Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odesa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België. Ze wacht geduldig tot ze hier iets kan huren. België voelt al als thuis, schrijft ze, al zijn in haar hoofd de raketten in Odesa nooit echt veraf. [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Hij viert deze week zijn verjaardag en amuseert zich rot. Voor Vera is het feest een reden om te beseffen dat ze nog altijd niet thuis is, bij haar geliefden, al staat de oorlog als het ware op pauze. “Ik realiseer me steeds meer dat het leven dat David en ik zullen leiden, een ander zal zijn dan we voor ogen hadden.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel zijn ze samen op reis voor haar werk. “In België zou ik toch maar zitten wachten naast de brievenbus. Want mijn papieren zijn nog altijd niet in orde.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel zijn ze samen op reis voor haar werk. “Nu we bijna terugkeren, vraagt David soms of we naar Odessa gaan. En dan leg ik uit dat het Brussel wordt. Het voelt steeds meer aan als thuis.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Vera dacht na enkele weken te kunnen terugkeren, maar dat is ijdele hoop. “Het is alsof de pauzeknop is ingedrukt: mijn soep staat er nog gewoon in mijn frigo.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel zijn ze samen op reis voor haar werk. “Nu we bijna terugkeren, vraagt David soms of we naar Odesa gaan. En dan leg ik uit dat het Brussel wordt. Het voelt steeds meer aan als thuis.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België. Ze boft op onze sociale dienst en wacht geduldig tot ze hier iets kan huren. België voelt al als thuis, schrijft ze, al zijn in haar hoofd de raketten in Odessa nooit echt veraf. [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Voor Vera breken moeilijke keuzes aan, nu ze via een vriend een job in Brussel kreeg aangeboden. “Blijf ik in België? Blijf ik in Brussel? Of wil ik over enige tijd terugkeren? Het is een dialoog die ik met mezelf moet voeren.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Vera dacht na enkele weken te kunnen terugkeren, maar dat is ijdele hoop. “Het is alsof de pauzeknop is ingedrukt: mijn soep staat er nog gewoon in mijn frigo.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odesa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België. Vorig weekend vuurde Rusland raketten af op haar stad, met minstens zeven doden, onder wie een mama met haar baby. “Ik ween uit machteloosheid, en uit angst.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel verblijven ze enkele weken in Estland voor Vera’s werk en ze vierden er zijn verjaardag. Hij amuseerde zich rot, maar voor haar voelde het erg dubbel aan. “Er is zo’n uitdrukking: als het leven je citroenen geeft, maak er limonade van. Maar die positiviteit hou je niet elke dag vol.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Vandaag neemt ze afscheid van ons, zij het een beetje in mineur. “Mijn A-kaart is nog altijd niet in orde. Mijn bankrekening, ons appartement, de job die ik heb gevonden: alles staat voorlopig on hold.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Ze denkt na over Pasen in haar thuisland, de inhumane gruwel van de Russische soldaten en hoe humor ook in donkere tijden steevast de bovenhand neemt. “De jongste weken ben ik wat ziek, en dat is volgens mij het gevolg van alle stress.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Deze week beslist Vera dat ze haar appartement in Odessa definitief vaarwel zegt. Maar of ze haar hele inboedel ooit nog zal terugzien, is maar de vraag. “Dat ik Davids nieuwe, prachtige bedje uit elkaar moet laten halen, is enorm emotioneel.” [naar artikel]
Voor het eerst viert Oekraïense mindfulnesstrainer & NINA-columniste Vera (34) Kerstmis zonder haar vrienden en familie in de buurt: ze brengt de feestdagen in België door. Dat roept heel wat emoties op: van intense dankbaarheid tot een knagend schuldgevoel. “Uit solidariteit met mijn thuisland wringt het om mee te gaan in the ‘holy jolly christmas’-vibes.” [naar artikel]
Het Oekraïense Marioepol is bijna volledig overgenomen door de Russen, maar in de Azovstal-staalfabriek duiken nog steeds heel wat Oekraïeners onder. Vrouwen en kinderen schuilen er al wekenlang terwijl ze hunkeren naar hun thuis en de buitenlucht. “We willen de zon zien”, klinkt het [naar artikel]
Bomalarmen horen, schuilen en hopen dat ze de nacht doorkomen. Op dag vijf van de Russische invasie is dat hoe het leven van de Oekraïners eruitziet. En dat van West-Vlaming Hardwin Derynck, die samen met zijn vrouw en twee dochters in het Oekraïense Ternopil woont. “Maar we voelen ons hier veiliger dan in die 50 kilometer lange file aan de grens.” [naar artikel]
Twee jaar na de inval in Oekraïne zijn sommige Oekraïense jongens in België (bijna) oud genoeg om als vrijwilliger in het leger te gaan. Denken ze weleens aan terugkeren? “Ik weet niet eens hoe ik een wapen moet vasthouden.” [naar artikel]
Iryna Kravets, een Oekraïense vrouw die bij het begin van de oorlog vluchtte, kwam in ons land terecht en vond opvang bij een gezin in Tielt-Winge. Iryna was zwanger toen ze Oekraïne ontvluchtte en hoopte terug te kunnen keren naar Oekraïne om te bevallen, maar dat is niet gebeurd. Haar zoontje is in België geboren. Freek Braeckman zoekt haar weer op voor ‘Uw Film van het Jaar’, het jaaroverzicht van VTM NIEUWS. “In Lviv was ik burgemeester en raadslid, ik was er bekend. Hier ben ik niemand”, vertelt ze. [naar artikel]
Het leven in de Oekraïense loopgraven heeft wat weg van een computerspelletje, maar dat is het allerminst. Journalist Robin Ramaekers geeft met zijn ploeg een uniek beeld van het leven dat de Oekraïense soldaten nu al een jaar moeten leiden. Aan het oostelijke front woedt de strijd tussen het Russische en Oekraïense leger onvermoeid verder. “Niemand wil mensen doden. Ga gewoon naar huis.” Een duidelijkere boodschap kan één van de Oekraïense soldaten niet geven. [naar artikel]
Het blijkt moeilijk om de Oekraïense vluchtelingen in ons land naar een job te leiden. Dat schrijft L’Écho dinsdag. Meer dan 80 procent van de Oekraïense vluchtelingen in België zijn vrouwen. Ze beschikken vaak over solide kwalificaties. Maar het merendeel is van plan zo snel mogelijk naar huis terug te keren. [naar artikel]
Geert en zijn Oekraïense vrouw Sasha vangen maar liefst acht Oekraïense vluchtelingen op in hun huis in Tongeren. Hier vertellen ze hoe dat verloopt en wat ze meemaken. Vandaag blikken ze terug op week 3. [naar artikel]
Zaterdag keert de Oekraïens-Belgische wondzorgexpert, Ihor Vitenko, na bijna drie maanden terug naar België. In maart, vlak na de Russische inval in Oekraïne, nam hij al zijn vakantie op en vertrok hij naar zijn geboorteland om er hulp te bieden aan militairen en oorlogsslachtoffers. Samen met de vzw Oekraïne Project Edegem zal hij nu zijn werk van hieruit verderzetten en Oekraïense verpleegkundigen opleiden in specifieke oorlogswondzorg. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.