Het Rekenhof is maandag scherp voor de Vlaamse begroting. Die zou niet in evenwicht zijn, zoals de regering beweert. Verder zou de Vlaamse overheidsschuld eind 2017 oplopen tot 25,7 miljard euro, terwijl Vlaanderen op dit moment geen schuldnorm meer hanteert.
De verwerking van de begrotingsgegevens leidt tot een negatief saldo van ruim 1 miljard euro, schrijft het hof. Het begrotingsevenwicht wordt bereikt door hypotheses inzake onderbenutting van uitgaven en overrealisatie van ontvangsten. Ook de 120 miljoen euro die buiten de begroting wordt gehouden voor de bouw van de Oosterweelverbinding en de investeringen in ziekenhuisinfrastructuur moeten eigenlijk in de boeken worden opgenomen, vindt het Rekenhof.
De instantie heeft daarnaast kritiek op het schuldbeleid van de Vlaamse regering. ‘Er wordt niet meer verwezen naar de oude doelstelling om de schuld tot nul te herleiden tegen 2020, maar er werd nog geen nieuwe concrete norm geformuleerd om de schuld te beheersen.’ Het hof wijst op het toenemende belang dat Europa stelt in schuldbeheersing naast beheersing van het begrotingstekort.
‘Het begrotingsevenwicht waar Bourgeois over spreekt, is een sprookje”, concludeert Groen. ‘De kritiek van het Rekenhof is messcherp en zet de Vlaamse regering op budgettair vlak in haar hemd’, zegt fractieleider Björn Rzoska. ‘Bourgeois probeerde eerder met truken om op papier tot een begroting in evenwicht te komen. Die truken werden echter al meteen onderuit gehaald door Europees commissaris Marianne Thyssen (CD&V, nvdr). Ook het Rekenhof laat zich nu niet misleiden door de minister-president.’
‘Het Rekenhof bevestigt zwart op wit wat sp.a al maanden zegt: de Vlaamse begroting is niet in evenwicht’, zegt sp.a-fractieleider Joris Vandenbroucke. ‘De Vlaamse regering stuurt de ene factuur na de andere naar de Vlaamse gezinnen, maar slaagt er dan nog niet in de rekening te doen kloppen. Hoeveel alarmbellen moeten er nog afgaan alvorens N-VA, CD&V en Open Vld beseffen dat hun besparings- en factuurbeleid nergens toe leidt, tenzij naar steeds krappere gezinsbudgetten, minder goed onderwijs en ontoereikende zorg?’ (BELGA/JVL)
