Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel zijn ze samen op reis voor haar werk. “In België zou ik toch maar zitten wachten naast de brievenbus. Want mijn papieren zijn nog altijd niet in orde.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odesa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België. Ze wacht geduldig tot ze hier iets kan huren. België voelt al als thuis, schrijft ze, al zijn in haar hoofd de raketten in Odesa nooit echt veraf. [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Deze week spendeert ze met haar zieke zoontje in bed, en geniet ze van de weinige kleine dingen die haar nog aan haar thuisland verbinden. “Ik kan over de toekomst nadenken en dat lijkt een nieuw soort statussymbool. Al wie in Oekraïne leeft, kan geen plannen maken.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Hij viert deze week zijn verjaardag en amuseert zich rot. Voor Vera is het feest een reden om te beseffen dat ze nog altijd niet thuis is, bij haar geliefden, al staat de oorlog als het ware op pauze. “Ik realiseer me steeds meer dat het leven dat David en ik zullen leiden, een ander zal zijn dan we voor ogen hadden.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Vera dacht na enkele weken te kunnen terugkeren, maar dat is ijdele hoop. “Het is alsof de pauzeknop is ingedrukt: mijn soep staat er nog gewoon in mijn frigo.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Vera dacht na enkele weken te kunnen terugkeren, maar dat is ijdele hoop. “Het is alsof de pauzeknop is ingedrukt: mijn soep staat er nog gewoon in mijn frigo.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Vandaag neemt ze afscheid van ons, zij het een beetje in mineur. “Mijn A-kaart is nog altijd niet in orde. Mijn bankrekening, ons appartement, de job die ik heb gevonden: alles staat voorlopig on hold.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Voor Vera breken moeilijke keuzes aan, nu ze via een vriend een job in Brussel kreeg aangeboden. “Blijf ik in België? Blijf ik in Brussel? Of wil ik over enige tijd terugkeren? Het is een dialoog die ik met mezelf moet voeren.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België. Ze boft op onze sociale dienst en wacht geduldig tot ze hier iets kan huren. België voelt al als thuis, schrijft ze, al zijn in haar hoofd de raketten in Odessa nooit echt veraf. [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Ze denkt na over Pasen in haar thuisland, de inhumane gruwel van de Russische soldaten en hoe humor ook in donkere tijden steevast de bovenhand neemt. “De jongste weken ben ik wat ziek, en dat is volgens mij het gevolg van alle stress.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odesa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België. Vorig weekend vuurde Rusland raketten af op haar stad, met minstens zeven doden, onder wie een mama met haar baby. “Ik ween uit machteloosheid, en uit angst.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (bijna 5) naar België, haar moeder en broer bleven achter. Deze week beslist Vera dat ze haar appartement in Odessa definitief vaarwel zegt. Maar of ze haar hele inboedel ooit nog zal terugzien, is maar de vraag. “Dat ik Davids nieuwe, prachtige bedje uit elkaar moet laten halen, is enorm emotioneel.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel zijn ze samen op reis voor haar werk. “Nu we bijna terugkeren, vraagt David soms of we naar Odesa gaan. En dan leg ik uit dat het Brussel wordt. Het voelt steeds meer aan als thuis.” [naar artikel]
Vera Gruzova (34) is een alleenstaande mama en mindfulnesstrainer uit het Oekraïense Odessa. Begin maart vluchtte ze met haar zoontje David (5) naar België. Momenteel verblijven ze enkele weken in Estland voor Vera’s werk en ze vierden er zijn verjaardag. Hij amuseerde zich rot, maar voor haar voelde het erg dubbel aan. “Er is zo’n uitdrukking: als het leven je citroenen geeft, maak er limonade van. Maar die positiviteit hou je niet elke dag vol.” [naar artikel]
Voor het eerst viert Oekraïense mindfulnesstrainer & NINA-columniste Vera (34) Kerstmis zonder haar vrienden en familie in de buurt: ze brengt de feestdagen in België door. Dat roept heel wat emoties op: van intense dankbaarheid tot een knagend schuldgevoel. “Uit solidariteit met mijn thuisland wringt het om mee te gaan in the ‘holy jolly christmas’-vibes.” [naar artikel]
Twee jaar na de inval in Oekraïne zijn sommige Oekraïense jongens in België (bijna) oud genoeg om als vrijwilliger in het leger te gaan. Denken ze weleens aan terugkeren? “Ik weet niet eens hoe ik een wapen moet vasthouden.” [naar artikel]
Iryna Kravets, een Oekraïense vrouw die bij het begin van de oorlog vluchtte, kwam in ons land terecht en vond opvang bij een gezin in Tielt-Winge. Iryna was zwanger toen ze Oekraïne ontvluchtte en hoopte terug te kunnen keren naar Oekraïne om te bevallen, maar dat is niet gebeurd. Haar zoontje is in België geboren. Freek Braeckman zoekt haar weer op voor ‘Uw Film van het Jaar’, het jaaroverzicht van VTM NIEUWS. “In Lviv was ik burgemeester en raadslid, ik was er bekend. Hier ben ik niemand”, vertelt ze. [naar artikel]
Vanochtend zijn de twee leeuwen Tsar en Jamil aangekomen in het Natuurhulpcentrum van Opglabbeek. Zij kunnen er eindelijk tot rust komen na een paar zeer bewogen dagen. De twee komen immers uit de belegerde Oekraïense hoofdstad Kiev. Na een rit vol hindernissen hebben ze levend en wel België bereikt. [naar artikel]
De eerste Oekraïense vluchtelingen die zijn aangekomen in ons land, hadden zich de zoektocht naar papieren voor hun “automatisch verblijfsrecht” vlotter voorgesteld. In de praktijk moesten velen de hele dag buiten wachten en aanschuiven. Neem Maria, die dagen op de vlucht was met haar zoontje George (9). Ze werd van het Klein Kasteeltje naar het nieuwe ziekenhuis Jules Bordet gestuurd, tot bleek dat ze bij de oude Jules Bordet-kliniek moest zijn. Om daar, na lang wachten, te horen dat ze ook bij de gemeente terechtkon. [naar artikel]
Bomalarmen horen, schuilen en hopen dat ze de nacht doorkomen. Op dag vijf van de Russische invasie is dat hoe het leven van de Oekraïners eruitziet. En dat van West-Vlaming Hardwin Derynck, die samen met zijn vrouw en twee dochters in het Oekraïense Ternopil woont. “Maar we voelen ons hier veiliger dan in die 50 kilometer lange file aan de grens.” [naar artikel]
In de Oekraïense voorstad Boetsja ging Anastasia Alekseyuk (29) door de hel. Ze zag er hoe woedende Russen deur aan deur terreur zaaiden en moest vluchten voor de bommen en het artilleriegeschut. Intussen verblijft Anastasia bijna zes maanden in België, maar haar situatie is er amper op verbeterd. Ze is in Wit-Rusland geboren en beschikt dus niet over dezelfde rechten als Oekraïners. “In Boetsja ging ik door de hel. Ik dacht dat ik in België eindelijk veilig zou zijn en een nieuw leven zou kunnen starten, maar de uitzichtloosheid is hier ondraaglijk.” [naar artikel]
Zaterdag keert de Oekraïens-Belgische wondzorgexpert, Ihor Vitenko, na bijna drie maanden terug naar België. In maart, vlak na de Russische inval in Oekraïne, nam hij al zijn vakantie op en vertrok hij naar zijn geboorteland om er hulp te bieden aan militairen en oorlogsslachtoffers. Samen met de vzw Oekraïne Project Edegem zal hij nu zijn werk van hieruit verderzetten en Oekraïense verpleegkundigen opleiden in specifieke oorlogswondzorg. [naar artikel]
In de Oekraïense voorstad Boetsja ging Anastasia Alekseyuk (29) door de hel. Ze zag er hoe woedende Russen deur aan deur terreur zaaiden en moest vluchten voor de bommen en het artilleriegeschut. Intussen verblijft Anastasia bijna zes maanden in België, maar haar situatie is er amper op verbeterd. Ze is in Wit-Rusland geboren en beschikt dus niet over dezelfde rechten als Oekraïners. “In Boetsja ging ik door de hel. Ik dacht dat ik in België eindelijk veilig zou zijn en een nieuw leven zou kunnen starten, maar de uitzichtloosheid is hier ondraaglijk.” [naar artikel]
Zo’n 110 inwoners van België hebben aan de Oekraïense ambassade in Brussel laten weten dat ze bereid zijn om mee te gaan vechten tegen Russische troepen in Oekraïne. Dat heeft de ambassade maandag aan Belga bevestigd. Ondertussen zijn achttien personen, van verschillende nationaliteiten, al naar Oekraïne vertrokken om binnen het internationaal legioen de wapens op te nemen. Een van hen is Tristan, zo blijkt uit een filmpje van het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.