De Franstalige Christiane Sluse getuigt over de overstromingen in Pepinster vorig jaar. Haar zus was op bezoek bij haar moeder toen plots het ouderlijk huis instortte. De zus kan zich redden, hun moeder overlijdt tijdens de overstromingen. “Ik zeg altijd: Mijn mama heeft ons een cadeau gegeven door mijn zus hier achter te laten”, vertelt Christiane. Bekijk haar volledige verhaal in bovenstaande video. [naar artikel]
Christiane verloor afgelopen donderdag haar moeder: de 89-jarige vrouw werd samen met haar andere dochter meegesleurd door het water in Pepinster, de Luikse gemeente die bijzonder hard getroffen werd door de watersnood. Enkel haar zus slaagde erin een paal vast te grijpen en kon gered worden. “Dus ik verloor mijn moeder, en bijna ook mijn zusâ€, vertelt ze bij RTL. [naar artikel]
Christiane verloor afgelopen donderdag haar moeder: de 89-jarige vrouw werd samen met haar andere dochter meegesleurd door het water in Pepinster, de Luikse gemeente die bijzonder hard getroffen werd door de watersnood. Enkel haar zus slaagde erin een paal vast te grijpen en kon gered worden. “Dus ik verloor mijn moeder, en bijna ook mijn zusâ€, vertelt ze bij RTL. [naar artikel]
Christiane Mathonet Sluse woon al heel haar leven in Pepinster, maar het is onduidelijk of haar huis na de overstroming zal mogen blijven staan. Dat is niet haar grootste zorg. ‘Mijn moeder werd meegesleurd door de golven. Het is wachten tot ze haar vinden’, zegt ze. ‘We moeten niet enkel deze overstroming zien te regelen, maar ook nog een begrafenis. Dat is zwaar.’ [naar artikel]
Zijn grootouders werden vermoord tijdens WO II. Zijn moeder, die als baby aan de buurvrouw werd gegeven, ontwikkelde angsten en neuroses. Alleen: Maurits de Bruijn (36) erfde zelf haar trauma’s. In Ook mijn Holocaust laat hij in elk geval zijn angst om eerlijk naar zijn moeder te kijken, varen. [naar artikel]
De Franstalige Christiane Sluse getuigt over de overstromingen in Pepinster vorig jaar. Haar zus was op bezoek bij haar moeder toen plots het ouderlijk huis instortte. De zus kan zich redden, hun moeder overlijdt tijdens de overstromingen. “Ik zeg altijd: Mijn mama heeft ons een cadeau gegeven door mijn zus hier achter te laten”, vertelt Christiane. Bekijk haar volledige verhaal in bovenstaande video. [naar artikel]
Amper veertien was ‘The Voice van Vlaanderen’-kandidate Kimberly Taveirne (nu 27) uit Assebroek toen ze haar dochter Inez (nu 13) op de wereld zette. Als tienermama kreeg ze heel wat bagger over zich heen. “Ik ben hard gepest geweest. Zingen was tijdens mijn zwangerschap mijn houvast.” Vandaag staat ze sterk in haar schoenen en is ze nu de trotse mama van twee dochters. [naar artikel]
Zijn grootouders werden vermoord tijdens WO II. Zijn moeder, die als baby aan de buurvrouw werd gegeven, ontwikkelde angsten en neuroses. Alleen: Maurits de Bruijn (36) erfde zelf haar trauma’s. In Ook mijn Holocaust laat hij in elk geval zijn angst om eerlijk naar zijn moeder te kijken, varen. [naar artikel]
Nu is ze een gevierde actrice, maar in 1991 veranderde het leven van de toen 15-jarige Charlize Theron (48) drastisch. Haar moeder schoot haar vader neer in een daad van zelfverdediging. Charlize deelt dit “trauma” nu openhartig in een interview met ‘Town & Country’. [naar artikel]
Ze heette Paula. Ze kwam uit een gezin van tien kinderen en schonk zelf tien kinderen het leven. Ze was mijn grootmoeder langs moeders kant. Ze stierf toen ik veertien jaar was. Ik was te jong om haar te verliezen, maar mijn moeder was de jongste van haar zeven zonen en drie dochters, en ik was de jongste van haar negenentwintig kleinkinderen. Ik wist dus dat de kans klein was dat ze me volwassen zou zien worden. Toen ze op sterven lag en ik naar huis ging omdat ik het niet meer kon aanzien hoe ze langzaam weggleed, drukte ik een laatste kus op haar voorhoofd. [naar artikel]
Ze heette Paula. Ze kwam uit een gezin van tien kinderen en schonk zelf tien kinderen het leven. Ze was mijn grootmoeder langs moeders kant. Ze stierf toen ik veertien jaar was. Ik was te jong om haar te verliezen, maar mijn moeder was de jongste van haar zeven zonen en drie dochters, en ik was de jongste van haar negenentwintig kleinkinderen. Ik wist dus dat de kans klein was dat ze me volwassen zou zien worden. Toen ze op sterven lag en ik naar huis ging omdat ik het niet meer kon aanzien hoe ze langzaam weggleed, drukte ik een laatste kus op haar voorhoofd. [naar artikel]
Ze is wel een beetje mollig geworden”, hoorde ik de ene turnjuf tegen de andere zeggen, terwijl ze haar ogen langzaam over mijn lichaam liet glijden. Ik was acht en had twee maanden niet kunnen turnen vanwege een keelontsteking. Iets wat ik verschrikkelijk vond, want ik turnde sinds mijn vijfde minstens twee keer per week. Na eindeloos gezeur mocht ik van mijn moeder weer een les volgen, en vol enthousiasme had ik me die ochtend in mijn blauwe fluwelen turnpakje gehesen. Na die opmerking maakte het enthousiasme plaats voor een steek in mijn maag. Het was de eerste keer dat ik openlijk op mijn lichaam werd beoordeeld. Ik besloot ter plekke tijdens het volgende verjaardagsfeestje maar geen stukje slagroomtaart mee te eten. Dit was het begin van een langdurige obsessie met mijn lichaam. [naar artikel]
Sarah Varley was 19 toen ze aangevallen, meegesleurd en verkracht werd. Al acht jaar zeult ze die herinnering met haar mee en jaren kampte ze met een zwaar trauma. Net toen ze het niet meer zag zitten, kwam er een roedel wolven in haar leven. “Ik weet niet of ik hier nog zou zijn, zonder de wolven in mijn leven.” [naar artikel]
Toen de Britse Sue Walsh zeven was, veranderde haar wereld voorgoed. Haar moeder en haar glamoureuze zus waar ze zo naar opkeek, bleken niet de [naar artikel]
Waren hele delen van Wallonië na 14 juli als een oorlogszone, dan is het centrum van Pepinster de plaats waar het slagveld nog altijd het duidelijkst is. Een woestenij van hele, halve en verdwenen huizen, die ’s avonds een spookdorp vormen als ook het leger wegtrekt. Toch wil mevrouw Mathonet Sluse van geen wijken weten. Ze wil blijven wonen in haar huis op de kade langs de Vesder. Ook al is het dáár waar de rivier die nacht woest uit haar oevers trad en het huis van haar moeder meesleurde. “Dat ze haar lichaam terugvonden en we haar konden begraven, betekende veel.” [naar artikel]
“Die priester ging met zijn handen onder mijn kleed en vond al snel de weg naar mijn broekje.” Jacky Lafon (76) getuigt hoe ze als twaalfjarig meisje misbruikt werd. Ook bij haar haalt de Canvas-reeks ‘Godvergeten’ dus nare herinneringen naar boven. Maar breken met de Kerk wil ze niet. “Uit respect voor mijn moeder, zij was diepgelovig.” In ‘TV Familie’ vertelt Jacky ook over hoe ze ook misbruikt werd door een familielid en dat een veel dieper trauma heeft nagelaten. [naar artikel]
Abortus verdwijnt uit het strafwetboek en dat is niks te vroeg, zeggen Baharak en Gertie. Twee vrouwen die er niet rouwig om zijn dat ze geen moeder werden toen ze daar niet klaar voor waren. "Ik ben de enige die over mijn lichaam, mijn leven mag beslissen." [naar artikel]
Instagrammer Jessica Hunt verkeerde in shock toen ze op social media een glamoureuze foto terugvond waarop ze duidelijk haar lichaam en haar huis [naar artikel]
“Ik heb mijn buurvrouw uit haar instortende woning gered. Samen zaten we veertien uur op het dak. Te wachten op hulp, maar niemand kwam.†De inwoners in de omgeving van Pepinster ontwaakten vrijdagochtend in een regelrecht rampgebied. Het lijkt soms wel een tsunamigebied. Hallucinante taferelen met ingestorte of compleet verwoeste woningen en gekantelde wagens. [naar artikel]
“Mijn broer is ziek in zijn hoofd. Hadden ze hem in de psychiatrie gehouden waar hij zat, dan zou mijn moeder nog geleefd hebben.” Aangeslagen en in shock getuigt de oudste zoon van Sabine Christiaens (50) uit Menen over zijn jongere broer Huy N. (23). Die jongeman stak de moeder gisteren thuis dood, rolde het lichaam in een tapijt en vluchtte ermee over de grens, waar de Franse politie hem uiteindelijk kon arresteren. [naar artikel]
Tien jaar leefde Sonny Straczek uit Beringen in onzekerheid. Tot in oktober vorig jaar de auto met daarin het lichaam van zijn verdwenen moeder uit het Albertkanaal werd getakeld. “Elk haar op mijn lichaam ging omhoog staan.” [naar artikel]
Als je kind dan toch naar een pleeggezin moet, dan liever bij familie. Dat dacht de 40-jarige Christel. Haar dochtertje Sofie (*) kon bij haar grootmoeder terecht, in de plaats van in een instelling. “Maar dat liep moeilijker dan verwacht”, zegt Christel. “Ineens was mijn moeder ook de moeder van mijn dochter.” Vijf jaar later zijn de wonden nog steeds niet geheeld. [naar artikel]
Toen ze vorig jaar Kerstmis vierden in het huis van Sveta’s ouders in Hostomel, had de familie Ivanov zich niet kunnen voorstellen welke tragedies 2022 in petto zou hebben. Een paar maanden later al zou haar zoon Sasha (18) worden doodgeschoten door de Russen. Het is dan dat de Oekraïense moeder voor een hartverscheurende keuze staat: het lichaam van haar zoon ophalen of haar ouders in veiligheid brengen. [naar artikel]
Haar biologische moeder was amper dertien toen ze in Noord-Frankrijk anoniem beviel van Lieve. In plaats van haar dochter, toonden de nonnen haar een bevroren babylijkje. “Voor mijn moeder was ik veertig jaar dood. Toen ze hoorde dat ik leefde, kon ze dat niet plaatsen. Ze wilde me niet eens zien.” Lieve moest het doen met veel vragen en een briefje van amper tien lijnen. Wat ze ontdekte, veranderde haar leven. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.