Zaterdag keert de Oekraïens-Belgische wondzorgexpert, Ihor Vitenko, na bijna drie maanden terug naar België. In maart, vlak na de Russische inval in Oekraïne, nam hij al zijn vakantie op en vertrok hij naar zijn geboorteland om er hulp te bieden aan militairen en oorlogsslachtoffers. Samen met de vzw Oekraïne Project Edegem zal hij nu zijn werk van hieruit verderzetten en Oekraïense verpleegkundigen opleiden in specifieke oorlogswondzorg. [naar artikel]
“De dag dat de Russen binnenvielen, ben ik naar mijn diensthoofd gegaan om al mijn vakantie op te nemen.” Resoluut en stoïcijns nam Ihor Vitenko (55) zijn beslissing. Al negen jaar werkt de Oekraïense Belg in het AZ Jan Palfijn in Gent als gespecialiseerd wondverzorger. Dinsdagavond vertrekt hij met een konvooi bestelwagens om gewonden in zijn thuisland Oekraïne te gaan verzorgen. “Ik moet gaan. Punt. Het is mijn plicht om helpen. Elk op onze manier moeten we luid en duidelijk ‘stop’ zeggen aan de Russen.” [naar artikel]
“De dag dat de Russen binnenvielen, ben ik naar mijn diensthoofd gegaan om al mijn vakantie op te nemen.” Resoluut en stoïcijns nam Ihor Vitenko (55) zijn beslissing. Al negen jaar werkt de Oekraïense Belg in het AZ Jan Palfijn in Gent als gespecialiseerd wondverzorger. Dinsdagavond vertrekt hij met een konvooi bestelwagens om gewonden in zijn thuisland Oekraïne te gaan verzorgen. “Ik moet gaan. Punt. Het is mijn plicht om helpen. Elk op onze manier moeten we luid en duidelijk ‘stop’ zeggen aan de Russen.” [naar artikel]
Vier ambulances vol medisch materiaal vertrekken binnenkort vanuit Gent naar het front in Oekraïne. Wondverzorger Ihor Vitenko zamelde geld in voor het konvooi en rijdt mee tot in Kharkiv, waar hij oorlogsslachtoffers zal verzorgen. [naar artikel]
“Ik wil niet in de problemen komen, maar ik heb wel het gevoel dat ze van ons hebben geprofiteerd.” Drie maanden geleden vertrok Antwerpenaar Laurenz (19) naar het front in Oekraïne. Met de beste bedoelingen, maar wel een illusie armer. “Ik zou het zeker niet opnieuw doen.” [naar artikel]
Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne zijn er volgens de Wereldgezondheidsorganisatie al meer dan 70 aanvallen op ziekenhuizen, ziekenwagens en medisch personeel geteld. In Vinnytsia, in het westen van het land, opereert de Belgisch-Oekraïense verpleger Ihor dag en nacht soldaten die van het front komen. VRT-journalist Rudi Vranckx kon een kijkje nemen hoe dat er momenteel aan toe gaat. [naar artikel]
Wondverzorger Ihor Vintenko trekt voor de vierde keer met een hulpcolonne naar Oekraïne, de geïmproviseerde missie is een heuse ngo geworden. “Ik heb gruwelijke dingen gezien, maar ik wil en moet terug naar daar.” [naar artikel]
“Het was veel erger dan Tsjernobyl, of ten tijde van de Krimoorlog. Deze keer ben ik veranderd.” Wondverzorger Ihor Vitenko (55) is na twaalf weken in Oekraïne weer thuis. Maar de logistieke kant van zijn missie, die loopt gewoon door. Wat begon als een verpleger die halsoverkop naar de oorlog vertrok om te helpen, werd al snel een grote humanitaire missie met impact. Véél impact. Ook op Ihor zelf. “Ik heb genoeg gruwel gezien voor een heel mensenleven.” [naar artikel]
Op slechte dagen vallen aan het front bij Bachmoet tot tweehonderd Oekraïense gewonden. Velen keren na hun revalidatie terug naar het front, met of zonder been. “Ik heb zoveel mannen rond me zien doodbloeden.” [naar artikel]
Tien kilo is hij al kwijt sinds de invasie van Poetin. Ihor Vitenko (55) heeft dan ook al zowat 2.500 oorlogsslachtoffers verzorgd. Het conflict laat de Vlaams-Oekraïense verpleger niet meer los. Sinds zondag is hij terug in Kiev. “Bij de militairen die behandel kan ik alle amputaties voorkomen. Maar de gruwel zien die burger is aangedaan, dat kan ik niet aan”. [naar artikel]
Verbrande longen. Gehoorverlies. Een gebroken arm. Voor Jacques Martin (52), een tatoeëerder uit het Luikse Flémalle waren het intense maanden. Als een van de eerste Belgische vrijwilligers vertrok hij naar Oekraïne om mee te vechten. Tot twee keer toe. Sinds een paar dagen is hij terug thuis. “Ik zal de pijn m’n leven lang meedragen. Maar ik ben er nog. Dat is het belangrijkste.” [naar artikel]
Verbrande longen. Gehoorverlies. Een gebroken arm. Voor Jacques Martin (52), een tatoeëerder uit het Luikse Flémalle waren het intense maanden. Als een van de eerste Belgische vrijwilligers vertrok hij naar Oekraïne om mee te vechten. Tot twee keer toe. Sinds een paar dagen is hij terug thuis. “Ik zal de pijn m’n leven lang meedragen. Maar ik ben er nog. Dat is het belangrijkste.” [naar artikel]
Het kan snel gaan in het leven. Zaterdagnacht won Kalush Orchestra nog het Eurovisiesongfestival, maandag vliegen de leden van de groep terug naar hun thuisland Oekraïne. De kans is groot dat ze daar zullen worden opgeroepen om te vechten aan het front in de oorlog tegen Rusland. Die is daar nu al bijna drie maanden […] [naar artikel]
Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne zit de Oekraïense Viktor Trynoha aan het front om voor zijn land te strijden. Hij bood zich aan als vrijwilliger en is dertien maanden van huis geweest. Hij moest zijn vrouw en kinderen dus meer dan een jaar missen. Maar nu komt hij eindelijk naar huis. Hij beslist om zijn zoon (6) en dochtertje (3) te verrassen. En dat levert emotionele beelden op. [naar artikel]
De Tsjetsjeense leider Ramzan Kadyrov zegt dat hij zijn tienerzonen naar het Oekraïense front stuurt. Volgens Kadyrov vertrekken zijn kinderen van 14, 15 en 16 “binnenkort” naar het front om deel te nemen aan de “speciale militaire operatie”, zoals Rusland de oorlog in Oekraïne noemt. [naar artikel]
Hun lied ‘Stefania’ is al maandenlang hét onofficiële strijdlied van Oekraïne, maar veel tijd om daarbij stil te staan heeft Kalush Orchestra niet. Vlak nadat ze het Songfestival wonnen, keerde de groep alweer terug naar het front. Nu zijn ze terug, voor een wereldtournee met slechts één doel: aandacht vragen voor de blijvende oorlogsproblematiek. In een exclusief gesprek vertellen ze hoe het eraan toegaat in hun thuisland. “De afgelopen maanden hielp ik mensen de oorlog te ontvluchten.” [naar artikel]
Van de MMA naar het front en weer terug. Weltergewichtkampioen Yaroslav Amosov (29) vocht in de Russisch-Oekraïense oorlog om zijn geboortestad Irpin te bevrijden. Voor het eerst had hij een wapen in z’n handen, voor het eerst werd hij geconfronteerd met de dood. Zaterdag staat hij terug in de octagon. Terug jagend op die belt - meer dan ooit voor het Oekraïense volk. Alleen weet hij niet hoe hard de verschrikkelijke taferelen er hebben ingehakt. Dit is zijn heftig verhaal. [naar artikel]
De Russische aanvallen aan het oostelijk en zuidelijk front in Oekraïne zijn fel toegenomen. De Oekraïense president Volodymyr Zelensky geeft toe dat zijn leger zich geconfronteerd ziet met een “extreem moeilijke” situatie aan het front. En volgens zijn Russische evenknie Vladimir Poetin is de oorlog in Oekraïne een “zaak van leven en dood”. Volg alle updates in onze liveblog. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.