Ook Cipollini valt van voetstuk
Hij zou als Re Leone de geschiedenis ingaan. Maar leeuwenkoning Mario Cipollini werd simpelweg Maria. Zo luidt de codenaam die hij van dopingdokter Eufemiano Fuentes kreeg. Cipollini was klant bij Fuentes van 2001 tot 2004.
Het was de Italiaanse sportkrant La Gazzetta dello Sport die zaterdag en zondag haar eigen Italiaanse held van het voetstuk haalde. De Gazzetta kreeg de dopingprogramma's in handen van vier jaar samenwerking met Eufemiano Fuentes. Sommige dragen de codenaam CP, in 2002 heette hij gewoon Maria.
Nergens staat de naam van Mario Cipollini vermeld. Met vergelijking van telefoon- en faxnummers die wel op de programma's staan, legde La Gazzetta dello Sport de link naar Cipo.
De programma's lopen van 2001 tot 2004. Daarvan was het wielerseizoen 2002 met voorsprong het meest succesrijke in zijn carrière. Hij won Milaan-Sanremo en Gent-Wevelgem en reed half oktober in Zolder onhoudbaar naar de wereldtitel.
Maar dat deed hij niet op eigen kracht. Zoals in 2001, 2003 en 2004 bediende Cipollini zich in 2002 een heel jaar lang van een indrukwekkende cocktail vanepo, groeihormoon, het vrouwelijke hormoon gonadotropine, anabolica en bloedtransfusies.
Transfusies
Zes keer zou Mario Cipollini bloed bij zichzelf laten afnemen. Zeven keer onderging hij een transfusie met datzelfde bloed. Dat gebeurde onder meer op 20 maart, drie dagen voor Milaan-Sanremo. Voor het WK in Zolder kreeg hij twee transfusies. De eerste op 20 september en daarna op 9 oktober, vier dagen voor het WK.
Cipollini begon zijn dopingprogramma in 2002 al op 10 januari. Dat gebeurde gewoon thuis of in wedstrijden als de Ronde van de Middellandse Zee en de Ronde van Valencia. Het is opvallend hoe de sprinter probleemloos onder de radar van de dopingcontrole bleef. Ook nadat hij op 23 maart Milaan-Sanremo won, ging hij gewoon door met het gebruik van anabolica en epo. Dat moest drie weken later tot winst in Gent-Wevelgem leiden.
De Italiaan pakte ritzeges in de Giro maar kondigde op 15 juli 2002 plots zijn afscheid van het wielrennen aan. De Tour was in volle gang, Mario Cipollini zei gedegouteerd te zijn door het feit dat zijn toenmalige ploeg Acqua&Sapone geen uitnodiging voor de Ronde van Frankrijk had gekregen.
Maar Cipo wilde helemaal niet stoppen met koersen. In werkelijkheid wilde hij in alle rust een dopingprogramma opstarten dat ook nog tot de wereldtitel in Zolder moest leiden. Want die ontbrak nog op zijn palmares.
Groeihormoon
Cipollini begon een nieuwe anabolicakuur van twee weken, eind juli volgde een afname van bloed en om de twee dagen nam hij groeihormoon. Zo schreef het programma van Fuentes voor. Eind augustus werd opnieuw bloed afgenomen en ingespoten en op 7 september startte hij doodleuk in de Ronde van Spanje. Stoppen met koersen? Helemaal niet.
Acht dagen, langer zou hij de Vuelta niet rijden, orakelde hij. Het WK was nog een maand. Probleemloos overbrugde de Italiaan die tijd met groeihormoon en alweer een inspuiting van bloed. De triomf in Zolder zou compleet zijn.
Het dopingprogramma stopte daar niet. Cipollini begon gewoon opnieuw op 7 december 2002. Tot de start van de Giro, vijf maanden later op 8 maart 2003, zou hij in totaal 25 zakken bloed laten afnemen en opnieuw inbrengen. De leeuwenkoning wilde nieuw succes in Milaan-Sanremo, maar het was Paolo Bettini die won. Wel vestigde hij een nieuw record van het aantal overwinningen in de Giro d'Italia. Hij verhoogde dat jaar zijn totaal tot 42, een record dat nog altijd staat.