Direct naar artikelinhoud

Kim De Gelder: 'Ik ben niet ziek'

Terwijl zijn advocaat volop in de aanval trok over zijn geestelijke toestand, onderbrak Kim De Gelder (24) hem. 'Stop er alstublieft mee. Ik ben niet ziek. Je kent mijn drijfveren.'

Het was al laat gisterenavond toen advocaat Jaak Haentjens voor het eerst tijdens dit proces écht frontaal in de aanval trok. Geviseerde van dienst: onderzoeksrechter Paul De Bruecker. Reden van discussie: de geestestoestand van Kim De Gelder. Haentjens wilde van De Bruecker weten of hij er tijdens zijn onderzoek ooit aan gedacht had dat De Gelder "geen normaal mens is". De advocaat verweet tijdens het publieke gevecht een van de gerechtspsychiaters die door het parket was aangesteld ook vooringenomen te zijn.

De Gelder vond het welletjes, zette zijn microfoon aan en onderbrak zijn advocaat. "Stop er alstublieft mee. Ik ben niet ziek. Je kent mijn drijfveren. Ik heb die getoond in een brief. Je hebt gezegd dat je me begrijpt. Maar je weet dat ik mijn drijfveren moeilijk kan uitleggen aan de burgerlijke partijen. Leg jij ze alstublieft uit. Want ik ga het niet kunnen."

Haentjens negeerde de woorden van zijn cliënt en trok verder op oorlogspad. De voorzitter vroeg na afloop of De Gelder nog iets wilde zeggen. Of hij de rest van het proces nog moest komen, vroeg De Gelder. "Want ik heb schrik dat ik het hof verder zal minachten." De voorzitter wond er weinig doekjes om: De Gelder moet elke dag komen - net als de jury. Een advocaat van de burgerlijke partijen wilde dat de voorzitter de bewuste brief bij het dossier zou voegen. Die zei dat hij dat niet kon. "Dat is iets vertrouwelijks tussen zijn advocaat en hem. Maar misschien wil meneer De Gelder er morgen wel over praten."

Kim De Gelder heeft zijn motief de afgelopen vier jaren meerdere keren aangepast. Zo verklaarde hij aanvankelijk dat hij had gedood omdat stemmen hem dat hadden opgedragen. Later sprak hij over wraak tegen de maatschappij. Nog later werd dat dat hij eigenlijk geen motief had en had gedood omdat hij ziek is.

Bewogen procesdag

Het was gisteren al van 's ochtends een bewogen procesdag. De politiemensendie als eerste ter plaatse waren in Fabeltjesland getuigden hoe ze het drama nog altijd meedragen."Als je bij de politie gaat, mag je verwachten dat je ooit geconfronteerd wordt met een dode of een verkeersongeval. Daar kun je je iets bij voorstellen. Maar die vrijdag in Fabeltjesland botste ik op iets dat ik niet kende", zei Danny Polfliet van de lokale politie Dendermonde. Hij arriveerde als eerste na de noodoproep.

Alle overlevende kinderen waren door de kinderoppassen verzameld in een sas, zei hij. Polfliet trok alleen naar binnen. "Ik liep op een andere planeet. Hoe noem je dat anders, als je over kinderen en mensen, en door bloed moet stappen? Ik wilde de gewonden helpen. Maar dat ging op dat moment niet. Ik ben daar ook niet geschoold voor."

Polfliet vertelde dat hij vreesde dat de dader nog binnen zat. "Ik wist niet wat ik ging tegenkomen. In de binnenspeeltuin passeerde ik langs een enorme plas bloed met een kindje op zijn rug (Corneel, BJM). Het had een enorm zware kwetsuur in de halsstreek. Ik ben geen deskundige - maar wist zeker: dat kindje is dood. Ik kon daar niet bij stilstaan. Via de gang kwam ik in de keuken. In een hoek lag een oudere dame in een onnatuurlijke houding. Ze zat op haar knieën en lag achterover gebogen (de omgebrachte Marita Blindeman, BJM).

"Ik voelde me na mijn eerste sweeping niet goed. Ik was te snel door het gebouw gegaan. Ik heb dat dan overgedaan, met een collega. Toen heb ik in een slaapkamer nog twee wenende kinderen gevonden die de dader gelukkig niet had gezien. In mijn herinnering was het in dat gebouw ijzig stil. Achteraf heb ik mijn radiocommunicatie opnieuw beluisterd. Op de achtergrond hoorde ik kinderen en volwassen wenen..."

Geur van vis

Polfliet zegt dat hij het ondanks zijn 22 dienstjaren moeilijk heeft gehad. "Ik ben geen dag thuisgebleven, maar ik heb twee jaar flashbacks gehad. Elke keer dat ik de geur van vis rook, kwam die film terug. Ik heb dat lang geen plaats kunnen geven. Tot ik op een dag in de krant iets las over het drama van vrijdag 23 januari. Vrijdag visdag, flitste het in mijn hoofd. En ik dacht aan mijn sweeping in de keuken van de crèche. De microgolfoven stond nog aan. Er zat vis in."

Commissaris Lucien Van De Winckel was ook bij de eersten ter plaatse. "Iedereen heeft het op zijn manier moeten verwerken. Een van onze collega's is sindsdien veertig procent invalide verklaard", zei hij. "In mijn carrière van 34 jaar heb ik nochtans ook het een en ander meegemaakt. Zelfs de Bende van Nijvel. Maar die kindjes in de crèche, dat vergeet ik nooit meer."

Hij zei dat de politie ook erger heeft voorkomen en noemde wijkinspecteur Patrick De Mey bij naam. Die kruiste een uur na de feiten De Gelder met zijn patrouillewagen en linkte hem aan de persoonsbeschrijving van de verdachte. De man bleef er gisteren bescheiden bij. "Ik heb hem gecontroleerd zoals ik al zo veel mensen heb gecontroleerd", zei De Mey. Kim De Gelder zelf bleek onder de indruk. Na de getuigenis vroeg hij de naam van de wijkinspecteur te herhalen. "Omdat ik hem in de toekomst graag zou aanschrijven", zei De Gelder.

In de namiddag hadden wetenschappers twee uur nodig om de vele bloeddruppels, spatten en massieve bloedplassen in de crèche te omschrijven. Het was muisstil toen de foto's werden getoond. De Gelder excuseerde zich daarop bij de ouders. "Excuses voor alles wat ik heb aangericht."