Direct naar artikelinhoud

Satirische kijk op een all-American hero

Sommige acteurs hebben de juiste rol nodig om te tonen wat ze in hun mars hebben. Chris Evans, een all-American guy met de juiste looks, grijpt zijn kans met Captain America: The First Avenger, niet zomaar de zoveelste zomerkaskraker die gebaseerd is op een Marvel-stripreeks. Deze verrassend clevere film doet meer dan het jonge volkje helpen de zomerbui uit te zitten.

Als Steve Rogers is Evans een jongeman met een zwakke gezondheid die bij het begin van WO II 'van nut is voor het vaderland op het thuisfront'. Steve ziet dat niet zitten. Hij neemt elke kans te baat om zich in het leger te laten inlijven, maar wordt overal weggestuurd. Tot hij door dokter Erskine (Stanley Tucci) wordt opgemerkt, een bonafide Mengele die uit Duitsland is gevlucht voor de nazi's. Die ziet in Steve een moedige, volhardende kerel met een goede inborst. Dat Steve nooit vergeet dat hij een hart heeft, vooral niet na het experiment dat hij zal ondergaan. Hij wordt in een soort sarcofaag gestoken, krijgt een top secret serum ingespoten en komt eruit als de supersoldaat die het moreel van troepen en bevolking hoog moet houden.

Vervolgens krijgt Steve een pakje, een masker en een schild, allemaal voorzien van de stars and stripes. Net zoals bij BV's heeft Captain America nog geen poot uitgestoken en geniet hij louter dankzij de mediatisering al een heldenstatus. Vooral het publiek op de vernederende roadshows in eigen land is vol bewondering. Met zijn gedopeerde lijf in vaderlandslievende outfit mag hij echter ook de nazi's te lijf gaan, en meer bepaald de überslechte Schmidt (Hugo Weaving) die zich ook als Red Skull reveleert.

Regisseur Johnston trekt een nostalgische, maar sprankelende sfeer op in een overweldigend futuristisch productiedesign uit de jaren 40. Captain America: The First Avenger is de pilootfilm die deze hernieuwde franchise een prima start bezorgt. Want hoe propagandistisch in oorsprong de Marvel-reeks ook was, de toon van deze film is ironisch en kadert de hele fantasie in een naïeve, wat dwaze tijdsgeest die de kijker onder meer door het thema van de mediatisering toch ook een eigentijdse satirische spiegel voorhoudt.