorgaan - ‘join the club’, zullen René Vandereycken en Dick Advocaat ongetwijfeld denken. Het onvermogen wordt benadrukt nu ook óp het veld veel tijd en puzzelwerk nodig blijkt om een stevig huis te bouwen. Een hoogst ongelukkige kwalificatiekalender - met een verplaatsing naar Turkije drie dagen na een zware opening tegen Duitsland - zorgde ervoor dat de bondscoach het knippen en plakken vooralsnog niet kon combineren met resultaten, krediet en vertrouwen. Ziedaar kort geschetst waarom Georges Leekens een zachte landing verkiest door de blik te richten op het WK 2014.

Verbazing

Leekens viel de afgelopen weken in Brussel van de ene verbazing in de andere. Toen de bondscoach in samenspraak met professoren van de KU Leuven besloot om de reis naar Kazachstan om medische en fysieke redenen met één dag te vervroegen, stuitte hij op interne tegenkanting: enkele afgevaardigden van de sponsors vonden de wijziging aan het schema niet zo fijn, wegens ‘duurder plus de verplichting om één dag meer verlof aan te vragen op het werk’. Ook het hele administratieve apparaat achter de trip was misnoegd, want ‘alles lag verdorie al vast’.

Intussen was vanuit de medische commissie van de voetbalbond een brief op het bureau van bondsvoorzitter François De Keersmaecker beland waarin onvrede werd geuit over het freelancewerk van Lieven Maesschalk. Hieronder leest u hoe Maesschalk, één van ’s werelds beste kinesisten, en de bond nog altijd geen financieel akkoord bereikten.

Ook de berichten gevoed vanuit het Glazen Huis als zouden Leekens en zijn staf veel duurder uitvallen dan Dick Advocaat en diens mensen - herinner u de vraag van het Uitvoerend Comité of het video-analysesysteem wel zo nodig was -, vormen een bron van ergernis bij de bondscoach. “We vliegen weliswaar niet business, maar gelukkig kunnen de spelers op deze trip van negen uur naar Kazachstan, ook nog eens onderbroken om bij te tanken in Turkije, apart zitten in een rij met drie stoelen”, knipoogde de bondscoach gisteren veelzeggend. Je zag hem zó denken: ‘Kon een grotere machine er niet af, misschien?’

Georges Leekens wil dat de Rode Duivels op alle mogelijke domeinen dezelfde begeleiding en faciliteiten krijgen als bij hun gerenommeerde clubs. Het is een noodzakelijke voorwaarde, meent hij, om de internationals een goed gevoel te bezorgen, en van daaruit tot rendement te komen. Dat proces vergt tijd: “Ik kan niet in twee maanden mijn stempel drukken op en naast het veld. Het enige wat ik wil, is professionalisme.”

Lange weg

Ook sportief heeft de nationale ploeg in de ogen van de bondscoach nog een lange weg af te leggen. Hij stelt vast dat de Rode Duivels nu al verschillende jaren en kwalificatierondes ter plaatse trappelen: talent maar geen rendement. Leekens is op zoek naar een nieuwe filosofie, naar een ploeg. Het is best mogelijk dat deze trainer op termijn heilige huisjes - internationals die tot dusver incontournable waren - omverschopt, en de Duivels minder sexy laat voetballen. Soberder en efficiënter. Kortom: oud-Belgisch. Maar ook om dié revolutie door te voeren, vraagt Leekens geduld. En dus bereidt hij de natie voor op het vooruitzicht dat zijn masterplan mogelijk niet slaagt in de huidige EK-campagne. “Natuurlijk wil ik elke wedstrijd winnen en mij kwalificeren voor het EK, maar als ik spreek over het WK van 2014, is dat net om mijn ambitie te tonen, om te tonen dat ik iets bestendigs nastreef. Waar staan wij? Waren we in Zuid-Afrika? Zitten we in de Champions League? Ik wil een bondscoach zijn met een langetermijnvisie, die kijkt naar realistische doelen.”

(SK)