''Belgica' is te veel een middelvinger'
Belgica zit na een dikke twee weken aan bijna 50.000 kijkers, een pak minder dan verwacht. Dirk Impens, de vaste producer van Felix Van Groeningen, wil niet van een flop horen spreken, maar geeft toe dat hij ontgoocheld is.
"Er doet zich iets heel vreemds voor met Belgica. Ik kreeg net de cijfers binnen van gisteren en er waren bijna 5.000 bezoekers. De tweede woensdag was beter dan de eerste en de derde was beter dan de tweede. We zitten nu op twee weken en een dag op net geen 49.484 bezoekers. De pipo die dit een flop noemt, kent zichzelf een brevet toe van onkunde als het gaat over cinematografie en bezoekcijfers", zegt hij.
Een prognose over het cijfer dat Belgica uiteindelijk zal behalen, wil hij niet doen. Maar hij geeft toe dat het weleens rond de 100.000 zou kunnen zijn. Niet slecht voor een Vlaamse arthousefilm, maar The Broken Circle Breakdown deed het destijds met 432.436 bezoekers veel beter. En De helaasheid der dingen was met 378.346. bezoekers ook al een gigantische hit.
'Slag in je gezicht'
"Belgica is een film die verdeelt", stelt ook Impens vast. "Pierre Drouot heeft het in Le Soir een giffle genoemd, een 'slag in je gezicht'. Voor veel mensen was The Broken Circle een warm bad, je kon je wentelen in het verdriet van iemand anders en je leefde mee. Terwijl sommige mensen Belgica duidelijk aanvoelen als een koude douche. Dat was niet echt onze bedoeling, maar het is wel een film die hard overkomt."
Impens en zijn team zijn naar verklaringen aan het zoeken voor de tegenvallende cijfers. En sommige ervan kent hij nu al.
"Felix wou net voor hij veertig werd nog eens zwaar uitpakken. Deze keer moest het rock-'n-roll zijn, het moest fel zijn, het moest een trip zijn. En dat weet je dat het publiekspotentieel kleiner is. Ik heb hem daarin gesteund en ik heb er geen seconde spijt van. We hadden gehoopt dat er meer mensen zouden komen kijken op basis van zijn reputatie, op basis van de campagne, op basis van Sundance, en van alles en nog wat. Maar het publiek heeft altijd gelijk. Ook als het geen gelijk heeft."
Impens is van plan om een online-onderzoek laten doen door een enquêtebureau om een verklaring voor de tegenvallende resultaten te vinden. Wat hem betreft, was de reclamecampagne alvast te hard. Ze heeft de harde toon van de film overgenomen.
"Het is een film waarmee Felix zijn middelvinger getoond heeft. En de campagne doet dat ook. Ik hoorde dat er mensen waren in de provincie die alleen al omwille van de affiche de film niet wilden zien. Terwijl mensen die de film appreciëren het evenzeer over de warmmenselijkheid en de tederheid hadden. Dat zijn aspecten die we veel meer hadden moeten accentueren."
In een ver verleden zou Matthias Schoenaerts een van de hoofdrollen vertolken, maar uiteindelijk haakte hij af. Tom Vermeir en Stef Aerts zijn schitterende acteurs, maar geen vedetten. Maar daar zoekt Impens geen verklaring.
"Het kan flauw klinken, maar je dwingt mij om het te zeggen: kijk gewoon naar de recettes van Matthias' laatste films. Die scoren allemaal beduidend minder dan Belgica. Een cast is al lang niet meer de voornaamste reden waarom mensen naar een film gaan. Kijk naar Achter de wolken. Kijk naar D'Ardennen. Waarom scoren die wel? Je kunt nog zeggen: 'Daar zit Veerle in.' Maar kijk naar Black. Hoe leg je dat uit? Een film in het Frans over negers en Marokkanen. Niet meteen wat je een succesformule kunt noemen. Als we zouden kunnen voorspellen wat werkt, waren we allemaal stinkend rijk."
Sociologisch fenomeen
Maar Impens heeft intussen al bijgeleerd. "We hebben hier met Belgica duidelijk te maken met een sociologisch, demografisch fenomeen. We dachten dat de jonge mensen Soulwax kenden en dat is niet meer het geval. Zij die gefeest hebben als de beesten, die de Charlatan en het uitgaansleven kennen, dat is de groep tussen de 30 en de 50. En die mensen, die kijken naar series op Netflix of een andere zender, die houden zich bezig met hun kinderen, of met hun carrière, of een combinatie van de drie.
"Jonge mensen gaan den weer naar films met een cijfertje in de titel: Harry Potter 48 en The Hunger Games 36. Ze weten dat alle vrienden, kennissen en Facebook-vrienden die ook gezien zullen hebben. En ze zullen het er met hen over kunnen hebben. Cinema kost geld en hun investering moet renderen.
"En dan heb je de mensen aan het andere einde van het spectrum, the non-served audience, die bij wijze van spreken nooit een film over hun leefwereld te zien krijgen. Die mensen hebben tijd en geld. En die zijn tot onze verbazing allemaal naar Achter de wolken gaan kijken."
De film van Cecilia Verheyden zit intussen aan 100.000 toeschouwers. Het gat in de markt bestaat dan toch nog.