Direct naar artikelinhoud

Zoektocht naar zondebok

Voor het eerst dreigen politiemensen zich te moeten verantwoorden voor de rechter omdat een duiker tijdens een zoekactie omkwam. Alain Remue van de Cel Vermiste Personen is de bekendste naam in het dossier.

Remue, het diensthoofd van de Cel Vermiste Personen, dreigt zich samen met een collega en drie leden van de civiele bescherming van Crisnée te moeten verantwoorden. Ze zouden beschuldigd worden van onopzettelijke slagen en verwondingen, zonder het oogmerk te doden maar met de dood tot gevolg, door een gebrek aan voorzichtigheid.

Alles draait om de dood van Olivier Rouxhet, een 37-jarige duiker van de civiele bescherming in Crisnée. Begin 2011 speurde dat team met de Cel Vermiste Personen in Luik naar de lichamen van twee zusjes van zes en twaalf die in het water waren gesukkeld.

Dummy

Na negen dagen hield de politie er rekening mee dat één, of misschien zelfs beide lichamen, onder water vasthaakten aan de dam van l'île Monsin. Dat bouwwerk bestaat uit zes naast elkaar gelegen vakken die het waterpeil regelen. Omwille van de sterke stroming is duiken er verboden. Alleen: voor onderhoudswerken kunnen zes mechanische poorten - één poort per vak - zakken tot op de bodem. Daardoor ontstaat telkens een soort bassin zonder stroming. Na een geslaagde test met een dummy dook Olivier Rouxhet de zes vakken één per één af.

Via het radiosysteem in zijn duikmasker hield hij zijn collega's boven op de hoogte van zijn vorderingen. Van vak één tot en met vijf verliep alles vlekkeloos. Maar eens in vak zes kwam er geen woord meer van Rouxhet. Zijn collega's en specialisten sleurden aan touwen en katrollen die hem beveiligden. Tevergeefs. Er kwam totaal geen beweging in. Daarop werd vak zes helemaal leeggepompt.

Het levenloze lichaam van Rouxhet lag op een soort platform. In de zware poort zat ook een spleet. Dat verklaarde meteen wat er was gebeurd: door de druk had het gapende gat de duiker tegen de poort gezogen, als was hij een stop in een leeglopend bad. Zijn zuurstofmasker was door de klap van zijn gezicht gevallen.

Alles samen waren ze de duiker twaalf minuten kwijt geweest. Alle hulp kwam te laat.

Moeilijk en delicaat

Remue en zijn collega's hebben altijd gezegd dat ze niet wisten dat die spleet er was. Verantwoordelijken van de stuwdam zouden achteraf wel verklaard hebben dat ze dat gemeld hadden aan de verongelukte duiker. Hij kan hen alvast niet meer tegenspreken. De verantwoordelijken van de dam moeten niet voor de raadkamer verschijnen. Anne-Marie Franquinet van het arbeidsauditoriaat in Luik wilde daar gisteren geen uitleg over kwijt: "Geen commentaar. Het is een moeilijk en delicaat dossier."

Het manoeuvre van de arbeidsauditeur stuit velen tegen de borst. Vooral ook omdat duikers altijd zelf op voorhand een risicoanalyse maken en het uiteindelijk aan de persoon zelf is om te beslissen of hij in het water gaat. De Cel Vermiste Personen heeft daar geen zeggenschap over.

Politiebazin Catherine De Bolle beklemtoonde gisteren dat ze de leden van de cel uitdrukkelijk steunt en dat ze kunnen rekenen op de juridische dienst van de politie. In de wandelgangen daar wordt de zaak nu al een gevaarlijk precedent genoemd. "Op die manier wordt werken onmogelijk. Wat als een chef iemand oproept en die onderweg verongelukt? Moet die dan ook naar de rechtbank?"

De moeder van Olivier Rouxhet zei dat ze dit niet heeft gewild. "We zijn triest dat dit nu gebeurt. We hebben niets tegen zijn collega's", zegt Josiane Perick. De nabestaanden stelden zich destijds burgerlijke partij. Maar enkel omdat ze op die manier het onderzoeksdossier konden inkijken en aanspraak maken op een eventuele schadevergoeding.

Als de raadkamer de twee politiemensen van de Cel Vermiste Personen en de drie leden van de civiele bescherming - de baas die niet ter plaatse was, de verantwoordelijke van de duikers en een veiligheidsduiker - op 9 mei doorverwijst naar de rechter riskeren ze maximaal twee jaar cel en 6.000 euro boete.